Created Κυριακή 08 Δεκεμβρίου 2024
Karl Marx Quotes
(https://www.marxists.org/archive/marx/works/subject/quotes/)
130 Αποφθέγματα του Καρλ Μαρξ & 30 Αποφθέγματα του Φρέντερικ Ένγκελς
Η μόνη γνήσια πηγή αποσπασμάτων του Μαρξ στο διαδίκτυο, στην οποία κάθε απόσπασμα προέρχεται από έναν σύνδεσμο προς το αρχικό πλαίσιο.
Αν έχουμε επιλέξει τη θέση στη ζωή στην οποία μπορούμε περισσότερο από όλα να εργαστούμε για την ανθρωπότητα, κανένα βάρος δεν μπορεί να μας λυγίσει, γιατί είναι θυσίες προς όφελος όλων· τότε θα βιώσουμε όχι μια μικρή, περιορισμένη, εγωιστική χαρά, αλλά η ευτυχία μας θα ανήκει σε εκατομμύρια, οι πράξεις μας θα συνεχίσουν να ζουν ήσυχα αλλά διαρκώς σε λειτουργία, και πάνω από τις στάχτες μας θα χυθούν τα καυτά δάκρυα ευγενών ανθρώπων.
Marx, Reflections of a Young Man (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1837-pre/marx/1835-ref.htm#q1) (1835)
Η ιστορία αποκαλεί εκείνους τους ανθρώπους σπουδαιότερους που έχουν εξευγενιστεί εργαζόμενες για το κοινό καλό· η εμπειρία αναγνωρίζει ως πιο ευτυχισμένο τον άνθρωπο που έχει κάνει τους περισσότερους ανθρώπους ευτυχισμένους.
Marx, Reflections of a Young Man (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1837-pre/marx/1835-ref.htm#q2) (1835)
Όπως ο Προμηθέας, έχοντας κλέψει τη φωτιά από τον ουρανό, αρχίζει να χτίζει σπίτια και να εγκαθίσταται στη γη, έτσι η φιλοσοφία, εκτεινόμενη σε όλο τον κόσμο, στρέφεται ενάντια στον κόσμο της εμφάνισης. Το ίδιο και τώρα με τη φιλοσοφία του Χέγκελ.
Μαρξ, Τετράδια για την Επικούρεια Φιλοσοφία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1839/notebook/ch06.htm) (1839)
Οι πραγματικοί αφηγητές έχουν την ίδια ύπαρξη που έχουν οι φανταστικοί θεοί. Έχει ένας πραγματικός αφηγητής οποιαδήποτε ύπαρξη εκτός της φαντασίας, έστω και μόνο στη γενική ή μάλλον κοινή φαντασία του ανθρώπου; Φέρτε χαρτονομίσματα σε μια χώρα όπου αυτή η χρήση χαρτιού είναι άγνωστη και όλοι θα γελάσουν με την υποκειμενική φαντασία σας.
Μαρξ, Διδακτορική Διατριβή, Παράρτημα (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1841/dr-theses/appendix.htm) (1841)
Η ελληνική φιλοσοφία φαίνεται να συνάντησε κάτι το οποίο μια καλή τραγωδία υποτίθεται ότι δεν συναντά, δηλαδή, ένα βαρετό τέλος.
Μαρξ, Διδακτορική Διατριβή, Κεφάλαιο 1 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1841/dr-theses/ch01.htm) (1841)
Ό,τι είναι γνήσιο αποδεικνύεται στη φωτιά, ό,τι είναι ψεύτικο δεν θα μας λείψει στις τάξεις μας. Οι αντίπαλοι πρέπει να μας αναγνωρίσουν ότι η νεολαία δεν συνέρρευσε ποτέ πριν στα χρώματά μας σε τέτοιους αριθμούς, ... στο τέλος, ένα θα βρεθεί ανάμεσά μας που θα αποδείξει ότι το ξίφος του ενθουσιασμού είναι εξίσου καλό με το ξίφος της ιδιοφυΐας.
Engels, Anti-Schelling (https://www.marxists.org/archive/marx/ works/1841/anti-schelling/ch01.htm#017) (1841)
Η εκπροσώπηση των ιδιωτικών συμφερόντων ... καταργεί όλες τις φυσικές και πνευματικές διακρίσεις ενθρονίζοντας στη θέση τους την ανήθικη, παράλογη και άψυχη αφαίρεση ενός καθέκαστου υλικού αντικειμένου και μιας καθέκαστης συνείδηση; που υποτάσσεται δουλικά σε αυτό το αντικείμενο.
Marx, On the Thefts of Wood, στο Rheinische Zeitung (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1842/10/25.htm) (1842)
Ο «αθεϊσμός»... θυμίζει τα παιδιά, διαβεβαιώνοντας το καθένα που είναι έτοιμο να τα ακούσει ότι δεν φοβούνται τον άνθρωπο σκιάχτρο.
Marx, Letter to Arnold Ruge (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1842/letters/42_11_30.htm) (30 Νοεμβρίου 1842)
Το έτος 1842-43, ως εκδότης της Rheinische Zeitung, πρώτα βρέθηκα στην αμήχανη θέση να πρέπει να συζητήσω αυτό που είναι γνωστό ως υλικά συμφέροντα. ... οι συζητήσεις για το ελεύθερο εμπόριο και τους προστατευτικούς δασμούς με προκάλεσαν σε πρώτη φάση να στρέψω την προσοχή μου σε οικονομικά ζητήματα. ... Όταν οι εκδότες της Rheinische Zeitung συνέλαβαν την ψευδαίσθηση ότι με μια πιο συμμορφούμενη πολιτική από την πλευρά της εφημερίδας, μπορεί να είναι δυνατή η εξασφάλιση της κατάργησης της θανατικής ποινής που της επιβλήθηκε, συνέλαβα φλογερά την ευκαιρία να αποσυρθώ από τη δημόσια σκηνή στη μελέτη μου.
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/preface.htm) (1859)
Η πολιτική οικονομία δημιουργήθηκε ως φυσικό αποτέλεσμα της επέκτασης του εμπορίου, και με την εμφάνισή της το στοιχειώδες, αντιεπιστημονικό μικρεμπόριο (huckstering) αντικαταστάθηκε από ένα ανεπτυγμένο σύστημα αδειοδοτημένης απάτης, μια ολόκληρη επιστήμη του πλουτισμού.
Engels, Outlines of Political Economy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/df-jahrbucher/outlines.htm) (1844)
Η γραφειοκρατία είναι ένας κύκλος από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Η ιεραρχία της είναι μια ιεραρχία γνώσης.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch03.htm#027) (1843)
Για την επανάσταση ενός έθνους, και την χειραφέτηση μιας καθέκαστης τάξης της κοινωνίας των πολιτών να συμπέσουν, για να αναγνωριστεί μια κοινωνική θέση (estate) ως κοινωνική θέση ολόκληρης της κοινωνίας, όλα τα ελαττώματα της κοινωνίας πρέπει αντίστροφα να συγκεντρωθούν σε μια άλλη τάξη, μια καθέκαστη κοινωνική θέση πρέπει να είναι η κοινωνική θέση του γενικού εμποδίου, η ενσωμάτωση του γενικού περιορισμού, μια καθέκαστη κοινωνική σφαίρα πρέπει να αναγνωριστεί ως το περιβόητο έγκλημα του συνόλου της κοινωνίας, έτσι ώστε η απελευθέρωση από αυτή τη σφαίρα να εμφανίζεται ως γενική αυτοαπελευθέρωση.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch03.htm#042) (1843)
Ο γραφειοκράτης έχει τον κόσμο ως ένα απλό αντικείμενο της πράξης του.
Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch03.htm#028) (1843)
Αυτό είναι ένα είδος κοινωνίας αμοιβαίας συμφιλίωσης... Τα ενεργεία άκρα δεν μπορούν να διαμεσολαβηθούν μεταξύ τους ακριβώς επειδή είναι ενεργεία άκρα. Ούτε όμως χρειάζονται μεσολάβηση, γιατί αντιτίθενται στην ουσία.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch05.htm#051) (1843)
Όλες οι μορφές του κράτους έχουν τη δημοκρατία για την αλήθεια τους, και για αυτό το λόγο είναι ψευδείς στο βαθμό που δεν είναι δημοκρατία.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch02.htm) (1843)
Αναπτύσσουμε νέες αρχές για τον κόσμο από τις αρχές του ίδιου του κόσμου. Δεν λέμε στον κόσμο: Σταματήστε τους αγώνες σας, είναι ανόητοι· θα σας δώσουμε το αληθινό σύνθημα του αγώνα. Εμείς απλώς δείχνουμε στον κόσμο για το τι πραγματικά αγωνίζεται, και η συνείδηση είναι κάτι που πρέπει να αποκτήσει, ακόμα κι αν δεν το θέλει.
Μαρξ, Γράμμα από τις Γερμανογαλλικές Επετηρίδες στον Ruge (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/letters/43_09.htm#p144) (1843)
Ο λόγος υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε ορθολογική μορφή.
Μαρξ, Γράμμα από τις Γερμανογαλλικές Επετηρίδες στον Ruge (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/letters/43_09.htm#p144) (1843)
Αλλά, εάν η οικοδόμηση του μέλλοντος, και η τακτοποίηση των πάντων για όλους τους καιρούς, δεν είναι δική μας υπόθεση, είναι ακόμη πιο ξεκάθαρο τι πρέπει να επιτύχουμε επί του παρόντος: αναφέρομαι στην αδίστακτη κριτική όλων όσων υπάρχουν, αδίστακτη τόσο με την έννοια του να μην φοβάται τα αποτελέσματα στα οποία φτάνει, και με την έννοια του να φοβάται εξίσου λίγο τη σύγκρουση με τις εξουσίες.
Μαρξ, Γράμμα από τις Γερμανογαλλικές Επετηρίδες (https:// www.marxists.org/archive/marx/works/1843/letters/43_09.htm#criticism) (1843)
Το όπλο της κριτικής δεν μπορεί φυσικά να αντικαταστήσει την κριτική των όπλων, η υλική δύναμη πρέπει να ανατραπεί με υλική δύναμη. αλλά η θεωρία γίνεται επίσης υλική δύναμη μόλις κυριεύσει τις μάζες. Η θεωρία είναι ικανή να κυριεύσει τις μάζες αμέσως μόλις αποδεικνύει ad hominem, και αποδεικνύει ad hominem μόλις γίνει ριζοσπαστική. Το να είσαι ριζοσπαστικός σημαίνει να συλλαμβάνεις τη ρίζα του ζητήματος. Όμως, για τον άνθρωπο, η ρίζα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ. Εισαγωγή (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/intro.htm#32) (1843)
Ο θρησκευτικός πόνος είναι, ταυτόχρονα, η έκφραση του πραγματικού πόνου, και η διαμαρτυρία ενάντια στον πραγματικό πόνο. Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, και η ψυχή άψυχων συνθηκών. Είναι το όπιο του λαού.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ. Εισαγωγή (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/intro.htm#05) (1843)
Το κράτος βασίζεται σε αυτή την αντίφαση. Βασίζεται στην αντίφαση μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, μεταξύ καθολικών και καθέκαστων συμφερόντων. Για το λόγο αυτό το κράτος πρέπει να περιοριστεί σε τυπικές, αρνητικές δραστηριότητες.
Μαρξ, Κριτικές σημειώσεις για το άρθρο «Ο βασιλιάς της Πρωσίας και η Κοινωνική Μεταρρύθμιση. Από έναν Πρώσο» (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/08/07.htm) (1844)
Όταν οι κομμουνιστές τεχνίτες συνεργάζονται μεταξύ τους, η θεωρία, η προπαγάνδα κ.λπ., είναι ο πρώτος σκοπός τους. Αλλά ταυτόχρονα, ως ένα αποτέλεσμα αυτής της συσχέτισης, αποκτούν μια νέα ανάγκη -- την ανάγκη για κοινωνία -- και αυτό που εμφανίζεται ως μέσο γίνεται σκοπός. ... η αδελφότητα των ανθρώπων δεν είναι μια απλή φράση γι αυτούς, αλλά ένα γεγονός της ζωής, και η ευγένεια του ανθρώπου λάμπει πάνω μας από τα σκληραγωγημένα σώματά τους.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες & Καταμερισμός της Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Υπακούω στους οικονομικούς νόμους αν αποσπάσω χρήματα προσφέροντας το σώμα μου για; πώληση,... Τότε ο πολιτικός οικονομολόγος μου απαντά: Δεν παραβαίνεις τους νόμους μου· αλλα δες τι η Ξαδέρφη Ηθική και η Ξαδέρφη Θρησκεια έχουν να πουν για αυτό. Η πολιτικο-οικονομική ηθική και θρησκεία μου δεν έχουν να σε κατηγορήσουν σε τίποτα, αλλά -- Αλλά ποιον πρέπει τώρα να πιστέψω, την πολιτική οικονομία ή την ηθική; Η ηθική της πολιτικής οικονομίας είναι η απόκτηση, η εργασία, η λιτότητα/οικονομία (thrift), η νηφαλιότητα -- αλλά πολιτική οικονομία υπόσχεται να ικανοποιήσει τις ανάγκες μου. ... Πηγάζει από την ίδια τη φύση της αποξένωσης ότι κάθε σφαίρα εφαρμόζει σε μένα ένα διαφορετικό και αντίθετο μέτρο -- η ηθική το ένα και η πολιτική οικονομία το άλλο· γιατί το καθένα είναι μια συγκεκριμένη αποξένωση του ανθρώπου και εστιάζει την προσοχή σε ένα συγκεκριμένο πεδίο αποξενωμένης ουσιαστικής δραστηριότητας, και το καθένα στέκεται σε μια αποξενωμένη σχέση με τον άλλο.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες & Καταμερισμός Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Η μόνη κατανοητή γλώσσα με την οποία συνομιλούμε μεταξύ μας αποτελείται από τα αντικείμενά μας στη σχέση τους μεταξύ τους. Δεν θα κατανοούσαμε μια ανθρώπινη γλώσσα, και αυτή θα παρέμενε χωρίς αποτέλεσμα. Από τη μια πλευρά θα αναγνωριζόταν και θα γινόταν αισθατή ως αίτημα, παράκληση, και ως εκ τούτου ως ταπείνωση.
Μαρξ, Σχόλιο για τον Τζέιμς Μιλ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/james-mill/index.htm#078) (1844)
Η αμοιβαία αξία μας είναι για εμάς η αξία των αμοιβαίων αντικειμένων μας. Επομένως για εμάς ο ίδιος ο άνθρωπος είναι αμοιβαία χωρίς αξία.
Μαρξ, Σχόλιο για τον Τζέιμς Μιλ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/james-mill/index.htm#078) (1844)
Η Πολιτική Οικονομία βλέπει τον προλετάριο ... σαν άλογο, που πρέπει να λαμβάνει αρκετά ώστε να μπορέσει να εργαστεί. Δεν τον θεωρεί, την ώρα που δεν εργάζεται, ως ένα άνθρωπο. Το αφήνει αυτό στο ποινικό δίκαιο, στους γιατρούς, στη θρησκεία, στους στατιστικούς πίνακες, στην πολιτική, και στον επίτροπο της εκκλησίας.
Μαρξ, Μισθοί της Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/wages.htm) (1844)
Ο κομμουνισμός είναι ο γρίφος της ιστορίας που λύθηκε και ξέρει ότι είναι αυτή τη λύση.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC4) (1844)
Ολόκληρη η κίνηση της ιστορίας, ως απλώς η πράξη της ενεργεία πράξης γένεσης του κομμουνισμού -- η πράξη γέννησης της εμπειρικής του ύπαρξης -- είναι, επομένως, για τη σκεπτόμενη συνείδησή του η κατανοημένη και γνωστή διαδικασία του γίγνεσθαι του.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC4) (1844)
Αλλά και όταν είμαι ενεργός επιστημονικά, κ.λπ. -- μια δραστηριότητα την οποία σπάνια μπορώ να εκτελέσω σε άμεση κοινότητα με άλλα -- τότε η η δραστηριότητα μου είναι κοινωνική, γιατί την εκτελώ ως ένας άνθρωπος. Δεν είναι μόνο το υλικό της δραστηριότητάς μου που μου δόθηκε ως κοινωνικό προϊόν (όπως είναι ακόμη και η γλώσσα στην οποία δραστηριοποιείται ο στοχαστής): η δική μου ύπαρξη είναι κοινωνική δραστηριότητα, και επομένως αυτό που κάνω για τον εαυτό μου, το κάνω για την κοινωνία, και με τη συνείδηση του εαυτού μου ως ένα κοινωνικό ον.
Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC5) (1844)
Η φυσική επιστήμη με τον καιρό θα ενσωματώσει μέσα της την επιστήμη του ανθρώπου, όπως η επιστήμη του ανθρώπου θα ενσωματώσει μέσα της τη φυσική επιστήμη: θα υπάρξει μια επιστήμη.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC8) (1844)
Η φυσική επιστήμη έχει εισβάλει και έχει μεταμορφώσει την ανθρώπινη ζωή περισσότερο πρακτικά μέσω της βιομηχανίας· και έχει προετοιμάσει την ανθρώπινη χειραφέτηση, αν και η άμεση επίδρασή της έπρεπε να είναι η προώθηση της απανθρωποποίησης του ανθρώπου. Η βιομηχανία είναι η ενεργεία, ιστορική σχέση της φύσης, .... (Η φύση που αναπτύσσεται στην ανθρώπινη ιστορία -- η γένεση της ανθρώπινης κοινωνίας -- είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου· συνεπώς φύση καθώς αναπτύσσεται μέσω της βιομηχανίας, αν και σε μια αποξενωμένη μορφή, είναι αληθινή ανθρωπολογική φύση.)
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/ archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC8) (1844)
Η υποκειμενικότητα και η αντικειμενικότητα, η πνευματικότητα και η υλικότητα, η δραστηριότητα [Tätigkeit] και ο πόνος/δυστυχία, χάνουν τον αντιθετικό τους χαρακτήρα, και άρα την ύπαρξή τους ως τέτοιων αντιθέσεων μόνο στο πλαίσιο της κοινωνίας· (βλέπουμε πώς η επίλυση των θεωρητικώναντιθέσεων είναι δυνατή μόνο με πρακτικό τρόπο, δυνάμει της πρακτικής ενέργειας του ανθρώπου. Επομένως, η επίλυσή τους δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα κατανόησης, αλλά ένα πραγματικό πρόβλημα ζωής, το οποίο η φιλοσοφία δεν μπόρεσε να λύσει ακριβώς επειδή συνέλαβε αυτό το πρόβλημα ως απλώς θεωρητικό.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#art) (1844)
Γενικά μιλάμε πάντα για εμπειρικούς επιχειρηματίες όταν αναφερόμαστε στους πολιτικούς οικονομολόγους, (που εκπροσωπούν) την επιστημονική τους πίστη και μορφή ύπαρξης.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες και Καταμερισμός της Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Υπό την ιδιωτική ιδιοκτησία ... Ο καθένας προσπαθεί να καθιερώσει πάνω στην άλλη μια ξένη δύναμη, για να βρει έτσι ικανοποίηση της δικής του εγωιστικής ανάγκης. Η αύξηση της ποσότητας των αντικειμένων συνοδεύεται επομένως από την επέκταση αυτής της επικράτειας των ξένων δυνάμεων στις οποίες υποβάλλεται ο άνθρωπος, και κάθε νέο προϊόν αντιπροσωπεύει μια νέα δυνατότητα αμοιβαίας απάτης και αμοιβαίας λεηλασίας.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες και Καταμερισμός Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Ο άνθρωπος είναι άμεσα ένα φυσικό ον. Ως ένα φυσικό ον και ως ένα ζωντανό φυσικό ον είναι, από τη μία πλευρά, προικισμένο με φυσικές δυνάμεις, ζωτικές δυνάμεις -- είναι ένα ενεργό φυσικό ον. Αυτές οι δυνάμεις υπάρχουν μέσα του ως τάσεις και ικανότητες -- ως ένστικτα. Από την άλλη πλευρά, ως ένα φυσικό, σωματικό, αισθησιακό ον είναι ένα πάσχον, εξαρτημένο και περιορισμένο πλάσμα, όπως τα ζώα και τα φυτά. ... Ένα ον που δεν έχει τη φύση του έξω από τον εαυτό του, δεν είναι ένα φυσικό ον, και δεν παίζει κανένα ρόλο στο σύστημα της φύσης. Ένα ον που δεν έχει ένα αντικείμενο έξω από τον εαυτό του δεν είναι ένα αντικειμενικό ον.
Marx, Critique of Hegel’s Philosophy in General (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/hegel.htm#44H12) (1844)
Λίγες μέρες στο εργοστάσιο του γέρου μου είναι αρκετές για να με φέρουν πρόσωπο με πρόσωπο με αυτήν την θηριωδία, την οποία είχα μάλλον αγνοήσει. ..., είναι αδύνατο να συνεχίσω την κομμουνιστική προπαγάνδα σε μεγάλη κλίμακα και ταυτόχρονα να ασχολούμαι με το μικρεμπόριο (huckstering) και τη βιομηχανία.
Ένγκελς, Γράμμα στον Μαρξ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/letters/45_01_20.htm) (20 Ιανουαρίου 1845)
Ο κομμουνισμός για εμάς δεν είναι μια κατάσταση πραγμάτων που πρέπει να επιβληθεί, ένα ιδεατό στο οποίο η πραγματικότητα [θα] πρέπει να προσαρμοστεί. Ονομάζουμε κομμουνισμό την πραγματική κίνηση που καταργεί την παρούσα κατάσταση των πραγμάτων. Οι συνθήκες αυτής της κίνησης προκύπτουν από τις προκείμενες που υπάρχουν τώρα.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#p48) (1845)
Οι προκείμενες από τις οποίες ξεκινάμε δεν είναι αυθαίρετες, ούτε δόγματα, αλλά πραγματικές προκείμενες από τις οποίες μπορεί να γίνει αφαίρεση μόνο στη φαντασία. Είναι τα πραγματικά άτομα, η δραστηριότητά τους και η υλικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν, τόσο αυτές που βρίσκουν ήδη υπάρχουσες όσο και αυτές που παράγονται από τη δραστηριότητά τους. Αυτές οι προκείμενες μπορούν επομένως να επαληθευτούν με έναν καθαρά εμπειρικό τρόπο.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#a2) (1845)
Η ηθική, η θρησκεία, η μεταφυσική, όλη η υπόλοιπη ιδεολογία και οι αντίστοιχες τους μορφές συνείδησης, επομένως δεν διατηρούν πλέον την επίφαση (semblance) της ανεξαρτησίας. Δεν έχουν καμία ιστορία, καμία εξέλιξη· αλλά οι άνθρωποι, αναπτύσσοντας την υλική τους παραγωγή και την υλική τους επικοινωνία, μεταβάλουν, μαζί με αυτή την πραγματική τους ύπαρξη, τη σκέψη τους και τα προϊόντα της σκέψης τους.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#5a4) (1845)
Γνωρίζουμε μόνο μια επιστήμη, την επιστήμη της ιστορίας. Μπορεί κανείς να κοιτάξει στην ιστορία από δύο πλευρές και να την χωρίσει στην ιστορία της φύσης και την ιστορία των ανθρώπων. Ωστόσο, οι δύο πλευρές είναι αχώριστες· η ιστορία της φύσης και η ιστορία των ανθρώπων εξαρτώνται η μία από την άλλη όσο υπάρχουν άνθρωποι. Η ιστορία της φύσης, που ονομάζεται φυσική επιστήμη, δεν μας αφορά εδώ· αλλά θα πρέπει να εξετάσουμε την ιστορία των ανθρώπων, αφού σχεδόν ολόκληρη η ιδεολογία ισοδυναμεί είτε με διαστρεβλωμένη αντίληψη αυτής της ιστορίας ή με μια πλήρη αφαίρεση από αυτήν. Η ίδια η ιδεολογία είναι μόνο μία από τις πτυχές αυτής της ιστορίας.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#science) (1845)
Στην κομμουνιστική κοινωνία, όπου κανείς δεν έχει μια αποκλειστική σφαίρα δραστηριότητας αλλά ο καθένας μπορεί να εκπαιδευθεί σε όποιο κλάδο επιθυμεί, η κοινωνία ρυθμίζει τη γενική παραγωγή και έτσι κάνει δυνατό για μένα να κάνω ένα πράγμα σήμερα και ένα άλλο αύριο, να κυνηγάω το πρωί, να ψαρεύω το απόγευμα, να εκτρέφω βοοειδή το βράδυ, να κρίνω μετά το δείπνο, όπως έχω ένα νου, χωρίς ποτέ να γίνω κυνηγός, ψαράς, βοσκός ή κριτικός.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#a4) (1845)
Οι ιδέες της άρχουσας τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες, δηλαδή η τάξη που είναι η κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι την ίδια στιγμή η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη. Η τάξη που έχει τα μέσα υλικής παραγωγής στη διάθεσή της, έχει τον έλεγχο ταυτόχρονα πάνω στα μέσα της διανοητικής παραγωγής, έτσι ώστε, μιλώντας γενικά, οι ιδέες εκείνων που στερούνται τα μέσα διανοητικής παραγωγής υπόκεινται σε αυτήν. Οι κυρίαρχες ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από την ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων, των κυρίαρχων υλικών σχέσεων που συλλαμβάνονται ως ιδέες.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01b.htm#b3) (1845)
Γιατί κάθε νέα τάξη που θέτει τον εαυτό της στη θέση μιας που κυβερνούσε πριν από αυτή, αναγκάζεται, απλώς και μόνο για να πετύχει τον στόχο της, να εκπροσωπήσει το συμφέρον της, ως το κοινό συμφέρον όλων των μελών της κοινωνίας, δηλαδή εκφρασμένο σε ιδεατή μορφή: πρέπει να δώσει στις ιδέες της τη μορφή της καθολικότητας, και να τις αναπαραστήσει ως τις μοναδικές ορθολογικές, και καθολικά έγκυρες ιδέες.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01b.htm#b3) (1845)
Όσο ο Φόιερμπαχ είναι υλιστής, δεν ασχολείται με την ιστορία, και όσο θεωρεί την ιστορία δεν είναι υλιστής.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01b.htm#5b2) (1845)
Τόσο για την παραγωγή σε μια μαζική κλίμακα αυτής της κομμουνιστικής συνείδησης, όσο και για ... τη μεταβολή των ανθρώπων σε μια μαζική κλίμακα είναι, αναγκαία, ... μια επανάσταση· αυτή η επανάσταση είναι αναγκαία, επομένως, όχι μόνο επειδή η άρχουσα τάξη δεν μπορεί να ανατραπεί με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, αλλά και γιατί η τάξη που την ανατρέπει μπορεί μόνο μέσα σε μια επανάσταση να κατορθώσει να απαλλάξει τον εαυτό της από όλα τα βάρη των αιώνων, και να γίνει ικανή να ιδρύσει εκ νέου την κοινωνία.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01d.htm#d4) (1845)
Η πρώτη προκείμενη όλης της ανθρώπινης ιστορίας είναι, φυσικά, η ύπαρξη των ζωντανών ανθρώπινων ατόμων. Έτσι το πρώτο γεγονός που διαπιστώνεται είναι η φυσική οργάνωση αυτών των ατόμων και η συνακόλουθη σχέση τους με την υπόλοιπη φύση....Οι άνθρωποι μπορούν να διακριθούν από τα ζώα από τη συνείδηση, από τη θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο σας αρέσει. Οι ίδιοι αρχίζουν να ξεχωρίζουν από τα ζώα μόλις αρχίσουν να παράγουν τα μέσα επιβίωσής τους, ένα βήμα που εξαρτάται από τη φυσική τους οργάνωση. Με την παραγωγή των μέσων επιβίωσής τους οι άνθρωποι παράγουν έμμεσα την ενεργεία υλική ζωή τους.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#a2) (1845)
Το ερώτημα αν η αντικειμενική αλήθεια μπορεί να αποδοθεί στην ανθρώπινη σκέψη δεν είναι ένα ερώτημα θεωρίας αλλά ένα πρακτικό ερώτημα.
Marx, Theses On Feuerbach: Thesis 2 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/theses/theses.htm#003) (1845)
Η υλιστική διδασκαλία σχετικά με την αλλαγή των συνθηκών και της ανατροφής ξεχνά ότι οι συνθήκες αλλάζουν από τους ανθρώπους, και ότι είναι ουσιαστικό να εκπαιδευτεί ο ίδιος ο παιδαγωγός. Αυτή η διδασκαλία πρέπει, επομένως, να χωρίσει την κοινωνία σε δύο μέρη, ένα εκ των οποίων είναι ανώτερο από την κοινωνία.
Marx, Theses On Feuerbach: Thesis 3 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/theses/theses.htm#004) (1845)
Οι φιλόσοφοι έχουν μόνο ερμηνεύσει τον κόσμο, με διάφορους τρόπους· το θέμα είναι να τον αλλάξουμε.
Marx, Theses On Feuerbach: Thesis 11 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/theses/theses.htm#018) (1845)
Ένα από τα πιο δύσκολα καθήκοντα που αντιμετωπίζουν οι φιλόσοφοι είναι να κατέβουν από τον κόσμο της σκέψης στον ενεργεία (actual) κόσμο. Η γλώσσα είναι η άμεση πραγμάτωση (actuality) της σκέψης. Όπως ακριβώς οι φιλόσοφοι έχουν δώσει στη σκέψη μια ανεξάρτητη ύπαρξη, έτσι ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν τη γλώσσα μια ανεξάρτητη επικράτεια.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία, Κεφάλαιο 3 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch03p.htm#447) (1846)
Marx, The Holy Family, Κεφάλαιο 6 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/holy-family/ch06_2.htm#history) (1846)
Marx, Letter to Annenkov (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1846/letters/46_12_28.htm) (1846)
Ο χειρόμυλος σας δίνει μια κοινωνία με φεουδάρχη· ο ατμόμυλος μια κοινωνία με βιομηχανικό καπιταλιστή.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/poverty-philosophy/ch02.htm#s2) (1847)
Οι οικονομολόγοι εξηγούν πώς η παραγωγή συμβαίνει στις προαναφερθείσες σχέσεις, αλλά αυτό που δεν εξηγούν είναι πώς αυτές οι σχέσεις παράγονται οι ίδιες, δηλαδή την ιστορική κίνηση που τις γέννησε. Ο Μ. Προυντόν, θεωρώντας αυτές τις σχέσεις ως αρχές, κατηγορίες, έχει απλώς να βάλει σε τάξη αυτές τις σκέψεις.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/ works/1847/poverty-philosophy/ch02.htm#s1) (1847)
Οι μηχανές ήταν, μπορεί να ειπωθεί, το όπλο που χρησιμοποίησε ο καπιταλιστής για να καταπνίξει την εξέγερση της εξειδικευμένης εργασίας.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/ works/1847/poverty-philosophy/ch02e.htm) (1847)
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/poverty-philosophy/ch02e.htm#3b) (1847)
Αλλά στο μέτρο που η ιστορία προχωρά, και μαζί της ο αγώνας του προλεταριάτου παίρνει σαφέστερα περιγράμματα, δεν χρειάζεται πλέον να αναζητήσουν την επιστήμη στο νου τους· πρέπει μόνο να λάβουν υπόψη τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους και να γίνουν το φερέφωνό του. Όσο αναζητούν την επιστήμη και απλώς φτιάχνουν συστήματα, όσο είναι στην αρχή του αγώνα, βλέπουν στη φτώχεια τίποτα άλλο παρά φτώχεια, χωρίς να βλέπουν μέσα της την επαναστατική, ανατρεπτική πλευρά, που θα ανατρέψει την παλιά κοινωνία. Από αυτή τη στιγμή, η επιστήμη, που είναι προϊόν της ιστορικής κίνησης, έχει συνδεθεί συνειδητά με αυτή, έπαψε να είναι δογματική και έχει γίνει επαναστατική.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/poverty-philosophy/ch02.htm#a1) (1847)
Ο δούλος ελευθερώνεται όταν, από όλες τις σχέσεις της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, καταργεί μόνο τη σχέση δουλείας και ως εκ τούτου γίνεται προλετάριος· ο προλετάριος μπορεί να ελευθερωθεί μόνο με την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας γενικά.
Ένγκελς, Αρχές του Κομμουνισμού (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/11/prin-com.htm) (1847)
Ένγκελς, Αρχές του Κομμουνισμού (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/11/prin-com.htm) (1847)
Ένα έθνος δεν μπορεί να γίνει ελεύθερο και ταυτόχρονα να συνεχίσει να καταπιέζει άλλα έθνη. Επομένως, η απελευθέρωση της Γερμανίας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την απελευθέρωση της Πολωνίας από τη γερμανική καταπίεση.
Ένγκελς, Ομιλία για την Πολωνία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/12/09.htm#engels) (1847)
Υπό την ελευθερία του εμπορίου όλη η αυστηρότητα των νόμων της πολιτικής οικονομίας θα εφαρμοστεί στις εργατικές τάξεις. Σημαίνει αυτό ότι ότι είμαστε κατά του Ελεύθερου Εμπορίου; Όχι, είμαστε υπέρ του Ελεύθερου Εμπορίου, γιατί με το Ελεύθερο Εμπόριο όλοι οι οικονομικοί νόμοι, με τις πιο εκπληκτικές αντιφάσεις τους, θα δράσουν σε μια μεγαλύτερη κλίμακα, σε μια μεγαλύτερη εδαφική έκταση, σε ολόκληρη την επικράτεια της γης· και επειδή από τη συνένωση όλων αυτών των αντιφάσεων σε μια ενιαία ομάδα, όπου στέκονται πρόσωπο με πρόσωπο, θα προκύψει ο αγώνας που θα καταλήξει ο ίδιος στη χειραφέτηση των προλετάριων.
Ένγκελς, στο συνέδριο ελεύθερου εμπορίου στις Βρυξέλλες (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/09/30.htm) (1847)
Μαρξ, Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/wage-labour/ch02.htm) (1847)
Τι είναι ένας νέγρος σκλάβος; Ένας άνθρωπος της μαύρης φυλής. ... Ένας Νέγρος είναι ένας Νέγρος. Μόνο υπό ορισμένες συνθήκες γίνεται σκλάβος. Μια μηχανή κλώσης βαμβακιού είναι μια μηχανή για την κλώση βαμβακιού. Μόνο κάτω από ορισμένες συνθήκες γίνεται κεφάλαιο. Αποσπασμένη από αυτές τις συνθήκες, είναι τόσο λίγο κεφάλαιο όσο ο χρυσός είναι ο ίδιος χρήμα, ή η ζάχαρη είναι η τιμή της ζάχαρης
Μαρξ, Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο (https://www.marxists.org/archive/ marx/works/1847/wage-labour/ch05.htm) (1847)
Μαρξ, Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο (https://www.marxists.org/archive/ marx/works/1847/wage-labour/ch06.htm) (1847)
Τι είναι το ελεύθερο εμπόριο, τι είναι το ελεύθερο εμπόριο υπό τις παρούσες συνθήκες της κοινωνίας; Είναι η ελευθερία του κεφαλαίου. Όταν έχετε ανατρέψει το λίγα εθνικά εμπόδια που εξακολουθούν να περιορίζουν την πρόοδο του κεφαλαίου, απλά θα του έχετε δώσει πλήρη ελευθερία δράσης. ...
Αλλά, γενικά, το προστατευτικό σύστημα της εποχής μας είναι συντηρητικό, ενώ το σύστημα ελεύθερου εμπορίου είναι καταστροφικό. Διαλύει παλιές εθνικότητες και σπρώχνει τον ανταγωνισμό του προλεταριάτου και της αστικής τάξης στο ακραίο σημείο. Με μια λέξη, το σύστημα ελεύθερου εμπορίου επισπεύδει την κοινωνική επανάσταση. Είναι με αυτή την επαναστατική έννοια μόνο, κύριοι, που ψηφίζω υπέρ του ελεύθερου εμπορίου.
Marx & Engels, On Free Trade (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/01/09ft.htm) (1848)
Ένα φάντασμα στοιχειώνει την Ευρώπη -- το φάντασμα του κομμουνισμού.
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch01.htm) (1848)
Όλες οι σταθερές, γρήγορα παγιωμένες σχέσεις, με την ακολουθία τους των αρχαίων και σεβαστών προκαταλήψεων και απόψεων, παρασύρονται, όλες οι νεοσχηματισμένες γίνονται απαρχαιωμένες πριν προλάβουν να απολιθωθούν. Ό,τι είναι στερεό λιώνει στον αέρα, ό,τι είναι ιερό βεβηλώνεται...
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch01.htm#025) (1848)
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch02.htm#085) (1848)
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch02.htm#135) (1848)
Οι κομμουνιστές περιφρονούν να αποκρύψουν τις απόψεις και τους στόχους τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι στόχοι τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με τη βίαια ανατροπή όλων των υπαρχουσών κοινωνικών συνθηκών. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Έχουν έναν κόσμος να κερδίσουν. Εργάτες Όλων των Χωρών, Ενωθείτε!
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch04.htm#210) (1848)
Δεν έχουμε συμπόνια και δεν ζητάμε συμπόνια από εσάς. Όταν έρθει η σειρά μας, δεν θα δικαιολογηθούμε για τον τρόμο. Αλλά οι βασιλικοί τρομοκράτες, οι τρομοκράτες με τη χάρη του Θεού και του νόμου, είναι πρακτικά βάναυσοι, περιφρονητικοί και κακοί, θεωρητικά δειλοί, μυστικοπαθείς, και απατηλοί, και από τις δύο απόψεις ανυπόληπτοι..
Marx, Editorial στην τελική έκδοση της Neue Rheinische Zeitung (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1849/05/19c.htm#terror) (1849)
Θα είναι οι εργάτες, με το θάρρος, την αποφασιστικότητα και την αυτοθυσία τους, που θα είναι κυρίως υπεύθυνοι για την επίτευξη της νίκης. Η μικροαστική τάξη θα διστάσει όσο μπορεί και θα παραμείνει φοβισμένη, αναποφάσιστη και αδρανής· αλλά όταν η νίκη είναι σίγουρη θα την οικειοποιηθεί, θα καλέσει τους εργάτες να συμπεριφερθούν με τάξη, και θα αποκλείσει το προλεταριάτο από τους καρπούς της νίκης. ... η κυριαρχία/διακυβέρνηση των αστών δημοκρατών, από την πρώτη κιόλας στιγμή, θα φέρει μέσα της τους σπόρους της δικής της καταστροφής, και η επακόλουθη εκτόπισή τους από το προλεταριάτο θα καταστεί σημαντικά ευκολότερη..
Μαρξ, Ομιλία της Κεντρικής Επιτροπής στον Κομμουνιστικό Σύνδεσμο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/communist-league/1850-ad1.htm) (1850)
Μαρξ, Ταξική πάλη στη Γαλλία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1850/class-straggles-france/index.htm) (1850)
Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας.
Ταξική πάλη στη Γαλλία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1850/class-struggles-france/ch03.htm#locomotives) (1850)
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν αρχηγό ενός ακραίου κόμματος είναι να να αναγκαστεί να αναλάβει μια κυβέρνηση σε μια εποχή που το κίνημα δεν είναι ακόμη ώριμο για την κυριαρχία της τάξης που εκπροσωπεί, και για την υλοποίηση των μέτρων που θα υπονοούσε αυτή η κυριαρχία...
Ένγκελς, Ο Αγροτικός Πόλεμος στη Γερμανία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1850/peasant-war-germany/ch06.htm) (1850)
Ο δημοκρατικός μικροαστός, κάθε άλλο παρά θέλει να μεταμορφώσει ολόκληρη την κοινωνία προς το συμφέρον των επαναστατών προλετάριων, φιλοδοξούν μόνο να κάνουν την υπάρχουσα κοινωνία όσο πιο ανεκτή γίνεται για τον εαυτό τους. ... Η κυριαρχία του κεφαλαίου πρέπει να αντιμετωπιστεί περαιτέρω, εν μέρει με την περιστολή του δικαιώματος κληρονομιάς και εν μέρει με τη μεταφορά όσο το δυνατόν περισσότερων θέσεων εργασίας στο κράτος. Όσον αφορά τους εργάτες, ένα πράγμα, πάνω απ' όλα, είναι σίγουρο: θα παραμείνουν μισθωτοί εργάτες όπως πριν. Ωστόσο, οι δημοκρατικοί μικροαστοί θέλουν καλύτερους μισθούς και ασφάλεια για τους εργάτες· με λίγα λόγια, ελπίζουν να δωροδοκήσουν τους εργάτες...
Μαρξ & Ένγκελς, Ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Λήγκας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/communist-league/1850-ad1.htm) (1850)
Ο Χέγκελ παρατηρεί κάπου ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα εμφανίζονται, τρόπον τινά, δύο φορές. Ξέχασε να προσθέσει: την πρώτη φορά ως τραγωδία, τη δεύτερη φορά ως φάρσα.
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch01.htm) (1852)
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch01.htm) (1852)
... η μεγάλη μάζα του γαλλικού έθνους σχηματίζεται από την απλή προσθήκη ομόλογων μεγεθών, όπως οι πατάτες σε ένα σάκο σχηματίζουν ένα σάκο πατάτες.
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch07.htm#s1) (1852)
Αλλά η επανάσταση είναι ολοσχερής. Ακόμα ταξιδεύει μέσα από το καθαρτήριο. Εκτελεί το έργο της μεθοδικά. ... Και όταν έχει ολοκληρώσει αυτό το δεύτερο μισό των προκαταρκτικών εργασιών της, η Ευρώπη θα σηκωθεί από τη θέση της και θα αναφωνήσει με αγαλλίαση: Καλό λαγούμι, γέρο τυφλοπόντικα!
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch07.htm#staterev) (1852)
Marx, Letter to Weydemeyer (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/letters/52_03_05-ab.htm) (1852)
Η ιστορία είναι ο δικαστής -- ο δήμιός της, ο προλετάριος.
Marx, Speech at Anniversary of The People’s Paper (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1856/04/14.htm) (1856)
Οι Αφγανοί είναι μια γενναία, ανθεκτική και ανεξάρτητη φυλή· ακολουθούν ποιμενικές ή αγροτικές ασχολίες μόνο ... Με αυτούς ο πόλεμος είναι ένας ενθουσιασμός και μια ανακούφιση από τη μονότονη ενασχόληση των βιομηχανικών επιδιώξεων.
Ένγκελς, Για το Αφγανιστάν (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/afghanistan/index.htm) (1857)
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch01.htm#loc1) (1857)
Φαίνεται ότι είναι σωστό να ξεκινήσουμε με το πραγματικό και το συγκεκριμένο, με την πραγματική προϋπόθεση, έτσι να ξεκινήσουμε, στα οικονομικά, με π.χ. τον πληθυσμό, που είναι το θεμέλιο και το αντικείμενο της συνολικής κοινωνικής πράξης της παραγωγής. Ωστόσο, με μια πιο προσεκτική εξέταση αυτό αποδεικνύεται ψευδές. Ο πληθυσμός είναι μια αφαίρεση αν αφήσω έξω, για για παράδειγμα, τις τάξεις από τις οποίες αποτελείται. ... αν ξεκινούσα με τον πληθυσμό, αυτή θα ήταν μια χαοτική αντίληψη του όλου, και τότε, μέσω περαιτέρω προσδιορισμού, θα κινούμουν αναλυτικά προς όλο και πιο απλές έννοιες, από το φανταστικό συγκεκριμένο προς όλο και πιο λεπτές αφαιρέσεις μέχρι να φτάσω στους απλούστερους προσδιορισμούς. Από εκεί το ταξίδι θα έπρεπε να επαναληφθεί ανάποδα, μέχρι που τελικά να φτάσω ξανά στον πληθυσμό, αλλά αυτή τη φορά όχι ως χαοτική σύλληψη ενός συνόλου (whole), αλλά ως μια πλούσια ολότητα (totality) πολλών προσδιορισμών και σχέσεων.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch01.htm#loc3) (1857)
Η ανθρώπινη ανατομία περιέχει ένα κλειδί για την ανατομία του πιθήκου.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch01.htm#p109) (1857)
Σε όλες τις μορφές κοινωνίας υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος παραγωγής που υπερισχύει των υπολοίπων, ... ένας γενικός φωτισμός που λούζει όλα τα άλλα χρώματα και τροποποιεί την ιδιαιτερότητά τους.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch01.htm#p107) (1857)
Οι σχέσεις προσωπικής εξάρτησης είναι οι πρώτες κοινωνικές μορφές στις οποίες η ανθρώπινη παραγωγική ικανότητα αναπτύσσεται μόνο σε μικρό βαθμό και σε απομονωμένα σημεία. Η προσωπική ανεξαρτησία, βασισμένη σε αντικειμενική εξάρτηση, είναι η δεύτερη μεγάλη μορφή, στην οποία ένα σύστημα γενικού κοινωνικού μεταβολισμού, των καθολικών σχέσεων, των ολόπλευρων αναγκών, και των καθολικών ικανοτήτων σχηματίζεται για πρώτη φορά. Η ελεύθερη ατομικότητα, βασισμένη στην καθολική ανάπτυξη των ατόμων και στην υπόταξή τους της κοινοτικής, κοινωνικής τους παραγωγικότητας ως κοινωνικό πλούτο τους, είναι το τρίτο στάδιο.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch03.htm) (1857)
Η κοινωνία δεν αποτελείται από άτομα, αλλά εκφράζει το άθροισμα των αλληλοσυσχετίσεων, τις σχέσεις μέσα στις οποίες βρίσκονται αυτά τα άτομα.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch05.htm#individuals) (1857)
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch06.htm#iiic) (1857)
H αμοιβή του απλού στρατιώτη μειώνεται στο ελάχιστο, και καθορίζεται απλά από το κόστος παραγωγής που απαιτείται για την προμήθεια του. Αλλά, ανταλλάσσει την εκτέλεση των υπηρεσιών του όχι με κεφάλαιο, αλλά με τα έσοδα του κράτους. Στην ίδια την αστική κοινωνία, κάθε ανταλλαγή προσωπικών υπηρεσιών για εισόδημα, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας για προσωπική κατανάλωση, το μαγείρεμα, το ράψιμο κ.λπ., οι εργασίες κήπου κ.λπ., μέχρι και όλες οι μη παραγωγικές τάξεις, δημόσιοι υπάλληλοι, γιατροί, δικηγόροι, λόγιοι κ.λπ. ανήκουν σε αυτή τη ρουμπρίκα, σε αυτήν την κατηγορία. Όλοι οι ταπεινοί υπηρέτες κ.λπ. Μέσω των υπηρεσιών τους -- συχνά εξαναγκασμένων -- όλοι αυτοί οι εργάτες, από τον κατώτερο στον ανώτερο, αποκτούν για τον εαυτό τους ένα μερίδιο του πλεονασματικού προϊόντος, των εσόδων του καπιταλιστή. Αλλά δεν περνάει από το νου κανενός να σκεφτεί ότι μέσω της ανταλλαγής των εσόδων του για τέτοιες υπηρεσίες, δηλαδή μέσω ιδιωτικής κατανάλωσης, ο καπιταλιστής θέτει τον εαυτό του ως καπιταλιστή. Μάλλον αυτός ξοδεύει έτσι τους καρπούς του κεφαλαίου του. Δεν αλλάζει τη φύση της σχέσης, ότι οι αναλογίες στις οποίες το εισόδημα ανταλλάσσεται με αυτό το είδος ζωντανής εργασίας, καθορίζονται οι ίδιες από τους γενικούς νόμους της παραγωγής.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch09.htm) (1857)
Για παράδειγμα, όταν ο χωρικός παίρνει έναν περιπλανώμενο ράφτη, του είδους που υπήρχε στο παρελθόν, στο σπίτι του, και του δίνει το υλικό για να φτιάξει ρούχα. ... Ο άνθρωπος που παίρνει το ύφασμα που του προμήθευσα, και μου κάνει ένα ρούχο από αυτό, δίνει σε εμένα μια αξία χρήσης. Αλλά αντί να τη δώσει απευθείας σε αντικειμενική μορφή, τη δίνει με τη μορφή δραστηριότητας. Του δίνω μια ολοκληρωμένη αξία χρήσης· ολοκληρώνει μια άλλη για μένα. Η διαφορά μεταξύ των προηγούμενης, αντικειμενοποιημένης εργασίας και της ζωντανής, η παρούσα εργασία εμφανίζεται εδώ ως μια απλώς τυπική διαφορά μεταξύ των διαφορετικών χρόνωντης εργασίας, τη μια στιγμή στον παρακείμενο και την άλλη στον ενεστώτα.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch09.htm) (1857)
Ο διαχωρισμός των δημόσιων έργων από το κράτος και η μεταφορά τους στον τομέα των έργων που αναλαμβάνει το ίδιο το κεφάλαιο, δείχνει τον βαθμό στον οποίο η πραγματική κοινότητα έχει συγκροτηθεί στη μορφή του κεφαλαίου.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch10.htm) (1857)
Στην κοινωνική παραγωγή της ύπαρξής τους οι άνθρωποι μπαίνουν αναπόφευκτα σε καθορισμένες σχέσεις, που είναι ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, δηλαδή σε σχέσεις παραγωγής κατάλληλες για ένα δεδομένο στάδιο της ανάπτυξης των υλικών δυνάμεων παραγωγής τους. Το σύνολο αυτών των σχέσεων παραγωγής συνιστούν την οικονομική δομή της κοινωνίας, το πραγματικό θεμέλιο, πάνω στο οποίο προκύπτει ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και στο οποία αντιστοιχούν καθορισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης.
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/preface.htm#005) (1859)
Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει την κοινωνική, πολιτική και πνευματική διαδικασία της ζωής γενικότερα. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει την ύπαρξή τους, αλλά, αντίθετα, το κοινωνικό τους είναι που καθορίζει τη συνείδησή τους.
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/preface.htm#005) (1859)
Σε ένα ορισμένο στάδιο ανάπτυξης, οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε σύγκρουση με τις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής ή -- αυτό απλώς εκφράζει το ίδιο πράγμα με νομικούς όρους -- με τις σχέσεις ιδιοκτησίας στο πλαίσιο των οποίων έχουν λειτουργήσει μέχρι τώρα. Από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων αυτές οι σχέσεις μετατρέπονται σε δεσμά τους. Τότε αρχίζει μια εποχή κοινωνικής επανάστασης. Οι αλλαγές στην οικονομική βάση οδηγούν νωρίτερα ή αργότερα στη μεταμόρφωση ολόκληρης του τεράστιου εποικοδομήματος.
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/preface.htm#005) (1859)
Κατά τη μελέτη τέτοιων μετασχηματισμών είναι πάντα αναγκαίο να
διακρίνουμε μεταξύ του υλικού μετασχηματισμού των οικονομικών
συνθηκών παραγωγής, οι οποίες μπορούν να προσδιοριστούν με την ακρίβεια
των φυσικών επιστημών, και των νομικών, πολιτικών, θρησκευτικών, καλλιτεχνικών ή
φιλοσοφικών εν ολίγοις, ιδεολογικών μορφών στις οποίες οι άνθρωποι
συνειδητοποιούν αυτή τη σύγκρουση και να την
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/preface.htm#006) (1859)
Καμία κοινωνική τάξη δεν καταστρέφεται ποτέ πριν αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις για τις οποίες αυτή επαρκεί, και νέες ανώτερες σχέσεις παραγωγής δεν αντικαθιστούν ποτέ τις παλαιότερες πριν να έχουν ωριμάσει οι υλικές συνθήκες της ύπαρξής τους στο πλαίσιο της παλιάς κοινωνίας. Έτσι, η ανθρωπότητα αναπόφευκτα θέτει στον εαυτό της μόνο τέτοια καθήκοντα που είναι σε θέση να λύσει, αφού η πιο προσεκτική εξέταση θα δείχνει πάντα ότι το ίδιο το πρόβλημα προκύπτει μόνο όταν οι υλικές συνθήκες για τη λύση του είναι ήδη παρούσες ή τουλάχιστον σε πορεία σχηματισμού.
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/preface.htm) (1859)
Σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό υπάρχει ένας συγκεκριμένος κλάδος παραγωγής που καθορίζει τη θέση και τη σημασία όλων των άλλων, και οι σχέσεις που επικρατούν σε αυτόν τον κλάδο καθορίζουν επίσης ανάλογα τις σχέσεις όλων των άλλων κλάδων. Είναι σαν το φως μιας ιδιαίτερης απόχρωσης να έπεφτε σε όλα, δίνοντας τόνο σε όλα τα άλλα χρώματα, τροποποιώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/appx1.htm#p211) (1859)
Προσπάθησα να διαλύσω την παρεξήγηση που προέκυψε από την εντύπωση ότι με τον όρο «κόμμα» (party) εννοούσα μια «Λίγκα» (League) που έληξε οκτώ χρόνια πριν, ή μια συντακτική επιτροπή (editorial board) που διαλύθηκε δώδεκα χρόνια πριν. Λέγοντας κόμμα, εννοούσα το κόμμα με την ευρεία ιστορική έννοια.
Marx, Letter to Freiligrath, 29 Φεβρουαρίου 1860 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1860/letters/60_02_29.htm) (1860)
Ένας φιλόσοφος παράγει ιδέες, ένας ποιητής ποιήματα, ένας κληρικός κηρύγματα, ένας καθηγητής compendia {συλλογές, επιτομές} και ούτω καθεξής. Ένας εγκληματίας παράγει εγκλήματα. Αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στη σύνδεση μεταξύ αυτού του τελευταίου κλάδου παραγωγής και της κοινωνίας συνολικά, θα απαλλαγούμε από πολλές προκαταλήψεις. Ο εγκληματίας παράγει όχι μόνο εγκλήματα αλλά και ποινικό δίκαιο, και μαζί με αυτό και τον καθηγητή που δίνει διαλέξεις για το ποινικό δίκαιο, και επιπλέον αυτού, την αναπόφευκτη συλλογή (compendium) στην οποία αυτός ο ίδιος καθηγητής ρίχνει τις διαλέξεις του στη γενική αγορά ως «εμπορεύματα».
Marx, Theories of Surplus Value (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1861/economic/ch33.htm) (1861)
Όλοι οι οικονομολόγοι μοιράζονται το λάθος της εξέτασης της υπεραξίας (surplus-value) όχι ως τέτοιας, στην καθαρή της μορφή, αλλά στις ιδιαίτερες μορφές του κέρδους (profit) και της προσόδου (rent).
Marx, Theories of Surplus Value (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1863/theories-surplus-value/ch01.htm) (1863)
Μόνο ο στενόμυαλος/μικρόψυχος (small-minded) Γερμανός Φιλισταίος που μετρά την παγκόσμια ιστορία με τον πήχη, και με βάση ό,τι τυχαίνει να πιστεύει ότι είναι «ενδιαφέρουσες ειδήσεις», θα μπορούσε να θεωρήσει ότι 20 χρόνια είναι κάτι παραπάνω από μια μέρα, όταν πρόκειται για μεγάλες εξελίξεις αυτού του είδους, αν και αυτές μπορεί να ακολουθούνται από μέρες μέσα στις οποίες συμπιέζονται/συμπυκνώνονται 20 χρόνια.
Marx, Marx To Engels (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1863/letters/63_04_09.htm) (9 Απριλίου 1863)
Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να παραδώσω το χειρόγραφο του πρώτου τόμου στο Αμβούργο πριν από τον Οκτώβριο. ... Δεν μπορώ να πάω στη Γενεύη. Θεωρώ ότι αυτό που κάνω μέσα από αυτό το έργο είναι πολύ περισσότερο σημαντικό για την εργατική τάξη από οτιδήποτε θα μπορούσα να κάνω προσωπικά σε οποιοδήποτε συνέδριο.
Marx, Letter to Kugelmann (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1866/letters/66_08_23.htm) (1866)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#015) (1867)
Οι διαφορετικές αναλογίες στις οποίες βρίσκονται τα διαφορετικά είδη εργασίας ανάγονται στην ανειδίκευτη εργασία ως πρότυπο (standard) τους, καθορίζονται από μια κοινωνική διαδικασία που λαμβάνει χώρα πίσω από την πλάτη των παραγωγών και, κατά συνέπεια, φαίνεται να έχει καθοριστεί από το έθιμο.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#15a) (1867)
Η εργασία ... δεν είναι η μόνη πηγή υλικού πλούτου, δηλαδή των αξιών χρήσης που παράγει. Όπως λέει ο William Petty, η εργασία είναι ο πατέρας του υλικού πλούτου, η γη η μητέρα του.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#054) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#137) (1867)
Ένα εμπόρευμα φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ένα πολύ απλό πράγμα, και εύκολα κατανοητό. Η ανάλυσή του δείχνει ότι είναι, στην πραγματικότητα, πολύ παράξενο πράγμα, που αφθονεί σε μεταφυσικές λεπτολογίες και θεολογικές αποχρώσεις.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#198) (1867)
... η ύπαρξη των πραγμάτων ως εμπορεύματα και η σχέση αξίας (value-relation) ανάμεσα στα προϊόντα της εργασίας που τα σφραγίζει ως εμπορεύματα, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις φυσικές τους ιδιότητες (physical properties) και με τις υλικές σχέσεις (material relations) που απορρέουν από αυτές. Υπάρχει μια ορισμένη κοινωνική σχέση (social relation) μεταξύ των ανθρώπων, που παίρνει, στα μάτια τους, τη φανταστική μορφή μιας σχέσης μεταξύ πραγμάτων. ... Αυτό καλώ //Φετιχισμό/... των εμπορευμάτων.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#204) (1867)
Οι στοχασμοί του ανθρώπου για τις μορφές της κοινωνικής ζωής και κατά συνέπεια, επίσης, η επιστημονική του ανάλυση αυτών των μορφών, παίρνει μια πορεία ευθέως αντίθετη από αυτήν της πραγματικής ιστορικής τους εξέλιξης. Ξεκινά, post festum {μετά το συμπόσιο / πολύ αργά, ή μετά το γεγονός}, με τα αποτελέσματα της διαδικασίας της εξέλιξης έτοιμα μπροστά του.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#211) (1867)
Οι κατηγορίες της αστικής οικονομίας αποτελούνται από παρόμοιες μορφές. Είναι μορφές σκέψης που εκφράζουν με κοινωνική εγκυρότητα τις συνθήκες και τις σχέσεις ενός ορισμένου, ιστορικά καθορισμένου τρόπου παραγωγής, δηλαδή, της παραγωγής εμπορευμάτων. Όλο το μυστήριο των εμπορευμάτων, όλη η μαγεία και η νεκρομαντεία που περιβάλλει το τα προϊόντα της εργασίας στο βαθμό που παίρνουν τη μορφή εμπορευμάτων, εξαφανίζεται επομένως, μόλις φτάσουμε σε άλλες μορφές παραγωγής.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#212) (1867)
Η Πολιτική Οικονομία έχει πράγματι αναλύσει, έστω και ατελώς, την αξία και το μέγεθός της, και έχει ανακαλύψει τι κρύβεται κάτω από αυτές τις μορφές. Αλλά ποτέ δεν έθεσε το ερώτημα γιατί η εργασία αναπαριστάνεται από την αξία του προϊόντος της, και ο χρόνος εργασίας από το μέγεθος αυτής της αξίας. Αυτές οι φόρμουλες, που φέρουν ανεξίτηλα χαραγμένο πάνω τους το γεγονός ότι ανήκουν σε μια κατάσταση της κοινωνίας, όπου η διαδικασία παραγωγής έχει την κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο, αντί να ελέγχεται από αυτόν, τέτοιες φόρμουλες εμφανίζονται στην αστική διανόηση να είναι μια αυτονόητη αναγκαιότητα που επιβάλλει η Φύση όσο και η ίδια η παραγωγική εργασία.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#222) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο Πρώτο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch01.htm#19) (1867)
Η τιμή ή η χρηματική μορφή των εμπορευμάτων είναι, όπως η μορφή της αξίας τους γενικά, μια μορφή αρκετά διαφορετική από την ψηλαφητή σωματική τους μορφή· είναι επομένως μια καθαρά ιδεατή ή νοητική μορφή.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 3 (https://www.marxists.org/ archive/marx/works/1867-c1/ch03.htm#a3) (1867)
Η σύγχρονη κοινωνία, η οποία, αμέσως μετά τη γέννησή της, τράβηξε τον Πλούτο από τα έγκατα της γης πιάνοντάς τον από τα μαλλιά, χαιρετίζει το χρυσό ως το Άγιο Δισκοπότηρο της, ως την αστραφτερή ενσάρκωση της ίδιας της αρχής της δικής της ζωής.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 3 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch03.htm#a44) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 4 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch04.htm#9a) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 4 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch04.htm#13a) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 7 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch07.htm) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 10 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch10.htm) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 10 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch10.htm#4a) (1867)
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Βόρειας Αμερικής, κάθε ανεξάρτητο κίνημα των εργατών παρέλυσε όσο η δουλεία παραμόρφωνε ένα μέρος της Δημοκρατίας (Republic). Η εργασία δεν μπορεί να χειραφετηθεί στο λευκό δέρμα όπου στο μαύρο είναι μαρκαρισμένη (branded^*).
^* Ο Μαρξ χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο για να υπογραμμίσει το γεγονός ότι οι μαύροι δούλοι ήταν σωματικά «μαρκαρισμένοι» .
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 10 (https://www.marxists.org/ archive/marx/works/1867-c1/ch10.htm#161a) (1867)
Σε κάθε χρηματιστηριακή (stockjobbing) απάτη όλα γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή ή άλλη η συντριβή πρέπει να έρθει, αλλά όλα ελπίζουν ότι αυτή θα πλήξει το κεφάλι του γείτονά του, αφού πρώτα το ίδιο έχει πιάσει τη βροχή του χρυσού και την έχει τοποθετήσει σε ασφαλές μέρος. Après moi le deluge!^* είναι το σύνθημα κάθε καπιταλιστή και κάθε καπιταλιστικού έθνους. Επομένως το Κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται για την υγεία ή τη διάρκεια ζωής του εργάτη, εκτός υπό τον εξαναγκασμό της κοινωνίας.
^* Η φράση "Après moi, le déluge!" («Μετά από εμένα, ο κατακλυσμός!») αποδίδεται στον Λουδοβίκο ΙΕ' της Γαλλίας (Louis XV). Πιθανολογείται ότι την είπε είτε ο ίδιος είτε η ερωμένη του, Μαντάμ ντε Πομπαντούρ (Madame de Pompadour), εκφράζοντας μια αδιάφορη ή μοιρολατρική στάση απέναντι στις συνέπειες των πράξεών του ή στην επικείμενη κατάρρευση της μοναρχίας μετά τη βασιλεία του.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 10 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch10.htm#80a) (1867)
... τα μηχανήματα αύξησαν πολύ τον αριθμό των ευκατάστατων αργόσχολων.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 15 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch15.htm#n1) (1867)
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 15 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch15.htm#a245) (1867)
.. ένας δάσκαλος είναι παραγωγικός εργάτης όταν, επιπλέον από το να παιδεύει τα κεφάλια των μαθητών του, εργάζεται σαν άλογο για να πλουτίσει τον ιδιοκτήτη του σχολείου. Ότι ο τελευταίος έχει επενδύσει το κεφάλαιο του σε ένα εργοστάσιο διδασκαλίας, αντί σε ένα εργοστάσιο αλλαντικών, δεν αλλάζει τη σχέση.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 16 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch16.htm) (1867)
Στην επίπεδη πεδιάδα, οι απλοί τύμβοι μοιάζουν με λόφους· και η ανόητη επιπεδότητα της παρούσας αστικής τάξης πρέπει να μετρηθεί με το υψόμετρο των μεγάλων διανοιών της..
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 16 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch16.htm#12a) (1867)
Αυτό που έρχεται απευθείας πρόσωπο με πρόσωπο με τον κάτοχο του χρήματος στην αγορά, στην πραγματικότητα δεν είναι η εργασία, αλλά ο εργάτης. Αυτό που ο τελευταίος πουλάει είναι η εργατική του δύναμη. Μόλις η εργασία του αρχίσει στην πραγματικότητα, έχει ήδη πάψει να του ανήκει· δεν μπορεί επομένως να πουληθεί πια από αυτόν. Η εργασία είναι η υπόσταση και το εγγενές μέτρο της αξίας, αλλά από μόνη της δεν έχει αξία. ... Ότι στην εμφάνισή τους τα πράγματα συχνά αναπαριστάνουν τον εαυτό τους με ανεστραμμένη μορφή είναι αρκετά γνωστό σε κάθε επιστήμη εκτός από την Πολιτική Οικονομία.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 19 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch19.htm#5a) (1867)
Η αύξηση της τιμής της εργασίας, ως συνέπεια της συσσώρευσης του κεφαλαίου, σημαίνει μόνο, στην πραγματικότητα, ότι το μήκος και το βάρος της χρυσής αλυσίδας που ο μισθωτός εργάτης έχει ήδη σφυρηλατήσει για τον εαυτό του, επιτρέπει μια χαλάρωση της έντασης της.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 25 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch25.htm#6a) (1867)
Σε τι αναλύεται η πρωταρχική συσσώρευση του κεφαλαίου, δηλ η ιστορική γένεση του κεφαλαίου; ... της διάλυσης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας βασισμένης στην εργασία του ιδιοκτήτη της.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 32 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch32.htm) (1867)
Η συγκεντροποίηση των μέσων παραγωγής και η κοινωνικοποίηση της εργασίας φτάνουν επιτέλους σε ένα σημείο που γίνονται ασυμβίβαστα με το καπιταλιστικό τους περίβλημα. Έτσι το περίβλημα διασπάται. Η καμπάνα χτυπά πένθιμα για την καπιταλιστική ιδιωτική ιδιοκτησία. Οι απαλλοτριωτές απαλλοτριώνονται.
Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, Κεφάλαιο 32 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/ch32.htm#1a) (1867)
εδώ τα άτομα αντιμετωπίζονται μόνο στο βαθμό που είναι προσωποποιήσεις οικονομικών κατηγοριών, ενσωματώσεις ιδιαίτερων ταξικών σχέσεων και ταξικών συμφερόντων. Η στάση μου, από την οποία η εξέλιξη της οικονομικής διαμόρφωσης της κοινωνίας θεωρείται ως μια διαδικασία της φυσικής ιστορίας, μπορεί λιγότερο από κάθε άλλη να κάνει το άτομο υπεύθυνο για σχέσεις των οποίων παραμένει κοινωνικά δημιούργημα, όσο και να μπορεί υποκειμενικά να υψωθεί πάνω από αυτές.
Μαρξ, Πρόλογος στην πρώτη γερμανική έκδοση του κεφαλαίου (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/p1.htm) (1867)
Η χώρα που είναι πιο ανεπτυγμένη βιομηχανικά δείχνει μόνο, στην λιγότερο ανεπτυγμένη, την εικόνα του δικού της μέλλοντος.
Μαρξ, Πρόλογος στην πρώτη γερμανική έκδοση του κεφαλαίου (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/p1.htm#1b) (1867)
Marx, Letter to Kugelmann (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1868/letters/68_12_05.htm) (1868)
Marx, Letter to Kugelmann (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1868/letters/68_12_12.htm) (1868)
Οι Άγγλοι έχουν στη διάθεσή τους όλες τις αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για μια κοινωνική επανάσταση. Αυτό που τους λείπει είναι το πνεύμα της γενίκευσης και του επαναστατικού πάθους. Μόνο το Γενικό Συμβούλιο [της Διεθνούς] μπορεί να τους το παρέχει αυτό, και έτσι να επιταχύνει ένα αληθινά επαναστατικό κίνημα εδώ και, κατά συνέπεια, παντού.
Marx, Confidential Communication on Bakunin (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1870/03/28.htm) (1870)
Όμως η εργατική τάξη δεν μπορεί απλώς να διατηρήσει τον έτοιμο κρατικό μηχανισμό και να τον χρησιμοποιήσει για τους δικούς της σκοπούς.
Μαρξ, Η Κομμούνα του Παρισιού (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1871/civil-war-france/ch05.htm#p221-years) (1871)
Αντί να αποφασίζει μια φορά στα τρία ή έξι χρόνια ποιο μέλος της της άρχουσας τάξης θα παραποιεί τη βούληση του λαού στο Κοινοβούλιο, η καθολική ψηφοφορία προοριζόταν να υπηρετεί το λαό, ....
Μαρξ, Η Κομμούνα του Παρισιού (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1871/civil-war-france/ch05.htm#p221-years) (1871)
Στα γερμανικά: ʽStatt einmal in drei oder sechs Jahren zu entscheiden, welches Mitglied der herrschenden Klasse das Volk im Parlament ver- und zertreten soll ...
Μετάφραση του Ένγκελς στα γερμανικά (https://www.marxists.org/deutsch/archiv/marx-engels/1871/05/teil3.htm) (1891)
Είναι γενικά η μοίρα των εντελώς νέων ιστορικών δημιουργιών να συγχέονται με τις αντίστοιχες παλαιότερων, ακόμη και ξεπερασμένων, μορφών της κοινωνικής ζωής, με τις οποίες μπορεί να έχουν κάποια ομοιότητα.
Μαρξ, Η Κομμούνα του Παρισιού (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1871/civil-war-france/ch05.htm) (1871)
Engels, On Authority (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1872/10/authority.htm), (1872)
Marx, Afterword to the Second German Edition of /Capital/ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/p3.htm#inquiry) (1873)
Marx, Afterword to the Second German Edition of /Capital/ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/p3.htm#method) (1873)
Marx, Afterword to the Second German Edition of /Capital/ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/p3.htm) (1873)
Marx, Afterword to the Second German Edition of /Capital/ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1867-c1/p3.htm) (1873)
Μαρξ, Για τις κοινωνικές σχέσεις στη Ρωσία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1874/refugee-literature/ch05.htm) (1874)
Marx, Critique of the Gotha Program (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1875/gotha/ch01.htm) (1875)
Marx, Critique of the Gotha Program (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1875/gotha/ch01.htm) (1875)
Είναι εντελώς αυτονόητο ότι, για να μπορέσει και μόνο να πολεμήσει, η εργατική τάξη πρέπει να οργανωθεί στο εσωτερικό της χώρας ως μια τάξη, και ότι η δική της χώρα είναι η άμεση αρένα του αγώνα της -- στο βαθμό που η ταξική πάλη της είναι εθνική, όχι επί της ουσίας, αλλά, όπως λέει το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, «στη μορφή».
Marx, Critique of the Gotha Program (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1875/gotha/ch01.htm) (1875)
Marx, Critique of the Gotha Program (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1875/gotha/ch04.htm) (1875)
Κάθε βήμα πραγματικής κίνησης είναι πιο σημαντικό από δώδεκα προγράμματα.
Marx, Letter to Bracke (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1875/letters/75_05_05.htm) (1875)
Όλη η Δαρβινική θεωρία του αγώνα για την ύπαρξη είναι απλά η μεταφορά από την κοινωνία στη έμβια φύση, της θεωρίας του Χομπς του πολέμου όλων εναντίον όλων, και της αστικής οικονομικής θεωρίας του ανταγωνισμού, μαζί με τη Μαλθουσιανή θεωρία του πληθυσμού. Αφού επιτεύχθηκε αυτό το κατόρθωμα -- (όπως υποδεικνύεται στο (1) αμφισβητώ την ανεπιφύλακτη εγκυρότητά του, ειδικά όσον αφορά τη Μαλθουσιανή θεωρία) -- οι ίδιες θεωρίες μεταφέρονται ξανά από την οργανική φύση στην ιστορία και η εγκυρότητα τους ως αιωνίων νόμων της ανθρώπινης κοινωνίας διακηρύσσεται ως αποδεδειγμένη..
Marx, Enegls to Lavrov (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1875/letters/75_11_12.htm) (1875)
Ας μην κολακευόμαστε, ωστόσο, υπερβολικά για τις ανθρώπινες νίκες μας επί της φύσης. Για κάθε τέτοια νίκη η φύση παίρνει τη δική της εκδίκηση από εμάς. Κάθε νίκη, είναι αλήθεια, αρχικά φέρνει τα αποτελέσματα που περιμέναμε, αλλά τη δεύτερη και τρίτη φορά έχει αρκετά διαφορετικά, απρόβλεπτα αποτελέσματα τα οποία πολύ συχνά ακυρώνουν το πρώτο. Οι άνθρωποι που, στη Μεσοποταμία, την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία και αλλού, κατέστρεψαν τα δάση για να αποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη, δεν ονειρευόταν ποτέ ότι αφαιρώντας μαζί με τα δάση τα κέντρα συλλογής και τις δεξαμενές υγρασίας, έθεταν τη βάση για τη σημερινή ερημική κατάσταση αυτών των χωρών. Όταν οι Ιταλοί των Άλπεων εξάντλησαν τα πευκοδάση στις νότιες πλαγιές, τόσο προσεκτικά φυλαγμένα στις βόρειες πλαγιές, δεν είχαν ιδέα ότι με αυτόν τον τρόπο έκοβαν τις ρίζες της γαλακτοβιομηχανίας της περιοχή τους· είχαν ακόμη μικρότερη υποψία ότι έτσι στερούσαν τις ορεινές πηγές τους από νερό στο μεγαλύτερο μέρος του έτους, καθιστώντας δυνατό να ξεχυθούν ακόμη και οι πιο ορμητικοί χείμαρροι στις πεδιάδες τις εποχές των βροχών. Αυτοί που διέδωσαν την πατάτα στην Ευρώπη δεν γνώριζαν ότι με αυτούς τους αμυλώδεις κονδύλους εξάπλωναν ταυτόχρονα τη scrofula {χοιράδωση, φυματίωση των λεμφαδένων}. Έτσι σε κάθε βήμα, μας υπενθυμίζεται ότι σε καμία περίπτωση δεν κυβερνάμε τη φύση, όπως ο κατακτητής ενός ξένου λαού, σαν κάποιος που στέκεται έξω από τη φύση, αλλά ότι εμείς, με σάρκα, αίμα και εγκέφαλο, ανήκουμε στη φύση, και υπάρχουμε μέσα της, και ότι όλη μας η κυριαρχία σε αυτή συνίσταται στο γεγονός ότι έχουμε το πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων πλασμάτων του να μπορούμε να μάθουμε τους νόμους της και να τους εφαρμόσουμε σωστά.
Ένγκελς, Ο ρόλος που έπαιξε η εργασία στη μετάβαση από τον πίθηκο στον άνθρωπο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1876/part-played-labour/index.htm#nature) (1876)
Ένγκελς, Ο ρόλος που έπαιξε η εργασία στη μετάβαση από τον πίθηκο στον άνθρωπο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1876/part-played-labour/index.htm) (1876)
Όταν εξετάζουμε και αναλογιζόμαστε τη φύση γενικά ή την ιστορία της ανθρωπότητας ή τη δική μας πνευματική δραστηριότητα, στην αρχή βλέπουμε την εικόνα μιας ατελείωτης διαπλοκής σχέσεων και αντιδράσεων μέσα στην οποία τίποτα δεν μένει αυτό που ήταν, στον τόπο που ήταν, και όπως ήταν, αλλά τα πάντα κινούνται, αλλάζουν, γεννιούνται και εκπνέουν. Αυτή η πρωτόγονη, αφελής αλλά εγγενώς σωστή σύλληψη του κόσμου, είναι αυτή της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, και διατυπώθηκε για πρώτη φορά με σαφήνεια από τον Ηράκλειτο: όλα είναι και δεν είναι, γιατί όλα είναι ρευστά, αλλάζουν συνεχώς, έρχονται και φεύγουν συνεχώς από τη ζωή.
Όμως αυτή η σύλληψη, καθώς εκφράζει σωστά τον γενικό χαρακτήρα της εικόνας των εμφανίσεων στο σύνολό τους, δεν αρκεί για να εξηγήσουμε τις λεπτομέρειες από τις οποίες αποτελείται αυτή η εικόνα, και εφόσον δεν τις καταλαβαίνουμε αυτές, δεν έχουμε ξεκάθαρη ιδέα για τη συνολική εικόνα. Για να κατανοήσουμε αυτές τις λεπτομέρειες πρέπει να τις αποσπάσουμε από τη φυσική ή ιστορική τους σύνδεση και να εξετάσουμε την καθεμία χωριστά, τη φύση της, τα ειδικά αίτια της, τα αποτελέσματα της κ.λπ.
Engels, Anti-Dühring (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/anti-duhring/introduction.htm#022) (1877)
Μόνο ο υγιής κοινός νους, σεβαστός
Engels, Anti-Dühring (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/anti-duhring/introduction.htm#025) (1877)
Η φύση είναι η απόδειξη της διαλεκτικής, και πρέπει να ειπωθεί για τη σύγχρονη επιστήμη ότι το έχει αποδείξει αυτό με πολύ πλούσια υλικά που αυξάνονται καθημερινά.
Engels, Anti-Dühring (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/anti-duhring/introduction.htm#025) (1877)
... όλη η περασμένη ιστορία ήταν ιστορία των ταξικών αγώνων· ότι αυτές οι αντιμαχόμενες τάξεις της κοινωνίας είναι πάντα προϊόντα των τρόπων παραγωγής και ανταλλαγής.
Engels, Anti-Dühring (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/anti-duhring/ch01.htm#084) (1877)
... οι αρχές δεν είναι το σημείο εκκίνησης της έρευνας, αλλά το τελικό της αποτέλεσμα· δεν εφαρμόζονται στη φύση και την ανθρώπινη ιστορία, αλλά αφαιρούνται από αυτές, δεν είναι η φύση και η επικράτεια του ανθρώπου που συμμορφώνονται με αυτές τις αρχές, αλλά οι αρχές ισχύουν μόνο στο βαθμό που είναι σύμφωνες με τη φύση και την ιστορία. Αυτή είναι η μόνη υλιστική αντίληψη του ζητήματος.
Engels, Anti-Dühring (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/anti-duhring/ch01.htm#084) (1877)
Η ελευθερία δεν συνίσταται σε κάποια ονειρική ανεξαρτησία από τους φυσικούς νόμους, αλλά στη γνώση αυτών των νόμων και στη δυνατότητα που αυτή παρέχει να τους αξιοποιούμε συστηματικά για την επίτευξη συγκεκριμένων σκοπών.
Engels, Anti-Dühring (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/anti-duhring/ch09.htm) (1877)
Η ιδέα ότι οι πολιτικές πράξεις, οι μεγάλες εκδηλώσεις του κράτους, είναι αποφασιστικές στην ιστορία, είναι τόσο παλιά όσο και η γραπτή ιστορία η ίδια, και αποτελεί τον κύριο λόγο για τον οποίο έχει διασωθεί τόσο λίγο υλικό σχετικά με την πραγματικά προοδευτική εξέλιξη των λαών, η οποία συνέβαινε σιωπηλά, στο παρασκήνιο, πίσω από αυτά τα θορυβώδη επεισόδια επί σκηνής.
Ένγκελς, Η Θεωρία της Δύναμης (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/anti-duhring/ch14.htm) (1877)
Κανείς από εμάς δεν δίνει δεκάρα για τη δημοτικότητα. Επιτρέψτε μου να παραθέσω μια απόδειξη γι' αυτό: τέτοια ήταν η αποστροφή μου προς τη λατρεία της προσωπικότητας, που την εποχή της Διεθνούς, όταν με παρενοχλούσαν με πολυάριθμες κινήσεις — προερχόμενες από διάφορες χώρες — για να μου αποδοθούν δημόσιες τιμές, δεν επέτρεψα ποτέ σε καμία από αυτές να φτάσει στο πεδίο της δημοσιότητας, ούτε απάντησα ποτέ σε αυτές, παρά μόνο με περιστασιακή αποδοκιμασία. Όταν ο Ένγκελς κι εγώ γίναμε για πρώτη φορά μέλη της μυστικής κομμουνιστικής κοινωνίας, το κάναμε μόνο με την προϋπόθεση ότι οτιδήποτε ευνοεί μια δεισιδαιμονική πίστη στην αυθεντία θα εξαλειφόταν από τους Κανονισμούς.
Marx, Letter to Blos (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1877/letters/77_11_10.htm) (1877)
Γίνεται εξίσου επιτακτική ανάγκη να φέρουμε τις επιμέρους σφαίρες της γνώσης στη σωστή σύνδεση μεταξύ τους. Κάνοντας αυτό, ωστόσο, η φυσική επιστήμη μπαίνει στο χώρο της θεωρίας και εδώ οι μέθοδοι του εμπειρισμού δεν θα λειτουργήσουν, εδώ μόνο η θεωρητική σκέψη μπορεί να βοηθήσει. Αλλά η θεωρητική σκέψη είναι μια έμφυτη ιδιότητα μόνο όσον αφορά τη φυσική ικανότητα. Αυτή η φυσική ικανότητα πρέπει να αναπτυχθεί, να βελτιωθεί, και για τη βελτίωσή της δεν υπάρχει ακόμη κανένα άλλο μέσο από τη μελέτη της προηγούμενης φιλοσοφίας.
Engels, On Dialectics (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1878/05/dialectics.htm#04) (1878)
Η διαλεκτική αποτελεί τη σημαντικότερη μορφή σκέψης για τη σημερινή φυσική επιστήμη, γιατί από μόνη της προσφέρει το ανάλογο για, και ως εκ τούτου τη μέθοδο εξήγησης, τις εξελικτικές διαδικασίες που συμβαίνουν στη φύση, τις διασυνδέσεις γενικά και τις μεταβάσεις από το ένα πεδίο έρευνας στο άλλο.
Engels, On Dialectics (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1878/05/dialectics.htm#05) (1878)
Οι Έλληνες δεν ήταν ακόμη αρκετά προχωρημένοι για να ανατέμνουν, να αναλύσουν τη φύση -- η φύση εξακολουθεί να θεωρείται ως ένα όλο, γενικά. Η καθολική σύνδεση των φυσικών φαινομένων δεν αποδεικνύεται όσον αφορά τα καθέκαστα· στους Έλληνες είναι αποτέλεσμα άμεσου στοχασμού (contemplation). Εδώ έγκειται η ανεπάρκεια της ελληνικής φιλοσοφίας, ... Αλλά και εδώ έγκειται η υπεροχή της έναντι όλων των μετέπειτα μεταφυσικών αντιπάλων της. Αν όσον αφορά τους Έλληνες η μεταφυσική είχε δίκιο στα καθέκαστα, όσον αφορά τη μεταφυσική οι Έλληνες είχαν δίκιο γενικά.
Engels, On Dialectics (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1878/05/dialectics.htm#10) (1878)
Για σχεδόν 40 χρόνια έχουμε αναδείξει την ιδέα της
ταξικής πάλης ως την άμεση κινητήρια δύναμη της ιστορίας, και
ιδιαίτερα την ταξική πάλη μεταξύ των αστών και των
προλετάριων ως τον μεγάλο μοχλό της σύγχρονης κοινωνικής επανάστασης. ...
Κατά την ίδρυση της Διεθνούς διατυπώσαμε ρητά την
Μαρξ και Ένγκελς, Στρατηγική και τακτική της ταξικής πάλης (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1879/09/17.htm) (1879)
Η φύση είναι η απόδειξη της διαλεκτικής, και πρέπει να ειπωθεί για τη σύγχρονη επιστήμη ότι έχει παράσχει αυτή την απόδειξη με πολύ πλούσια υλικά ολοένα και πιο καθημερινά, και έτσι έχει δείξει ότι, σε έσχατη λύση, η φύση λειτουργεί διαλεκτικά και όχι μεταφυσικά· ότι δεν κινείται στην αιώνια ενότητα ενός αέναα επαναλαμβανόμενου κύκλου, αλλά διέρχεται μια πραγματική ιστορική εξέλιξη.
Engels, Socialism: Utopian & Scientific (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1880/soc-utop/ch02.htm) (1880)
Engels, Socialism: Utopian & Scientific (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1880/soc-utop/ch03.htm) (1880)
Για να σωθεί η ρωσική κομμούνα, χρειάζεται μια ρωσική επανάσταση.
Marx, Letter To Vera Zasulich (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1881/zasulich/draft-1.htm) (1881)
Η ιστορία της παρακμής των πρωτόγονων κοινοτήτων (θα ήταν λάθος να τις τοποθετήσουμε όλες στο ίδιο επίπεδο· όπως στους γεωλογικούς σχηματισμούς, αυτές οι ιστορικές μορφές περιέχουν μια ολόκληρη σειρά από πρωτογενείς, δευτερογενείς, τριτογενείς τύπους κ.λπ.) πρέπει ακόμη να γραφτεί. Το μόνο που έχουμε δει μέχρι τώρα είναι μερικά μάλλον πενιχρά περιγράμματα. Αλλά σε οποιαδήποτε περίπτωση η έρευνα έχει προχωρήσει αρκετά ώστε να αποδειχθεί ότι: (1) η ζωτικότητα των πρωτόγονων κοινοτήτων ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από αυτή των σημιτικών, ελληνικών, ρωμαϊκών κ.λπ. κοινωνιών και, a fortiori^*, από αυτή των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών. (2) τα αίτια της παρακμής τους πηγάζουν από οικονομικά δεδομένα που τους εμπόδισαν να περάσουν ένα ορισμένο στάδιο ανάπτυξης.
^* κατά μείζονα λόγο (όταν προκύπτει ισχυρότερο δεδομένο απ' το προηγούμενο, για μεταγενέστερο ισχυρότερο τεκμήριο)
Ένγκελς, Γράμμα στη Βέρα Ζασούλιτς (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1881/zasulich/draft-1.htm) (1881)
Όχι μόνο μπορούμε να τα καταφέρουμε πολύ καλά χωρίς την παρέμβαση της καπιταλιστικής τάξης στις μεγάλες βιομηχανίες της χώρας, αλλά η παρέμβασή τους γίνεται ολοένα και πιο ενοχλητική.
Ένγκελς, κοινωνικές τάξεις - αναγκαίες και περιττές (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1881/08/06.htm) (1881)
Μαρξ, Σημειώσεις για το «Εγχειρίδιο Πολιτικής Οικονομίας» του Adolph Wagner (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1881/01/wagner.htm) (1881)
Αυτό που είναι γνωστό ως «μαρξισμός» στη Γαλλία είναι, πράγματι, εντελώς ιδιόρρυθμο προϊόν -- τόσο που ο Μαρξ είπε κάποτε στον Λαφάργκ: ʽCe qu’il y a de certain c’est que moi, je ne suis pas Marxiste..’ [Αν οτιδήποτε είναι σίγουρο, είναι ότι εγώ ο ίδιος δεν είμαι μαρξιστής]
Ένγκελς, Γράμμα στον Έντουαρντ Μπερνστάιν (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1882/letters/82_11_02.htm#356) (1882)
Ακριβώς όπως ο Δαρβίνος ανακάλυψε το νόμο της ανάπτυξης της οργανικής φύσης, έτσι ο Μαρξ ανακάλυψε το νόμο της ανάπτυξης της ανθρώπινης ιστορίας: το απλό γεγονός, μέχρι τώρα κρυμμένο από μια υπερανάπτυξη της ιδεολογίας, ότι η ανθρωπότητα πρέπει πρώτα από όλα να φάει, να πιει, να έχει στέγη και ρούχα, προτού να μπορέσει να επιδιώξει πολιτική, επιστήμη, τέχνη, θρησκεία κ.λπ., ότι επομένως η παραγωγή των άμεσων υλικών μέσων, και κατά συνέπεια ο βαθμός οικονομικής ανάπτυξης που επιτυγχάνεται από ένα δεδομένο λαό ή κατά τη διάρκεια μιας δεδομένης εποχής, αποτελούν το θεμέλιο πάνω στο οποίο οι κρατικοί θεσμοί, οι νομικές αντιλήψεις, η τέχνη, ακόμη και οι ιδέες σχετικά με τη θρησκεία, των ενδιαφερομένων ανθρώπων έχουν εξελιχθεί, και στο το φως των οποίων πρέπει, επομένως, να εξηγηθούν, αντί για το αντίστροφο, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα.
Ένγκελς, Ομιλία στον τάφο του Καρλ Μαρξ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1883/death/burial.htm) (1883)
Ένγκελς, Διαλεκτική της Φύσης (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1883/don/ch07c.htm#alteration) (1883)
Ένγκελς, Διαλεκτική της Φύσης (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1883/don/ch02.htm) (1883)
Κάθε ατομικό κεφάλαιο σχηματίζει, ωστόσο, ένα εξατομικευμένο κλάσμα, ένα κλάσμα προικισμένο με ατομική ζωή, ούτως ειπείν, του συνολικού κοινωνικού κεφαλαίου, όπως ακριβώς κάθε ατομικός καπιταλιστής είναι ένα ατομικό στοιχείο της καπιταλιστικής τάξης.
Μαρξ, Κεφάλαιο Τόμος II (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1885-c2/ch18.htm) (1885)
Ένγκελς, Πρόλογος στην Δεκάτη ογδόη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1885/prefaces/18th-brumaire.htm) (1885)
Ένγκελς, Για την Ιστορία του Κομμουνιστικού Συνδέσμου (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/communist-league/1885hist.htm) (1885)
Ένγκελς, Για την Ιστορία του Κομμουνιστικού Συνδέσμου (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/communist-league/1885hist.htm) (1885)
Το δόγμα του Χέγκελ, στο σύνολό του, άφησε πολλά περιθώρια για καταφυγή στις πιο διαφορετικές πρακτικές κομματικές απόψεις. Και στη θεωρητική Γερμανία εκείνης της εποχής, δύο πράγματα πάνω από όλα ήταν πρακτικά: η θρησκεία και η πολιτική. Όποιος έδινε την κύρια έμφαση στο εγελιανό σύστημα μπορούσε να είναι αρκετά συντηρητικός και στις δύο σφαίρες· όποιος θεωρούσε τη διαλεκτική μέθοδο ως το κύριο πράγμα μπορούσε να ανήκει στην πιο ακραία αντιπολίτευση, τόσο στην πολιτική όσο και στη θρησκεία.
Ένγκελς, Λούντβιχ Φόιερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1886/ludwig-feuerbach/ch01.htm) (1886)
Ένγκελς, Λούντβιχ Φόιερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1886/ludwig-feuerbach/ch02.htm) (1886)
Ένγκελς, Λούντβιχ Φόιερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1886/ludwig-feuerbach/ch04.htm) (1886)
Engels, Introduction to Borkheim (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1887/12/15.htm) (1887)
Engels, Letter to J Bloch (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1890/letters/90_09_21.htm) (1890)
Ένγκελς, Γράμμα στον Ότο Φον Μπένιγκ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1890/letters/90_08_21.htm) (1890)
Ένγκελς, Συνέντευξη με Le Figaro (https://www.marxists.org/archive/marx/bio/media/engels/93_05_13.htm) (1893)
Marx, έκδοση Engels Capital, Τόμος III (https:// www.marxists.org/archive/marx/works/1894-c3/ch48.htm) (1894)
Marx, έκδοση Engels Capital, Τόμος III (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1894-c3/ch48.htm) (1894)
Αυτό που κατανοούμε με τις οικονομικές συνθήκες που θεωρούμε ως την καθοριστική βάση της ιστορίας της κοινωνίας είναι οι μέθοδοι με τις οποίες τα ανθρώπινα όντα σε μια δεδομένη κοινωνία παράγουν τα μέσα επιβίωσής τους και ανταλλάσσουν τα προϊόντα μεταξύ τους (στο βαθμό που υπάρχει ο καταμερισμός της εργασίας). Έτσι όλη η τεχνική της παραγωγής και της μεταφοράς συμπεριλαμβάνονται εδώ. Σύμφωνα με τη σύλληψή μας, αυτή η τεχνική καθορίζει επίσης τη μέθοδο ανταλλαγής και, περαιτέρω, τον καταμερισμό των προϊόντων,...
Ένγκελς, Γράμμα στον Στάρκενμπουργκ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1894/letters/94_01_25.htm) (1894)
[Marxists Internet Archive: Τελευταία ενημέρωση στις 30 Μαρτίου 2024] EOF