fwnh 20241212

Created Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2024

Ορίζοντας του νου (ορίζοντας νοημάτων):

• ο ορίζοντας του νου (μνήμη/φαντασία) βρίσκεται μέσα στον εποπτικό/αντιληπτικό ορίζοντα.

Νοητικά όντα (υλικά και άυλα):

Α) λέξεις [ύλη (φθόγγος/γράφημα) / νόημα]. Β) φαντάσματα/εικόνες (δυνάμει απεικονίσεις εξωτερικών όντων),

Α. ταυτότητα φωνητικής ύλης (φώνημα), ταυτότητα νοήματος.

• Φώνημα: φθόγγοι: πραγματώσεις διαφορετικών φωνημάτων
• Λέξη: φώνημα (φωνολογία) / νόημα (λογική)
• Ροή/Σειρά σκέψης και (δημόσιας ή εσωτερικής) ομιλίας
• Σκέψη και ομιλία

Η ομιλία (ή η φωνητική γραφή) βάζει σε σειρά τη ροή των σκέψεων. Μία από τις ελάχιστες σειρές είναι η πρόταση με ένα υποκείμενο και ένα κατηγόρημα [Υποκείμενο είναι Κατηγόρημα (Υ είναι Κ)]. Το ελάχιστο προτασιακό νόημα είναι η απόδοση ενός κατηγορήματος (συμβεβηκός) σε ένα υποκείμενο (υπόσταση). [δες Κατηγορίες του Αριστοτέλη]

– ομιλία (λέξη: φώνημα/νόημα) – (φωνητική) γραφή (λέξη: γράφημα/νόημα) – σκέψη (νόημα)

Β. Φωτογραφία και στιγμιότυπο

• Είναι η φωτογραφία πιστή απεικόνιση του χώρου και των πραγμάτων/συμβάντων του; Το στιγμιότυπο που δίνει μια φωτογραφία είναι ίδιο με αυτό που δίνει η «φωτογραφική αντίληψη» (η φωτογραφική μηχανή βλέπει αυτό που βλέπει το μάτι), η οποία είναι μόνο μια στιγμή της αντίληψης του εξωτερικού αντικειμένου. Αυτό φαίνεται όταν επιχειρήσουμε να σχεδιάσουμε το αντικείμενο, τότε το απεικονίζουμε σειριακά/σταδιακά. Η ζωγραφική είναι πιο πιστή στην αντίληψη από τη φωτογραφία. Η αντίληψη είναι μια σειρά από φωτογραφικά στιγμιότυπα. Η φωτογραφία είναι «τεμπέλικη αντίληψη», μια στιγμή. Η αντικειμενική της επάρκεια εξαρτάται από την περιοχή στην οποία βρίσκεται (τι περιγράφεις με το στιγμιότυπο): πέρασμα από την φωτογραφία στον κινηματογράφο.