Created Δευτέρα 09 Δεκεμβρίου 2024
Karl Marx Quotes
(https://www.marxists.org/archive/marx/works/subject/quotes/)
130 Αποφθέγματα του Καρλ Μαρξ & 30 Αποφθέγματα του Φρέντερικ Ένγκελς
Η μόνη γνήσια πηγή αποσπασμάτων του Μαρξ στο διαδίκτυο, στην οποία κάθε απόσπασμα προέρχεται από έναν σύνδεσμο προς το αρχικό πλαίσιο.
Αν έχουμε επιλέξει τη θέση στη ζωή στην οποία μπορούμε περισσότερο από όλα να εργαστούμε για την ανθρωπότητα, κανένα βάρος δεν μπορεί να μας λυγίσει, γιατί είναι θυσίες προς όφελος όλων· τότε θα βιώσουμε όχι μια μικρή, περιορισμένη, εγωιστική χαρά, αλλά η ευτυχία μας θα ανήκει σε εκατομμύρια, οι πράξεις μας θα συνεχίσουν να ζουν ήσυχα αλλά διαρκώς σε λειτουργία, και πάνω από τις στάχτες μας θα χυθούν τα καυτά δάκρυα ευγενών ανθρώπων.
Marx, Reflections of a Young Man (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1837-pre/marx/1835-ref.htm#q1) (1835)
Η ιστορία αποκαλεί εκείνους τους ανθρώπους σπουδαιότερους που έχουν εξευγενιστεί εργαζόμενες για το κοινό καλό· η εμπειρία αναγνωρίζει ως πιο ευτυχισμένο τον άνθρωπο που έχει κάνει τους περισσότερους ανθρώπους ευτυχισμένους.
Marx, Reflections of a Young Man (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1837-pre/marx/1835-ref.htm#q2) (1835)
Όπως ο Προμηθέας, έχοντας κλέψει τη φωτιά από τον ουρανό, αρχίζει να χτίζει σπίτια και να εγκαθίσταται στη γη, έτσι η φιλοσοφία, εκτεινόμενη σε όλο τον κόσμο, στρέφεται ενάντια στον κόσμο της εμφάνισης. Το ίδιο και τώρα με τη φιλοσοφία του Χέγκελ.
Μαρξ, Τετράδια για την Επικούρεια Φιλοσοφία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1839/notebook/ch06.htm) (1839)
Οι πραγματικοί αφηγητές έχουν την ίδια ύπαρξη που έχουν οι φανταστικοί θεοί. Έχει ένας πραγματικός αφηγητής οποιαδήποτε ύπαρξη εκτός της φαντασίας, έστω και μόνο στη γενική ή μάλλον κοινή φαντασία του ανθρώπου; Φέρτε χαρτονομίσματα σε μια χώρα όπου αυτή η χρήση χαρτιού είναι άγνωστη και όλοι θα γελάσουν με την υποκειμενική φαντασία σας.
Μαρξ, Διδακτορική Διατριβή, Παράρτημα (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1841/dr-theses/appendix.htm) (1841)
Η ελληνική φιλοσοφία φαίνεται να συνάντησε κάτι το οποίο μια καλή τραγωδία υποτίθεται ότι δεν συναντά, δηλαδή, ένα βαρετό τέλος.
Μαρξ, Διδακτορική Διατριβή, Κεφάλαιο 1 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1841/dr-theses/ch01.htm) (1841)
Ό,τι είναι γνήσιο αποδεικνύεται στη φωτιά, ό,τι είναι ψεύτικο δεν θα μας λείψει στις τάξεις μας. Οι αντίπαλοι πρέπει να μας αναγνωρίσουν ότι η νεολαία δεν συνέρρευσε ποτέ πριν στα χρώματά μας σε τέτοιους αριθμούς, ... στο τέλος, ένα θα βρεθεί ανάμεσά μας που θα αποδείξει ότι το ξίφος του ενθουσιασμού είναι εξίσου καλό με το ξίφος της ιδιοφυΐας.
Engels, Anti-Schelling (https://www.marxists.org/archive/marx/ works/1841/anti-schelling/ch01.htm#017) (1841)
Η εκπροσώπηση των ιδιωτικών συμφερόντων ... καταργεί όλες τις φυσικές και πνευματικές διακρίσεις ενθρονίζοντας στη θέση τους την ανήθικη, παράλογη και άψυχη αφαίρεση ενός καθέκαστου υλικού αντικειμένου και μιας καθέκαστης συνείδηση; που υποτάσσεται δουλικά σε αυτό το αντικείμενο.
Marx, On the Thefts of Wood, στο Rheinische Zeitung (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1842/10/25.htm) (1842)
Ο «αθεϊσμός»... θυμίζει τα παιδιά, διαβεβαιώνοντας το καθένα που είναι έτοιμο να τα ακούσει ότι δεν φοβούνται τον άνθρωπο σκιάχτρο.
Marx, Letter to Arnold Ruge (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1842/letters/42_11_30.htm) (30 Νοεμβρίου 1842)
Το έτος 1842-43, ως εκδότης της Rheinische Zeitung, πρώτα βρέθηκα στην αμήχανη θέση να πρέπει να συζητήσω αυτό που είναι γνωστό ως υλικά συμφέροντα. ... οι συζητήσεις για το ελεύθερο εμπόριο και τους προστατευτικούς δασμούς με προκάλεσαν σε πρώτη φάση να στρέψω την προσοχή μου σε οικονομικά ζητήματα. ... Όταν οι εκδότες της Rheinische Zeitung συνέλαβαν την ψευδαίσθηση ότι με μια πιο συμμορφούμενη πολιτική από την πλευρά της εφημερίδας, μπορεί να είναι δυνατή η εξασφάλιση της κατάργησης της θανατικής ποινής που της επιβλήθηκε, συνέλαβα φλογερά την ευκαιρία να αποσυρθώ από τη δημόσια σκηνή στη μελέτη μου.
Μαρξ, Πρόλογος στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1859/critique-pol-economy/preface.htm) (1859)
Η πολιτική οικονομία δημιουργήθηκε ως φυσικό αποτέλεσμα της επέκτασης του εμπορίου, και με την εμφάνισή της το στοιχειώδες, αντιεπιστημονικό μικρεμπόριο (huckstering) αντικαταστάθηκε από ένα ανεπτυγμένο σύστημα αδειοδοτημένης απάτης, μια ολόκληρη επιστήμη του πλουτισμού.
Engels, Outlines of Political Economy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/df-jahrbucher/outlines.htm) (1844)
Η γραφειοκρατία είναι ένας κύκλος από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Η ιεραρχία της είναι μια ιεραρχία γνώσης.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch03.htm#027) (1843)
Για την επανάσταση ενός έθνους, και την χειραφέτηση μιας καθέκαστης τάξης της κοινωνίας των πολιτών να συμπέσουν, για να αναγνωριστεί μια κοινωνική θέση (estate) ως κοινωνική θέση ολόκληρης της κοινωνίας, όλα τα ελαττώματα της κοινωνίας πρέπει αντίστροφα να συγκεντρωθούν σε μια άλλη τάξη, μια καθέκαστη κοινωνική θέση πρέπει να είναι η κοινωνική θέση του γενικού εμποδίου, η ενσωμάτωση του γενικού περιορισμού, μια καθέκαστη κοινωνική σφαίρα πρέπει να αναγνωριστεί ως το περιβόητο έγκλημα του συνόλου της κοινωνίας, έτσι ώστε η απελευθέρωση από αυτή τη σφαίρα να εμφανίζεται ως γενική αυτοαπελευθέρωση.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch03.htm#042) (1843)
Ο γραφειοκράτης έχει τον κόσμο ως ένα απλό αντικείμενο της πράξης του.
Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch03.htm#028) (1843)
Αυτό είναι ένα είδος κοινωνίας αμοιβαίας συμφιλίωσης... Τα ενεργεία άκρα δεν μπορούν να διαμεσολαβηθούν μεταξύ τους ακριβώς επειδή είναι ενεργεία άκρα. Ούτε όμως χρειάζονται μεσολάβηση, γιατί αντιτίθενται στην ουσία.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch05.htm#051) (1843)
Όλες οι μορφές του κράτους έχουν τη δημοκρατία για την αλήθεια τους, και για αυτό το λόγο είναι ψευδείς στο βαθμό που δεν είναι δημοκρατία.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/ch02.htm) (1843)
Αναπτύσσουμε νέες αρχές για τον κόσμο από τις αρχές του ίδιου του κόσμου. Δεν λέμε στον κόσμο: Σταματήστε τους αγώνες σας, είναι ανόητοι· θα σας δώσουμε το αληθινό σύνθημα του αγώνα. Εμείς απλώς δείχνουμε στον κόσμο για το τι πραγματικά αγωνίζεται, και η συνείδηση είναι κάτι που πρέπει να αποκτήσει, ακόμα κι αν δεν το θέλει.
Μαρξ, Γράμμα από τις Γερμανογαλλικές Επετηρίδες στον Ruge (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/letters/43_09.htm#p144) (1843)
Ο λόγος υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε ορθολογική μορφή.
Μαρξ, Γράμμα από τις Γερμανογαλλικές Επετηρίδες στον Ruge (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/letters/43_09.htm#p144) (1843)
Αλλά, εάν η οικοδόμηση του μέλλοντος, και η τακτοποίηση των πάντων για όλους τους καιρούς, δεν είναι δική μας υπόθεση, είναι ακόμη πιο ξεκάθαρο τι πρέπει να επιτύχουμε επί του παρόντος: αναφέρομαι στην αδίστακτη κριτική όλων όσων υπάρχουν, αδίστακτη τόσο με την έννοια του να μην φοβάται τα αποτελέσματα στα οποία φτάνει, και με την έννοια του να φοβάται εξίσου λίγο τη σύγκρουση με τις εξουσίες.
Μαρξ, Γράμμα από τις Γερμανογαλλικές Επετηρίδες (https:// www.marxists.org/archive/marx/works/1843/letters/43_09.htm#criticism) (1843)
Το όπλο της κριτικής δεν μπορεί φυσικά να αντικαταστήσει την κριτική των όπλων, η υλική δύναμη πρέπει να ανατραπεί με υλική δύναμη. αλλά η θεωρία γίνεται επίσης υλική δύναμη μόλις κυριεύσει τις μάζες. Η θεωρία είναι ικανή να κυριεύσει τις μάζες αμέσως μόλις αποδεικνύει ad hominem, και αποδεικνύει ad hominem μόλις γίνει ριζοσπαστική. Το να είσαι ριζοσπαστικός σημαίνει να συλλαμβάνεις τη ρίζα του ζητήματος. Όμως, για τον άνθρωπο, η ρίζα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ. Εισαγωγή (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/intro.htm#32) (1843)
Ο θρησκευτικός πόνος είναι, ταυτόχρονα, η έκφραση του πραγματικού πόνου, και η διαμαρτυρία ενάντια στον πραγματικό πόνο. Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, και η ψυχή άψυχων συνθηκών. Είναι το όπιο του λαού.
Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ. Εισαγωγή (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/intro.htm#05) (1843)
Το κράτος βασίζεται σε αυτή την αντίφαση. Βασίζεται στην αντίφαση μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, μεταξύ καθολικών και καθέκαστων συμφερόντων. Για το λόγο αυτό το κράτος πρέπει να περιοριστεί σε τυπικές, αρνητικές δραστηριότητες.
Μαρξ, Κριτικές σημειώσεις για το άρθρο «Ο βασιλιάς της Πρωσίας και η Κοινωνική Μεταρρύθμιση. Από έναν Πρώσο» (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/08/07.htm) (1844)
Όταν οι κομμουνιστές τεχνίτες συνεργάζονται μεταξύ τους, η θεωρία, η προπαγάνδα κ.λπ., είναι ο πρώτος σκοπός τους. Αλλά ταυτόχρονα, ως ένα αποτέλεσμα αυτής της συσχέτισης, αποκτούν μια νέα ανάγκη -- την ανάγκη για κοινωνία -- και αυτό που εμφανίζεται ως μέσο γίνεται σκοπός. ... η αδελφότητα των ανθρώπων δεν είναι μια απλή φράση γι αυτούς, αλλά ένα γεγονός της ζωής, και η ευγένεια του ανθρώπου λάμπει πάνω μας από τα σκληραγωγημένα σώματά τους.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες & Καταμερισμός της Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Υπακούω στους οικονομικούς νόμους αν αποσπάσω χρήματα προσφέροντας το σώμα μου για; πώληση,... Τότε ο πολιτικός οικονομολόγος μου απαντά: Δεν παραβαίνεις τους νόμους μου· αλλα δες τι η Ξαδέρφη Ηθική και η Ξαδέρφη Θρησκεια έχουν να πουν για αυτό. Η πολιτικο-οικονομική ηθική και θρησκεία μου δεν έχουν να σε κατηγορήσουν σε τίποτα, αλλά -- Αλλά ποιον πρέπει τώρα να πιστέψω, την πολιτική οικονομία ή την ηθική; Η ηθική της πολιτικής οικονομίας είναι η απόκτηση, η εργασία, η λιτότητα/οικονομία (thrift), η νηφαλιότητα -- αλλά πολιτική οικονομία υπόσχεται να ικανοποιήσει τις ανάγκες μου. ... Πηγάζει από την ίδια τη φύση της αποξένωσης ότι κάθε σφαίρα εφαρμόζει σε μένα ένα διαφορετικό και αντίθετο μέτρο -- η ηθική το ένα και η πολιτική οικονομία το άλλο· γιατί το καθένα είναι μια συγκεκριμένη αποξένωση του ανθρώπου και εστιάζει την προσοχή σε ένα συγκεκριμένο πεδίο αποξενωμένης ουσιαστικής δραστηριότητας, και το καθένα στέκεται σε μια αποξενωμένη σχέση με τον άλλο.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες & Καταμερισμός Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Η μόνη κατανοητή γλώσσα με την οποία συνομιλούμε μεταξύ μας αποτελείται από τα αντικείμενά μας στη σχέση τους μεταξύ τους. Δεν θα κατανοούσαμε μια ανθρώπινη γλώσσα, και αυτή θα παρέμενε χωρίς αποτέλεσμα. Από τη μια πλευρά θα αναγνωριζόταν και θα γινόταν αισθατή ως αίτημα, παράκληση, και ως εκ τούτου ως ταπείνωση.
Μαρξ, Σχόλιο για τον Τζέιμς Μιλ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/james-mill/index.htm#078) (1844)
Η αμοιβαία αξία μας είναι για εμάς η αξία των αμοιβαίων αντικειμένων μας. Επομένως για εμάς ο ίδιος ο άνθρωπος είναι αμοιβαία χωρίς αξία.
Μαρξ, Σχόλιο για τον Τζέιμς Μιλ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/james-mill/index.htm#078) (1844)
Η Πολιτική Οικονομία βλέπει τον προλετάριο ... σαν άλογο, που πρέπει να λαμβάνει αρκετά ώστε να μπορέσει να εργαστεί. Δεν τον θεωρεί, την ώρα που δεν εργάζεται, ως ένα άνθρωπο. Το αφήνει αυτό στο ποινικό δίκαιο, στους γιατρούς, στη θρησκεία, στους στατιστικούς πίνακες, στην πολιτική, και στον επίτροπο της εκκλησίας.
Μαρξ, Μισθοί της Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/wages.htm) (1844)
Ο κομμουνισμός είναι ο γρίφος της ιστορίας που λύθηκε και ξέρει ότι είναι αυτή τη λύση.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC4) (1844)
Ολόκληρη η κίνηση της ιστορίας, ως απλώς η πράξη της ενεργεία πράξης γένεσης του κομμουνισμού -- η πράξη γέννησης της εμπειρικής του ύπαρξης -- είναι, επομένως, για τη σκεπτόμενη συνείδησή του η κατανοημένη και γνωστή διαδικασία του γίγνεσθαι του.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC4) (1844)
Αλλά και όταν είμαι ενεργός επιστημονικά, κ.λπ. -- μια δραστηριότητα την οποία σπάνια μπορώ να εκτελέσω σε άμεση κοινότητα με άλλα -- τότε η η δραστηριότητα μου είναι κοινωνική, γιατί την εκτελώ ως ένας άνθρωπος. Δεν είναι μόνο το υλικό της δραστηριότητάς μου που μου δόθηκε ως κοινωνικό προϊόν (όπως είναι ακόμη και η γλώσσα στην οποία δραστηριοποιείται ο στοχαστής): η δική μου ύπαρξη είναι κοινωνική δραστηριότητα, και επομένως αυτό που κάνω για τον εαυτό μου, το κάνω για την κοινωνία, και με τη συνείδηση του εαυτού μου ως ένα κοινωνικό ον.
Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC5) (1844)
Η φυσική επιστήμη με τον καιρό θα ενσωματώσει μέσα της την επιστήμη του ανθρώπου, όπως η επιστήμη του ανθρώπου θα ενσωματώσει μέσα της τη φυσική επιστήμη: θα υπάρξει μια επιστήμη.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC8) (1844)
Η φυσική επιστήμη έχει εισβάλει και έχει μεταμορφώσει την ανθρώπινη ζωή περισσότερο πρακτικά μέσω της βιομηχανίας· και έχει προετοιμάσει την ανθρώπινη χειραφέτηση, αν και η άμεση επίδρασή της έπρεπε να είναι η προώθηση της απανθρωποποίησης του ανθρώπου. Η βιομηχανία είναι η ενεργεία, ιστορική σχέση της φύσης, .... (Η φύση που αναπτύσσεται στην ανθρώπινη ιστορία -- η γένεση της ανθρώπινης κοινωνίας -- είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου· συνεπώς φύση καθώς αναπτύσσεται μέσω της βιομηχανίας, αν και σε μια αποξενωμένη μορφή, είναι αληθινή ανθρωπολογική φύση.)
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/ archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#44CC8) (1844)
Η υποκειμενικότητα και η αντικειμενικότητα, η πνευματικότητα και η υλικότητα, η δραστηριότητα [Tätigkeit] και ο πόνος/δυστυχία, χάνουν τον αντιθετικό τους χαρακτήρα, και άρα την ύπαρξή τους ως τέτοιων αντιθέσεων μόνο στο πλαίσιο της κοινωνίας· (βλέπουμε πώς η επίλυση των θεωρητικώναντιθέσεων είναι δυνατή μόνο με πρακτικό τρόπο, δυνάμει της πρακτικής ενέργειας του ανθρώπου. Επομένως, η επίλυσή τους δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα κατανόησης, αλλά ένα πραγματικό πρόβλημα ζωής, το οποίο η φιλοσοφία δεν μπόρεσε να λύσει ακριβώς επειδή συνέλαβε αυτό το πρόβλημα ως απλώς θεωρητικό.
Μαρξ, Ιδιωτική Ιδιοκτησία και Κομμουνισμός (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/comm.htm#art) (1844)
Γενικά μιλάμε πάντα για εμπειρικούς επιχειρηματίες όταν αναφερόμαστε στους πολιτικούς οικονομολόγους, (που εκπροσωπούν) την επιστημονική τους πίστη και μορφή ύπαρξης.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες και Καταμερισμός της Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Υπό την ιδιωτική ιδιοκτησία ... Ο καθένας προσπαθεί να καθιερώσει πάνω στην άλλη μια ξένη δύναμη, για να βρει έτσι ικανοποίηση της δικής του εγωιστικής ανάγκης. Η αύξηση της ποσότητας των αντικειμένων συνοδεύεται επομένως από την επέκταση αυτής της επικράτειας των ξένων δυνάμεων στις οποίες υποβάλλεται ο άνθρωπος, και κάθε νέο προϊόν αντιπροσωπεύει μια νέα δυνατότητα αμοιβαίας απάτης και αμοιβαίας λεηλασίας.
Μαρξ, Ανθρώπινες Ανάγκες και Καταμερισμός Εργασίας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/needs.htm) (1844)
Ο άνθρωπος είναι άμεσα ένα φυσικό ον. Ως ένα φυσικό ον και ως ένα ζωντανό φυσικό ον είναι, από τη μία πλευρά, προικισμένο με φυσικές δυνάμεις, ζωτικές δυνάμεις -- είναι ένα ενεργό φυσικό ον. Αυτές οι δυνάμεις υπάρχουν μέσα του ως τάσεις και ικανότητες -- ως ένστικτα. Από την άλλη πλευρά, ως ένα φυσικό, σωματικό, αισθησιακό ον είναι ένα πάσχον, εξαρτημένο και περιορισμένο πλάσμα, όπως τα ζώα και τα φυτά. ... Ένα ον που δεν έχει τη φύση του έξω από τον εαυτό του, δεν είναι ένα φυσικό ον, και δεν παίζει κανένα ρόλο στο σύστημα της φύσης. Ένα ον που δεν έχει ένα αντικείμενο έξω από τον εαυτό του δεν είναι ένα αντικειμενικό ον.
Marx, Critique of Hegel’s Philosophy in General (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1844/manuscripts/hegel.htm#44H12) (1844)
Λίγες μέρες στο εργοστάσιο του γέρου μου είναι αρκετές για να με φέρουν πρόσωπο με πρόσωπο με αυτήν την θηριωδία, την οποία είχα μάλλον αγνοήσει. ..., είναι αδύνατο να συνεχίσω την κομμουνιστική προπαγάνδα σε μεγάλη κλίμακα και ταυτόχρονα να ασχολούμαι με το μικρεμπόριο (huckstering) και τη βιομηχανία.
Ένγκελς, Γράμμα στον Μαρξ (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/letters/45_01_20.htm) (20 Ιανουαρίου 1845)
Ο κομμουνισμός για εμάς δεν είναι μια κατάσταση πραγμάτων που πρέπει να επιβληθεί, ένα ιδεατό στο οποίο η πραγματικότητα [θα] πρέπει να προσαρμοστεί. Ονομάζουμε κομμουνισμό την πραγματική κίνηση που καταργεί την παρούσα κατάσταση των πραγμάτων. Οι συνθήκες αυτής της κίνησης προκύπτουν από τις προκείμενες που υπάρχουν τώρα.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#p48) (1845)
Οι προκείμενες από τις οποίες ξεκινάμε δεν είναι αυθαίρετες, ούτε δόγματα, αλλά πραγματικές προκείμενες από τις οποίες μπορεί να γίνει αφαίρεση μόνο στη φαντασία. Είναι τα πραγματικά άτομα, η δραστηριότητά τους και η υλικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν, τόσο αυτές που βρίσκουν ήδη υπάρχουσες όσο και αυτές που παράγονται από τη δραστηριότητά τους. Αυτές οι προκείμενες μπορούν επομένως να επαληθευτούν με έναν καθαρά εμπειρικό τρόπο.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#a2) (1845)
Η ηθική, η θρησκεία, η μεταφυσική, όλη η υπόλοιπη ιδεολογία και οι αντίστοιχες τους μορφές συνείδησης, επομένως δεν διατηρούν πλέον την επίφαση (semblance) της ανεξαρτησίας. Δεν έχουν καμία ιστορία, καμία εξέλιξη· αλλά οι άνθρωποι, αναπτύσσοντας την υλική τους παραγωγή και την υλική τους επικοινωνία, μεταβάλουν, μαζί με αυτή την πραγματική τους ύπαρξη, τη σκέψη τους και τα προϊόντα της σκέψης τους.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#5a4) (1845)
Γνωρίζουμε μόνο μια επιστήμη, την επιστήμη της ιστορίας. Μπορεί κανείς να κοιτάξει στην ιστορία από δύο πλευρές και να την χωρίσει στην ιστορία της φύσης και την ιστορία των ανθρώπων. Ωστόσο, οι δύο πλευρές είναι αχώριστες· η ιστορία της φύσης και η ιστορία των ανθρώπων εξαρτώνται η μία από την άλλη όσο υπάρχουν άνθρωποι. Η ιστορία της φύσης, που ονομάζεται φυσική επιστήμη, δεν μας αφορά εδώ· αλλά θα πρέπει να εξετάσουμε την ιστορία των ανθρώπων, αφού σχεδόν ολόκληρη η ιδεολογία ισοδυναμεί είτε με διαστρεβλωμένη αντίληψη αυτής της ιστορίας ή με μια πλήρη αφαίρεση από αυτήν. Η ίδια η ιδεολογία είναι μόνο μία από τις πτυχές αυτής της ιστορίας.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#science) (1845)
Στην κομμουνιστική κοινωνία, όπου κανείς δεν έχει μια αποκλειστική σφαίρα δραστηριότητας αλλά ο καθένας μπορεί να εκπαιδευθεί σε όποιο κλάδο επιθυμεί, η κοινωνία ρυθμίζει τη γενική παραγωγή και έτσι κάνει δυνατό για μένα να κάνω ένα πράγμα σήμερα και ένα άλλο αύριο, να κυνηγάω το πρωί, να ψαρεύω το απόγευμα, να εκτρέφω βοοειδή το βράδυ, να κρίνω μετά το δείπνο, όπως έχω ένα νου, χωρίς ποτέ να γίνω κυνηγός, ψαράς, βοσκός ή κριτικός.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#a4) (1845)
Οι ιδέες της άρχουσας τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες, δηλαδή η τάξη που είναι η κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι την ίδια στιγμή η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη. Η τάξη που έχει τα μέσα υλικής παραγωγής στη διάθεσή της, έχει τον έλεγχο ταυτόχρονα πάνω στα μέσα της διανοητικής παραγωγής, έτσι ώστε, μιλώντας γενικά, οι ιδέες εκείνων που στερούνται τα μέσα διανοητικής παραγωγής υπόκεινται σε αυτήν. Οι κυρίαρχες ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από την ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων, των κυρίαρχων υλικών σχέσεων που συλλαμβάνονται ως ιδέες.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01b.htm#b3) (1845)
Γιατί κάθε νέα τάξη που θέτει τον εαυτό της στη θέση μιας που κυβερνούσε πριν από αυτή, αναγκάζεται, απλώς και μόνο για να πετύχει τον στόχο της, να εκπροσωπήσει το συμφέρον της, ως το κοινό συμφέρον όλων των μελών της κοινωνίας, δηλαδή εκφρασμένο σε ιδεατή μορφή: πρέπει να δώσει στις ιδέες της τη μορφή της καθολικότητας, και να τις αναπαραστήσει ως τις μοναδικές ορθολογικές, και καθολικά έγκυρες ιδέες.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01b.htm#b3) (1845)
Όσο ο Φόιερμπαχ είναι υλιστής, δεν ασχολείται με την ιστορία, και όσο θεωρεί την ιστορία δεν είναι υλιστής.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01b.htm#5b2) (1845)
Τόσο για την παραγωγή σε μια μαζική κλίμακα αυτής της κομμουνιστικής συνείδησης, όσο και για ... τη μεταβολή των ανθρώπων σε μια μαζική κλίμακα είναι, αναγκαία, ... μια επανάσταση· αυτή η επανάσταση είναι αναγκαία, επομένως, όχι μόνο επειδή η άρχουσα τάξη δεν μπορεί να ανατραπεί με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, αλλά και γιατί η τάξη που την ανατρέπει μπορεί μόνο μέσα σε μια επανάσταση να κατορθώσει να απαλλάξει τον εαυτό της από όλα τα βάρη των αιώνων, και να γίνει ικανή να ιδρύσει εκ νέου την κοινωνία.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01d.htm#d4) (1845)
Η πρώτη προκείμενη όλης της ανθρώπινης ιστορίας είναι, φυσικά, η ύπαρξη των ζωντανών ανθρώπινων ατόμων. Έτσι το πρώτο γεγονός που διαπιστώνεται είναι η φυσική οργάνωση αυτών των ατόμων και η συνακόλουθη σχέση τους με την υπόλοιπη φύση....Οι άνθρωποι μπορούν να διακριθούν από τα ζώα από τη συνείδηση, από τη θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο σας αρέσει. Οι ίδιοι αρχίζουν να ξεχωρίζουν από τα ζώα μόλις αρχίσουν να παράγουν τα μέσα επιβίωσής τους, ένα βήμα που εξαρτάται από τη φυσική τους οργάνωση. Με την παραγωγή των μέσων επιβίωσής τους οι άνθρωποι παράγουν έμμεσα την ενεργεία υλική ζωή τους.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch01a.htm#a2) (1845)
Το ερώτημα αν η αντικειμενική αλήθεια μπορεί να αποδοθεί στην ανθρώπινη σκέψη δεν είναι ένα ερώτημα θεωρίας αλλά ένα πρακτικό ερώτημα.
Marx, Theses On Feuerbach: Thesis 2 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/theses/theses.htm#003) (1845)
Η υλιστική διδασκαλία σχετικά με την αλλαγή των συνθηκών και της ανατροφής ξεχνά ότι οι συνθήκες αλλάζουν από τους ανθρώπους, και ότι είναι ουσιαστικό να εκπαιδευτεί ο ίδιος ο παιδαγωγός. Αυτή η διδασκαλία πρέπει, επομένως, να χωρίσει την κοινωνία σε δύο μέρη, ένα εκ των οποίων είναι ανώτερο από την κοινωνία.
Marx, Theses On Feuerbach: Thesis 3 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/theses/theses.htm#004) (1845)
Οι φιλόσοφοι έχουν μόνο ερμηνεύσει τον κόσμο, με διάφορους τρόπους· το θέμα είναι να τον αλλάξουμε.
Marx, Theses On Feuerbach: Thesis 11 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/theses/theses.htm#018) (1845)
Ένα από τα πιο δύσκολα καθήκοντα που αντιμετωπίζουν οι φιλόσοφοι είναι να κατέβουν από τον κόσμο της σκέψης στον ενεργεία (actual) κόσμο. Η γλώσσα είναι η άμεση πραγμάτωση (actuality) της σκέψης. Όπως ακριβώς οι φιλόσοφοι έχουν δώσει στη σκέψη μια ανεξάρτητη ύπαρξη, έτσι ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν τη γλώσσα μια ανεξάρτητη επικράτεια.
Μαρξ, Γερμανική Ιδεολογία, Κεφάλαιο 3 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/ch03p.htm#447) (1846)
Marx, The Holy Family, Κεφάλαιο 6 (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/holy-family/ch06_2.htm#history) (1846)
Marx, Letter to Annenkov (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1846/letters/46_12_28.htm) (1846)
Ο χειρόμυλος σας δίνει μια κοινωνία με φεουδάρχη· ο ατμόμυλος μια κοινωνία με βιομηχανικό καπιταλιστή.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/poverty-philosophy/ch02.htm#s2) (1847)
Οι οικονομολόγοι εξηγούν πώς η παραγωγή συμβαίνει στις προαναφερθείσες σχέσεις, αλλά αυτό που δεν εξηγούν είναι πώς αυτές οι σχέσεις παράγονται οι ίδιες, δηλαδή την ιστορική κίνηση που τις γέννησε. Ο Μ. Προυντόν, θεωρώντας αυτές τις σχέσεις ως αρχές, κατηγορίες, έχει απλώς να βάλει σε τάξη αυτές τις σκέψεις.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/ works/1847/poverty-philosophy/ch02.htm#s1) (1847)
Οι μηχανές ήταν, μπορεί να ειπωθεί, το όπλο που χρησιμοποίησε ο καπιταλιστής για να καταπνίξει την εξέγερση της εξειδικευμένης εργασίας.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/ works/1847/poverty-philosophy/ch02e.htm) (1847)
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/poverty-philosophy/ch02e.htm#3b) (1847)
Αλλά στο μέτρο που η ιστορία προχωρά, και μαζί της ο αγώνας του προλεταριάτου παίρνει σαφέστερα περιγράμματα, δεν χρειάζεται πλέον να αναζητήσουν την επιστήμη στο νου τους· πρέπει μόνο να λάβουν υπόψη τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους και να γίνουν το φερέφωνό του. Όσο αναζητούν την επιστήμη και απλώς φτιάχνουν συστήματα, όσο είναι στην αρχή του αγώνα, βλέπουν στη φτώχεια τίποτα άλλο παρά φτώχεια, χωρίς να βλέπουν μέσα της την επαναστατική, ανατρεπτική πλευρά, που θα ανατρέψει την παλιά κοινωνία. Από αυτή τη στιγμή, η επιστήμη, που είναι προϊόν της ιστορικής κίνησης, έχει συνδεθεί συνειδητά με αυτή, έπαψε να είναι δογματική και έχει γίνει επαναστατική.
Marx, Poverty of Philosophy (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/poverty-philosophy/ch02.htm#a1) (1847)
Ο δούλος ελευθερώνεται όταν, από όλες τις σχέσεις της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, καταργεί μόνο τη σχέση δουλείας και ως εκ τούτου γίνεται προλετάριος· ο προλετάριος μπορεί να ελευθερωθεί μόνο με την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας γενικά.
Ένγκελς, Αρχές του Κομμουνισμού (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/11/prin-com.htm) (1847)
Ένγκελς, Αρχές του Κομμουνισμού (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/11/prin-com.htm) (1847)
Ένα έθνος δεν μπορεί να γίνει ελεύθερο και ταυτόχρονα να συνεχίσει να καταπιέζει άλλα έθνη. Επομένως, η απελευθέρωση της Γερμανίας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την απελευθέρωση της Πολωνίας από τη γερμανική καταπίεση.
Ένγκελς, Ομιλία για την Πολωνία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/12/09.htm#engels) (1847)
Υπό την ελευθερία του εμπορίου όλη η αυστηρότητα των νόμων της πολιτικής οικονομίας θα εφαρμοστεί στις εργατικές τάξεις. Σημαίνει αυτό ότι ότι είμαστε κατά του Ελεύθερου Εμπορίου; Όχι, είμαστε υπέρ του Ελεύθερου Εμπορίου, γιατί με το Ελεύθερο Εμπόριο όλοι οι οικονομικοί νόμοι, με τις πιο εκπληκτικές αντιφάσεις τους, θα δράσουν σε μια μεγαλύτερη κλίμακα, σε μια μεγαλύτερη εδαφική έκταση, σε ολόκληρη την επικράτεια της γης· και επειδή από τη συνένωση όλων αυτών των αντιφάσεων σε μια ενιαία ομάδα, όπου στέκονται πρόσωπο με πρόσωπο, θα προκύψει ο αγώνας που θα καταλήξει ο ίδιος στη χειραφέτηση των προλετάριων.
Ένγκελς, στο συνέδριο ελεύθερου εμπορίου στις Βρυξέλλες (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/09/30.htm) (1847)
Μαρξ, Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/wage-labour/ch02.htm) (1847)
Τι είναι ένας νέγρος σκλάβος; Ένας άνθρωπος της μαύρης φυλής. ... Ένας Νέγρος είναι ένας Νέγρος. Μόνο υπό ορισμένες συνθήκες γίνεται σκλάβος. Μια μηχανή κλώσης βαμβακιού είναι μια μηχανή για την κλώση βαμβακιού. Μόνο κάτω από ορισμένες συνθήκες γίνεται κεφάλαιο. Αποσπασμένη από αυτές τις συνθήκες, είναι τόσο λίγο κεφάλαιο όσο ο χρυσός είναι ο ίδιος χρήμα, ή η ζάχαρη είναι η τιμή της ζάχαρης
Μαρξ, Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο (https://www.marxists.org/archive/ marx/works/1847/wage-labour/ch05.htm) (1847)
Μαρξ, Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο (https://www.marxists.org/archive/ marx/works/1847/wage-labour/ch06.htm) (1847)
Τι είναι το ελεύθερο εμπόριο, τι είναι το ελεύθερο εμπόριο υπό τις παρούσες συνθήκες της κοινωνίας; Είναι η ελευθερία του κεφαλαίου. Όταν έχετε ανατρέψει το λίγα εθνικά εμπόδια που εξακολουθούν να περιορίζουν την πρόοδο του κεφαλαίου, απλά θα του έχετε δώσει πλήρη ελευθερία δράσης. ...
Αλλά, γενικά, το προστατευτικό σύστημα της εποχής μας είναι συντηρητικό, ενώ το σύστημα ελεύθερου εμπορίου είναι καταστροφικό. Διαλύει παλιές εθνικότητες και σπρώχνει τον ανταγωνισμό του προλεταριάτου και της αστικής τάξης στο ακραίο σημείο. Με μια λέξη, το σύστημα ελεύθερου εμπορίου επισπεύδει την κοινωνική επανάσταση. Είναι με αυτή την επαναστατική έννοια μόνο, κύριοι, που ψηφίζω υπέρ του ελεύθερου εμπορίου.
Marx & Engels, On Free Trade (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/01/09ft.htm) (1848)
Ένα φάντασμα στοιχειώνει την Ευρώπη -- το φάντασμα του κομμουνισμού.
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch01.htm) (1848)
Όλες οι σταθερές, γρήγορα παγιωμένες σχέσεις, με την ακολουθία τους των αρχαίων και σεβαστών προκαταλήψεων και απόψεων, παρασύρονται, όλες οι νεοσχηματισμένες γίνονται απαρχαιωμένες πριν προλάβουν να απολιθωθούν. Ό,τι είναι στερεό λιώνει στον αέρα, ό,τι είναι ιερό βεβηλώνεται...
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch01.htm#025) (1848)
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch02.htm#085) (1848)
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch02.htm#135) (1848)
Οι κομμουνιστές περιφρονούν να αποκρύψουν τις απόψεις και τους στόχους τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι στόχοι τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με τη βίαια ανατροπή όλων των υπαρχουσών κοινωνικών συνθηκών. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Έχουν έναν κόσμος να κερδίσουν. Εργάτες Όλων των Χωρών, Ενωθείτε!
Μαρξ & Ένγκελς, Κομμουνιστικό Μανιφέστο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch04.htm#210) (1848)
Δεν έχουμε συμπόνια και δεν ζητάμε συμπόνια από εσάς. Όταν έρθει η σειρά μας, δεν θα δικαιολογηθούμε για τον τρόμο. Αλλά οι βασιλικοί τρομοκράτες, οι τρομοκράτες με τη χάρη του Θεού και του νόμου, είναι πρακτικά βάναυσοι, περιφρονητικοί και κακοί, θεωρητικά δειλοί, μυστικοπαθείς, και απατηλοί, και από τις δύο απόψεις ανυπόληπτοι..
Marx, Editorial στην τελική έκδοση της Neue Rheinische Zeitung (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1849/05/19c.htm#terror) (1849)
Θα είναι οι εργάτες, με το θάρρος, την αποφασιστικότητα και την αυτοθυσία τους, που θα είναι κυρίως υπεύθυνοι για την επίτευξη της νίκης. Η μικροαστική τάξη θα διστάσει όσο μπορεί και θα παραμείνει φοβισμένη, αναποφάσιστη και αδρανής· αλλά όταν η νίκη είναι σίγουρη θα την οικειοποιηθεί, θα καλέσει τους εργάτες να συμπεριφερθούν με τάξη, και θα αποκλείσει το προλεταριάτο από τους καρπούς της νίκης. ... η κυριαρχία/διακυβέρνηση των αστών δημοκρατών, από την πρώτη κιόλας στιγμή, θα φέρει μέσα της τους σπόρους της δικής της καταστροφής, και η επακόλουθη εκτόπισή τους από το προλεταριάτο θα καταστεί σημαντικά ευκολότερη..
Μαρξ, Ομιλία της Κεντρικής Επιτροπής στον Κομμουνιστικό Σύνδεσμο (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/communist-league/1850-ad1.htm) (1850)
Μαρξ, Ταξική πάλη στη Γαλλία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1850/class-straggles-france/index.htm) (1850)
Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας.
Ταξική πάλη στη Γαλλία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1850/class-struggles-france/ch03.htm#locomotives) (1850)
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν αρχηγό ενός ακραίου κόμματος είναι να να αναγκαστεί να αναλάβει μια κυβέρνηση σε μια εποχή που το κίνημα δεν είναι ακόμη ώριμο για την κυριαρχία της τάξης που εκπροσωπεί, και για την υλοποίηση των μέτρων που θα υπονοούσε αυτή η κυριαρχία...
Ένγκελς, Ο Αγροτικός Πόλεμος στη Γερμανία (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1850/peasant-war-germany/ch06.htm) (1850)
Ο δημοκρατικός μικροαστός, κάθε άλλο παρά θέλει να μεταμορφώσει ολόκληρη την κοινωνία προς το συμφέρον των επαναστατών προλετάριων, φιλοδοξούν μόνο να κάνουν την υπάρχουσα κοινωνία όσο πιο ανεκτή γίνεται για τον εαυτό τους. ... Η κυριαρχία του κεφαλαίου πρέπει να αντιμετωπιστεί περαιτέρω, εν μέρει με την περιστολή του δικαιώματος κληρονομιάς και εν μέρει με τη μεταφορά όσο το δυνατόν περισσότερων θέσεων εργασίας στο κράτος. Όσον αφορά τους εργάτες, ένα πράγμα, πάνω απ' όλα, είναι σίγουρο: θα παραμείνουν μισθωτοί εργάτες όπως πριν. Ωστόσο, οι δημοκρατικοί μικροαστοί θέλουν καλύτερους μισθούς και ασφάλεια για τους εργάτες· με λίγα λόγια, ελπίζουν να δωροδοκήσουν τους εργάτες...
Μαρξ & Ένγκελς, Ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Λήγκας (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/communist-league/1850-ad1.htm) (1850)
Ο Χέγκελ παρατηρεί κάπου ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα εμφανίζονται, τρόπον τινά, δύο φορές. Ξέχασε να προσθέσει: την πρώτη φορά ως τραγωδία, τη δεύτερη φορά ως φάρσα.
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch01.htm) (1852)
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch01.htm) (1852)
... η μεγάλη μάζα του γαλλικού έθνους σχηματίζεται από την απλή προσθήκη ομόλογων μεγεθών, όπως οι πατάτες σε ένα σάκο σχηματίζουν ένα σάκο πατάτες.
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch07.htm#s1) (1852)
Αλλά η επανάσταση είναι ολοσχερής. Ακόμα ταξιδεύει μέσα από το καθαρτήριο. Εκτελεί το έργο της μεθοδικά. ... Και όταν έχει ολοκληρώσει αυτό το δεύτερο μισό των προκαταρκτικών εργασιών της, η Ευρώπη θα σηκωθεί από τη θέση της και θα αναφωνήσει με αγαλλίαση: Καλό λαγούμι, γέρο τυφλοπόντικα!
Μαρξ, Δέκατη όγδοη Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/18th-brumaire/ch07.htm#staterev) (1852)
Marx, Letter to Weydemeyer (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1852/letters/52_03_05-ab.htm) (1852)
Η ιστορία είναι ο δικαστής -- ο δήμιός της, ο προλετάριος.
Marx, Speech at Anniversary of The People’s Paper (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1856/04/14.htm) (1856)
Οι Αφγανοί είναι μια γενναία, ανθεκτική και ανεξάρτητη φυλή· ακολουθούν ποιμενικές ή αγροτικές ασχολίες μόνο ... Με αυτούς ο πόλεμος είναι ένας ενθουσιασμός και μια ανακούφιση από τη μονότονη ενασχόληση των βιομηχανικών επιδιώξεων.
Ένγκελς, Για το Αφγανιστάν (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/afghanistan/index.htm) (1857)
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch01.htm#loc1) (1857)
Φαίνεται ότι είναι σωστό να ξεκινήσουμε με το πραγματικό και το συγκεκριμένο, με την πραγματική προϋπόθεση, έτσι να ξεκινήσουμε, στα οικονομικά, με π.χ. τον πληθυσμό, που είναι το θεμέλιο και το αντικείμενο της συνολικής κοινωνικής πράξης της παραγωγής. Ωστόσο, με μια πιο προσεκτική εξέταση αυτό αποδεικνύεται ψευδές. Ο πληθυσμός είναι μια αφαίρεση αν αφήσω έξω, για για παράδειγμα, τις τάξεις από τις οποίες αποτελείται. ... αν ξεκινούσα με τον πληθυσμό, αυτή θα ήταν μια χαοτική αντίληψη του όλου, και τότε, μέσω περαιτέρω προσδιορισμού, θα κινούμουν αναλυτικά προς όλο και πιο απλές έννοιες, από το φανταστικό συγκεκριμένο προς όλο και πιο λεπτές αφαιρέσεις μέχρι να φτάσω στους απλούστερους προσδιορισμούς. Από εκεί το ταξίδι θα έπρεπε να επαναληφθεί ανάποδα, μέχρι που τελικά να φτάσω ξανά στον πληθυσμό, αλλά αυτή τη φορά όχι ως χαοτική σύλληψη ενός συνόλου (whole), αλλά ως μια πλούσια ολότητα (totality) πολλών προσδιορισμών και σχέσεων.
Marx, The Grundrisse (https://www.marxists.org/archive/marx/works/1857/grundrisse/ch01.htm#loc3) (1857)