Created Δευτέρα 01 Σεπτεμβρίου 2025
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή του εκδότη ............. xvii
ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΕΡΓΑ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: 1905–1920
Αρ. 1. Η ατομικότητα του Εγώ και των βιωμάτων του Εγώ. Η διαφορά των ατόμων (Seefeld 1905) ...... 1
Παράρτημα Ι. Η γνώση της διαφοράς των βιωμάτων του Εγώ του ενός και του άλλου προσώπου (περ. 1908) .......... 3
Παράρτημα ΙΙ. Απόλυτη συνείδηση και ατομικότητα (από μία παλιά επεξεργασία) ................. 4
Παράρτημα ΙΙΙ. Μοναδολογία (περ. 1908) ............ 5
Παράρτημα IV. Ενσυναίσθηση ξένης συνείδησης και θεϊκή πανσυνείδηση (1908) ................. 8
Παράρτημα V. Γνωρισιμότητα (Erkennbarkeit: recognizability) του κόσμου και η δυνατότητα διαφορετικών υποκειμένων (μάλλον 1908) ............ 10
Παράρτημα VI. Η χωροχρονική απειρότητα (Unendlichkeit) του κόσμου απαιτεί ατελείωτη (Endlosigkeit) διάρκεια των απόλυτων συνειδήσεων που βρίσκονται σε επικοινωνία (1909) ................. 14
Παράρτημα VII. Η ασυμβατότητα (Unverträglichkeit) διαφόρων ατομικών συνειδήσεων. Οι προεμπειρικές μονάδες χρονικής συνείδησης ως χωριστές μονάδες (Einheiten) (από το 1909) ............ 17
Αρ. 2. Απόσπασμα από τα παλαιότερα φύλλα μου περί ενσυναίσθησης πριν από το 1909 (Απόσπασμα συνταγμένο περ. το 1916) ........ 21
a) Κριτική της επιχειρηματολογίας του Lipps ενάντια στο συμπέρασμα εξ’ αναλογίας για το ξένο Εγώ. Η μεσολάβηση της συναντίληψης του ξένου έμψυχου σώματος. Η αντίληψη του ψυχοφυσικού εαυτού. Η συν-παρουσία (Kompräsentation) ως λειτουργία αντίληψης. Οι όροι της δυνατότητας της εμπειρίας (Erfahrung) ενός ξένου ρεύματος συνείδησης .... 21
b) Η συγκρότηση του έμψυχου σώματος (Leibes) ως τέτοιου κατά το αισθησιολογικὸ του στρώμα. Η συν-παρουσία (Kompräsenz) στην συναντίληψη του έμψυχου σώματος (Leibapperzeption) ............... 30
Παράρτημα VIII. Καλύτερη ορολογία: Συμπαρουσίαση (Appräsenz) ως αναπαραγωγικά συγκροτημένη συν-παρουσία (Kompräsenz). Προδρομική (ευθεία) και αναδρομική (αντίστροφη) συν-παρουσία (περ. 1916, αναγνώσθηκε Φεβρ. 1927) ............ 33
Παράρτημα IX. Ενάντια στη θεωρία του συμπεράσματος εξ’ αναλογίας για το ξένο Εγώ. Κριτική στον Benno Erdmann (μάλλον από το 1907 ή 1908) .......... 36
Παράρτημα Χ. Η θεωρία του συμπεράσματος εξ’ αναλογίας είναι μάλλον λανθασμένη, αλλά και η κριτική του Lipps και η δική μου αρχική κριτική είναι επίσης λανθασμένες (περ. 1916) ................. 38
Αρ. 3. Η ενσυναίσθηση (Einfühlung). Κείμενα από το έτος 1909 (εν μέρει σε αποσπασματική αντιγραφή και αναθεώρηση σε μεταγενέστερο χρόνο) ........ 42
a) Δύο βασικά είδη αντιλήψεων (Wahrnehmungen): αντίληψη φυσικού σώματος (Körperwahrnehmung) και αντίληψη έμψυχου σώματος (Leibwahrnehmung) .......... 42
b) Η σύνθεση των εξωτερικών πραγμάτων και η σύνθεση της έμψυχης σωματικής ενότητας ............ 43
c) Ενσυναίσθηση ως μία αναπαρουσιαστική σύλληψη (vergegenwärtigende Apprehension) και «ερμηνεία» (Deutung). Το έμψυχο σώμα ως διπλοστρωματική ενότητα. Ενσυναίσθηση και μνήμη (Erinnerung) ........... 46
Παράρτημα XI. Η εποπτική ομοιότητα του δικού μου και του ξένου έμψυχου σώματος στη βάση της φαινομενικής διαφοροποιητικής επικάλυψης (Deckung). Σύλληψη (Apprehension) και πρωτογενής αντίληψη (originäre Wahrnehmung). Ο ρόλος του δικού μου έμψυχου σώματος στην αντίληψη του ξένου έμψυχου σώματος (1914 ή 1915) .................. 55
Παράρτημα XII. Παρόν (Gegenwärtiges) και συν-παρόν (Vergegenwärtigtes) – πώς μπορούν αυτά να συγκρούονται; (1914 ή 1915) ............ 60
Αρ. 4. Βαθμίδες της ενσυναίσθησης (περ. 1910) .......... 62
Παράρτημα XIII. Βαθμίδες της ενσυναίσθησης ή της έμψυχης σωματικής συγκρότησης (περ. 1913) ................. 66
Παράρτημα XIV. Η «ψυχοφυσική» ενότητα (περ. 1913) .... 68
Παράρτημα XV. Σώμα (Körper) και έκφραση (Ausdruck) (περ. 1913) ........ 69
Παράρτημα XVI. Η διδασκαλία του Lipps περί ενσυναίσθησης. Αποσπάσματα και κριτικές παρατηρήσεις (μάλλον περ. 1913) .......... 70
Αρ. 5. Προετοιμασία για το μάθημα 1910/11 : Η καθαρή ψυχολογία και οι επιστήμες του πνεύματος, ιστορία και κοινωνιολογία. Καθαρή ψυχολογία και φαινομενολογία. – Η διυποκειμενική αναγωγή ως αναγωγή στην ψυχολογικά καθαρή διυποκειμενικότητα (αρχές Οκτωβρίου 1910) ................. 77
Παράρτημα XVII. Σκέψη για τη σχέση ανάμεσα στον δεύτερο, ψυχολογικό (psychologischen), και στον τρίτο, πνευματο-επιστημονικό (geisteswissenschaftlichen), δρόμο προς την καθαρή συνείδηση. Η κατανόηση του πνευματικού κινήτρου και της συνάφειας κινήτρων των ατομικών πνευμάτων (περ. 1910) ........... 90
Παράρτημα XVIII. Η δεδομενικότητα (Gegebenheit) συγκεκριμένων κοινωνικών αντικειμενικοτήτων και σχηματισμών (Gebilde) και η αποσαφήνιση (Klärung) σχετικών προς αυτά εννοιών. Κοινωνική οντολογία και περιγραφική κοινωνιολογία (περ. 1910) ........ 98
Παράρτημα XIX. Κοινότητα και κανόνας (1910) ........ 105
Παράρτημα XX. Οι ανθρώπινες κοινωνίες (Gesellschaften) και κοινότητες (Gemeinschaften) (μάλλον 1910) ........... 107
Αρ. 6. Από τις παραδόσεις «Βασικά προβλήματα της φαινομενολογίας» Χειμερινό εξάμηνο 1910/11 .......
Κεφάλαιο Ι. Η φυσική στάση και η «φυσική έννοια του κόσμου» ............ 111
§ 1. Το Εγώ στη φυσική στάση ........ 111
§ 2. Το έμψυχο σώμα (Leib) και το χωροχρονικό περιβάλλον (raumzeitliche Umgebung) ........ 113
§ 3. Η τοπικοποίηση (Lokalisation) των βιωμάτων (Erlebnisse) στα έμψυχα σώματα (Leibe) ........ 114
§ 4. Η ενσυναίσθηση και το ξένο Εγώ ........ 115
§ 5. Το φαινόμενο του χώρου και η αντιστοιχία (Entsprechung) των εμφανίσεων (Erscheinungen) διαφόρων υποκειμένων στην κανονικότητα .......... 116
§ 6. Ανακεφαλαίωση των προηγούμενων εκθέσεων ........ 118
§ 7. Η φυσική στάση (natürliche Einstellung) ως η στάση της εμπειρίας (Erfahrung). Το πρόβλημα της ενάργειας (Evidenz) των εμπειρικών κρίσεων (Erfahrungsurteile) .......... 120
§ 8. Οι επιστήμες της εμπειρίας (Erfahrungswissenschaften): φυσική φυσιοκρατική επιστήμη και ψυχολογία (physische Naturwissenschaft und Psychologie). Η φυσική έννοια του κόσμου .......... 122
§ 9. Εμπειρική ή φυσική στάση και απριορική στάση. Οντολογία της φύσης και τυπική οντολογία .......... 125
§ 10. Το a priori της φύσης, η φυσική έννοια του κόσμου και η φυσική επιστήμη. Η «Κριτική της καθαρής εμπειρίας» του Avenarius .......... 131
Κεφάλαιο ΙΙ. Θεμελιώδης θεώρηση: Η φαινομενολογική αναγωγή ως παραγωγή/απόσπαση (Gewinnung) της στάσης από το καθαρό βίωμα .......... 138
§ 11. Η σφαίρα της γνώσης (Erkenntnis) με την υποκειμενική έννοια και η εμπειρική και η ορθολογική ψυχολογία ........ 138
§ 12. Το πρόβλημα του αποκλεισμού (απενεργοποίησης/αδρανοποίησης = Ausschaltung) του εμπειρικού καθώς και της ουσίας της φύσης. Η σύνδεση (Anknüpfung (reference [C])) του Εγώ με το έμψυχο σώμα .......... 141
§ 13. Η δυνατότητα διάλυσης (Auflösbarkeit) του εμπειρικού δεσμού (empirischen Verknüpfung) ανάμεσα σε «res cogitans» και «res extensa». Η «φαινομενολογική διάκριση» (distinctio phaenomenologica) .......... 142
§ 14. Το προβάδισμα (Seinsvorzug) του βιώματος έναντι του αντικειμένου της φύσης. Εμπειρική (υπερβατική) αντίληψη και αντίληψη του καθαρού βιώματος .......... 144
§ 15. Η φαινομενολογική στάση. Οριοθέτηση (Abgrenzung) της φαινομενολογικής εποπτείας (phänomenologischen Erschauung: seeing [C], viewing [C]) ή αντίληψης του καθαρού βιώματος (Wahrnehmung des reinen Erlebnisses) έναντι της εσωτερικής αντίληψης του ψυχικού βιώματος (der inneren Wahrnehmung des psychischen Erlebnisses) .......... 148
§ 16. Ο θεμελιώδης στοχασμός (Betrachtung) του Descartes και η φαινομενολογική αναγωγή .......... 150
§ 17. Ανεξαρτησία της φαινομενολογικής κρίσης (phänomenologischen Urteils) από τη φυσική κρίση (natürlichen Urteil) .......... 151
Κεφάλαιο ΙΙΙ. Προκαταρκτική συζήτηση ορισμένων αντιρρήσεων κατά του σκοπού (Absicht) της φαινομενολογικής αναγωγής .......... 154
§ 18. Η ένσταση του σολιψισμού .......... 154
§ 19. Η ένσταση κατά της φαινομενολογικής δυνατότητας απενεργοποίησης/αποκλεισμού (Ausschaltbarkeit) του Εγώ .......... 155
§ 20. Ενστάσεις κατά του απόλυτου χαρακτήρα του φαινομενολογικού δεδομένου (phänomenologisch Gegebenen) και κατά της δυνατότητας μιας φαινομενολογικής επιστήμης και της φαινομενολογικής θεμελίωσης (Begründung) της φυσικής επιστήμης .......... 155
§ 21. Η έλλειψη κινήτρου της φαινομενολογικής αναγωγής .......... 156
§ 22. Προκαταρκτική εξέταση για τη συζήτηση των αντιρρήσεων κατά της απόλυτης ισχύος (Absolutheit) της φαινομενολογικής γνώσης .......... 157
Κεφάλαιο IV. Η υπέρβαση (Hinausgehen) της φαινομενολογίας πέρα από την περιοχή του απολύτως δεδομένου .......... 159
§ 23. Το πρόβλημα του απόλυτου χαρακτήρα της φαινομενολογικής δεδομενικότητας (Gegebenheit: χορήγηση [ΠΚ]) .......... 159
§ 24. Η απόλυτη δεδομενικότητα του φαινομενολογικά αντιληπτού. Η ανοησία μιας/ενός απενεργοποίησης/αποκλεισμού στη φαινομενολογική αντίληψη .......... 159
§ 25. Η στη φαινομενολογική αντίληψη εμπεριεχόμενη συγκράτηση (Retention) ως μια «υπερβατικότητα» μέσα στη φαινομενολογική στάση .......... 161
§ 26. Η φαινομενολογική επανενθύμηση (Wiedererinnerung) και η δυνατότητά της για πλάνη (Täuschung). Μετατροπή της εμπειρικής ενθύμησης (empirischer Erinnerung) σε φαινομενολογική ενθύμηση (phänomenologische Erinnerung) .......... 162
§ 27. Η δυνατότητα της φαινομενολογικής, αλλά όχι απόλυτης, ιδιοποίησης (Zueignung) ολόκληρης της περιοχής της εμπειρίας (Empirie). Η προσδοκία/αναμονή (Erwartung) .......... 164
§ 28. Η φαινομενολογική εμπειρία – η «υπερβατικότητα στην εμμένεια» και η δυνατότητα της πλάνης. Ενσυναίσθηση και αυτο-εμπειρία .......... 165
§ 29. Η υπέρβαση της περιοχής του απολύτως δεδομένου ως αναγκαίος όρος της δυνατότητας μιας φαινομενολογικής επιστήμης .......... 167
§ 30. Εμμένεια και υπερβατικότητα. Η πολυσημία αυτών των όρων και το νόημα της εμμένειας και της υπερβατικότητας στο πεδίο της φαινομενολογίας .......... 169
Κεφάλαιο V. Η φαινομενολογική κατάκτηση ολόκληρου του ενιαία συναρτημένου ρεύματος συνείδησης .......... 171
§ 31. Το υπόβαθρο (Hintergrund) του φαινομενολογικού αντικειμένου και η ταυτότητα του φαινομενολογικού αντικειμένου σε διάφορα ενεργήματα της συνείδησης. Η φαινομενολογική χρονική συνείδηση (Zeitbewusstsein) .......... 171
§ 32. Επανάληψη (Wiederholung) και νέα παρουσίαση (Darstellung): η φαινομενολογική αναγωγή στην καθαρή συνείδηση ως ατομική ύπαρξη και τα προβλήματα της εμβέλειας του αναχθέντος κόσμου της συνείδησης και της δυνατότητας φαινομενολογικής επιστήμης .......... 173
§ 33. Η έκταση (Erstreckung) της φαινομενολογικής εμπειρίας σε ολόκληρο το ενιαίο ρεύμα συνείδησης .......... 175
§ 34. Άρση (Aufhebung) ενός τεχνητού περιορισμού (Einschränkung). Η κατάκτηση του φαινομενολογικού συνειδησιακού ρεύματος ξεκινώντας από τη φυσική αναστοχαστικότητα πάνω στο ρεύμα της συνείδησης και η διπλή φαινομενολογική αναγωγή .......... 177
§ 35. Οι υπερβατικές ενότητες της φυσικής εμπειρίας ως δείκτες πραγματικών και δυνατών καθαρών συνειδησιακών συνάψεων (Bewusstseinszusammenhänge). Μεταστροφή όλης της φυσικής εμπειρίας και όλων των επιστημών στο φαινομενολογικό .......... 179
Κεφάλαιο VI. Η κατάκτηση της φαινομενολογικής πολλαπλότητας των μονάδων .......... 183
§ 36. Ο διυποκειμενικός συσχετισμός (Zusammenhang) της συνείδησης. Το ερώτημα, αν η φαινομενολογική αναγωγή σημαίνει περιορισμό στο ατομικό ρεύμα συνείδησης .......... 183
§ 37. Η αρχή της κατασκευής ενός ενιαίου ρεύματος συνείδησης .......... 184
§ 38. Η ενσυναίσθηση. Διαχωρισμός της ενσυναίσθησης σε σχέση με την αναλογιστική εικονική συνείδηση (analogisierenden Bildbewusstsein) .......... 187
§ 39. Η κατάκτηση άλλων φαινομενολογικών Εγώ μέσω διπλής φαινομενολογικής αναγωγής. Η φύση ως δείκτης της συντονισμού μιας πολλαπλότητας Εγώ-μοναδών .......... 188
Κεφάλαιο VII. Τελικές παρατηρήσεις σχετικά με την εμβέλεια της φαινομενολογικής γνώσης .......... 191
§ 40. Η αποχή (Enthaltung) από κάθε κρίση για την ύπαρξη της φύσης στη φαινομενολογική αναγωγή .......... 191
§ 41. Το πρόβλημα της δυνατότητας φαινομενολογικής επιστήμης ως επιστήμης ουσίας και γεγονότων .......... 192
§ 42. Η ισοδυναμία της γνώσης της φύσης και της γνώσης των συσχετισμένων συνειδησιακών συνάψεων και η εφαρμογή απριορικής γνώσης της συνείδησης στις φαινομενολογικές συνάψεις της εμπειρικής γνώσης της φύσης. Η ψυχοφυσική .......... 193
Παράρτημα XXI. Διάταξη των παραδόσεων 1910/11 (περί διυποκειμενικότητας) (καταγεγραμμένο σε ένα από τα επόμενα έτη) .......... 195
Παράρτημα XXII. Εμμενής φιλοσοφία – Avenarius (μάλλον περ. 1915) .......... 196
Παράρτημα XXIII. Οι σχέσεις φαινομενολογικής και θετικής (οντικής και οντολογικής) αλήθειας. Η συνθετική ενότητα των θετικών και φαινομενολογικών θεμάτων. Δογματική και υπερβατικά καθορισμένη θετικότητα. Αναθεώρηση της Σημείωσης σ. 153 της παράδοσης «Βασικά προβλήματα της φαινομενολογίας» 1910/11 (από 1924 ή λίγο αργότερα) .......... 200
Παράρτημα XXIV. Η προτεραιότητα του προβλήματος της ενότητας της φαινομενολογικής εμπειρίας έναντι της κριτικής της φαινομενολογικής εμπειρίας. Αυτοκατανόηση των κύριων ιδεών των κεφαλαίων IV και V της παράδοσης «Βασικά προβλήματα της φαινομενολογίας» 1910/11 (μάλλον από 1924) .......... 211
Παράρτημα XXV. Η διυποκειμενικότητα της γνώσης που ονομάζουμε φυσική επιστήμη (1910) .......... 214
Παράρτημα XXVI. Ενθύμηση (Erinnerung), ρεύμα συνείδησης και ενσυναίσθηση. Αυτοαναστοχασμός επί των κύριων ιδεών των κεφαλαίων V και VI της παράδοσης «Βασικά προβλήματα της φαινομενολογίας» Χειμερινό εξάμηνο 1910/11 (καταγεγραμμένο κατά τη διάρκεια των παραδόσεων Νοέμβριο ή Δεκέμβριο 1910) .......... 219
Παράρτημα XXVII. Ενσυναίσθηση ως συναντίληψη (Apperzeption) και συμπαρουσίαση (Appräsentation). Η κενή απόβλεψή (Leerintention) της, η αποσαφήνιση (Veranschaulichung) και η πλήρωσή (Erfüllung) της. Προσθήκες του θερινού εξαμήνου 1921 στο Παράρτημα XXVI «Ενθύμηση, ρεύμα συνείδησης και ενσυναίσθηση» (Νοέμβριος ή Δεκέμβριος 1910) της παράδοσης «Βασικά προβλήματα της φαινομενολογίας» 1910/11 .......... 224
Παράρτημα XXVIII. Ταυτοποίηση του χρόνου της δικής μου και της ξένης συνείδησης. Τα άλλα Εγώ στη φαινομενολογική αναγωγή. Η φύση ως δείκτης για συγκροτημένα μέσω ενσυναίσθησης συστήματα εμπειρίας και ως όρος καθρεπτισμού των μοναδών (αναθεώρηση του κειμένου σ. 189, γραμμή 24 έως σ. 191, γραμμή 14 της παράδοσης «Βασικά προβλήματα της φαινομενολογίας» 1910/11) (μάλλον 1921) .......... 227
Παράρτημα XXIX. Έμψυχη σωματικότητα (Leiblichkeit) ως διαμεσολάβηση των πνευμάτων (μάλλον περ. 1912) .......... 229
Παράρτημα XXX. Σκέψεις σχετικά με τις ιδέες της φαινομενολογικής αναγωγής και της αυτονομίας καθώς και της συνάφειας των μοναδών στις παραδόσεις «Βασικά προβλήματα της φαινομενολογίας» 1910/11 (μάλλον 1921) .......... 230
Αρ. 7. Πώς συγκροτείται η πραγματικότητα «άνθρωπος», πώς αποκτά για μένα το έμψυχο σώμα μου πραγματική ενότητα με το υποκειμενικό μου και προηγουμένως με άλλους; (1914 ή 1915) .......... 236
Παράρτημα XXXI. Η επικοινωνία των προσωπικοτήτων μέσω των έμψυχων σωμάτων ως εξατομικεύουσα μορφή του κόσμου των πνευμάτων (περ. 1910) .......... 241
Παράρτημα XXXII. Σχετικά με τη συγκρότηση του εμπειρικού Εγώ. Η προέλευση του εμπειρικού Εγώ (περ. 1912) .......... 245
Παράρτημα XXXIII. Η συγκρότηση του Εγώ σε αντίθεση με το Εσύ και το καθαρό Εγώ (μάλλον περ. 1914) .......... 247
Παράρτημα XXXIV. Σχέση του Εγώ με το Τώρα και Εδώ (περ. 1914) .......... 247
Παράρτημα XXXV. Αν το Εγώ είναι τοπικά δεδομένο στο έμψυχο σώμα (Leib) (περ. 1914) .......... 249
Αρ. 8. Η δυνατότητα της αναπαράστασης (Vorstellung) ενός ξένου Εγώ πριν από την πραγματική εμπειρία του (1914 ή 1915) .......... 250
Παράρτημα XXXVI. Ενσυναίσθηση. Η δυνατότητα του Άλλου πριν από την πραγματική εμπειρία του. Το ξένο Εγώ ως ανάλογο του «Εγώ εκεί» (1914 ή 1915) .......... 268
Αρ. 9. Το πρόβλημα της σύλληψης (Erfassung) της ομοιότητας του ξένου και του ίδιου έμψυχου-φυσικού σώματος (Leibkörper) (1914 ή 1915) .......... 270
Παράρτημα XXXVII. Κύρια σημεία για τη σχέση μεταξύ μηδενικής εμφάνισης (εσωτερικής εμφάνισης) και εξωτερικής εμφάνισης (1914 ή 1915) .......... 279
Παράρτημα XXXVIII. Η δυνατότητα της αναπαρουσίασης (Vergegenwärtigung) του δικού μου έμψυχου-φυσικού σώματος (Leibkörpers) έξω από εμένα (1914 ή 1915) .......... 281
Παράρτημα XXXIX. Συζητήσεις στη καθαρά απτική σφαίρα: πώς γίνεται το έμψυχο σώμα μου ένα πράγμα όπως ένα άλλο, και πώς προκύπτει η συναντίληψη «ξένος άνθρωπος»; Αντικειμενική κίνηση και αυτοκίνηση (μάλλον 1916) .......... 282
Αρ. 10. Μελέτες για εποπτικές αναπαρουσιάσεις, ενθυμήσεις, φαντασίες, αναπαρουσιάσεις εικόνων με ιδιαίτερη αναφορά στο ερώτημα του Εγώ που αναπαρίσταται σε αυτές και στη δυνατότητα να φαντασθεί κανείς το Εγώ (1914 ή 1915) .......... 288
Παράρτημα XL. Πραγματικό Εγώ και φανταστικό Εγώ (1914 ή 1915) .......... 313
Παράρτημα XLI. Παρατηρήσεις επί των προαναφερθεισών μελετών (μάλλον δεκαετία του ’20) .......... 315
Αρ. 11. Είναι η ενσυναίσθηση αναλογισμός; Ενσυναίσθηση ως θετική αναπαρούσιαση χωρίς ταύτιση Εγώ (Αύγουστος 1914 ή Αύγουστος 1915) .......... 316
Αρ. 12. Κύρια παρουσίαση: Συστηματική ανάπτυξη της προβληματικής της συγκρότησης του ξένου έμψυχου σώματος (1914 ή 1915) .......... 321
Παράρτημα XLII. Το έμψυχο σώμα (Leib) συγκροτείται ως φυσικό σώμα (Körper) ανάμεσα σε φυσικά σώματα (Körpern) (αντίγραφο γύρω στο 1916) .......... 331
Αρ. 13. Κριτική των εννοιών της «ενσυναίσθησης» και της «μεταφοράς μέσω αναλογίας» για την συναντίληψη της ξένης ψυχικής ζωής. Η δυνατότητα συγκρότησης μιας πολλαπλότητας Εγώ. Η κάλυψη του δικού μου Εγώ από το αναπαριστώμενο Εγώ. Συναντίληψη σημείων και συναινετική συναντίληψη. «Προέλευση» της συναινετικής συναντίληψης (1914 ή 1915) .......... 333
Παράρτημα XLIII. Το πρόβλημα της αναδρομικής σχέσης (Rückbeziehung) της ξένης αντίληψης με την αυτοαντίληψη (1914 ή 1915) .......... 342
Παράρτημα XLIV. Συναντίληψη ως αναλογιστική ερμηνεία. Η συναντίληψη του ξένου δεν είναι νέα θεμελιώδης μορφή της συναντίληψης (1914 ή 1915) .......... 343
Παράρτημα XLV. Τα φαινομενολογικά προβλήματα προέλευσης. Για τη διαλεύκανση του νοήματος και της μεθόδου της φαινομενολογικής συγκρότησης (1916/1917) .......... 346
a) Ψυχολογική και φαινομενολογική προέλευση .......... 346
b) Συσχέτιση μεταξύ ψυχολογικής προέλευσης και φαινομενολογικής προέλευσης .......... 351
c) Ψυχολογική και φαινομενολογική προέλευση .......... 354
Παράρτημα XLVI. Πρόβλημα της συναντίληψης (περ. 1920) .......... 358
Αρ. 14. Σολιψιστική και διυποκειμενική κανονικότητα και συγκρότηση της αντικειμενικότητας (μεταξύ 1915 και 1917) .......... 360
§ 1. Ψυχοφυσική συνθήκη και σωματο-πραγματική (leib-dingliche) αιτιότητα στη σολιψιστική στάση .......... 360
§ 2. Η δυνατότητα ανωμαλίας στη σολιψιστική εμπειρία. Το σύστημα των ορθολογικών αντιλήψεων .......... 363
§ 3. Το πρόβλημα της σχετικοποίησης των φαινομένων στο σολιψιστικό υποκείμενο μέσω της ψυχοφυσικής σχέσης .......... 368
§ 4. Μετάβαση στην υποκειμενική κοινότητα. Οι όροι της δυνατότητας ενός διυποκειμενικού κόσμου .......... 370
§ 5. Η ορθολογική ποικιλία όψεων ως κοινό κτήμα όλων των υποκειμένων και η ανωμαλία .......... 377
§ 6. Η λογικο-μαθηματική αντικειμενικότητα ως αναγκαία διυποκειμενικότητα έναντι της ποικιλότητας διαφόρων ορθολογικών συστημάτων εμπειρίας των μεμονωμένων υποκειμένων .......... 381
Παράρτημα XLVII. Η συγκρότηση της διυποκειμενικά καθ’ εαυτήν υπάρχουσας φύσης με βάση τη συγκρότηση του ψυχοφυσικού στο σολιψιστικό και σε ανώτερο επίπεδο συναντίληψης. Η αντεστραμμένη εσωτερίκευση των φαινομένων στο έμψυχο σώμα (verkehrte Introjektion der Erscheinungen in den Leib) (1918) .......... 385
Παράρτημα XLVIII. Τρέλα (Verrücktwerden) και θάνατος (Tod) ως παύση της συγκρότησης ενός κοινού κόσμου (μεταξύ 1915 και 1917) .......... 398
Αρ. 15. Σχετικά με τη διδασκαλία της ενσυναίσθησης (Bernau, Σεπτέμβριος 1918) .......... 400
a) Άμεση (απλώς αναπαρουσιάζουσα (schlicht vergegenwärtigende)) ενσυναίσθηση και πλάγια (στην αναστοχαστική αναπαρούσιαση) ενσυναίσθηση .......... 400
b) Το ψυχοφυσικό στη σολιψιστική αφαίρεση και το ψυχοφυσικό στην ενσυναίσθηση. Εσωτερικότητα και εξωτερικότητα. Το πρόβλημα της διυποκειμενικής ταυτότητας των τρόπων φαινομένων (Erscheinungsweisen) και των αισθήσεων (Empfindungen) .......... 408
c) Επισκόπηση όλου του «υποκειμενικού» πριν από την ενσυναίσθηση και ως περιεχόμενο που ενσυναισθηματίζεται και αντικειμενοποιείται εμπειρικά. Η συγκρότηση του προσωπικού Εγώ πριν από την ενσυναίσθηση και μέσω της ενσυναίσθησης .......... 425
Παράρτημα XLIX. Η κατανόηση της έκφρασης (περιθωριακή σημείωση σε αναπτύξεις μιας πρώτης επιμελώς διαμορφωμένης ανάλυσης της ενσυναίσθησης στο Bernau, θερινές διακοπές 1918) (δεκαετία του ’20) .......... 435
Παράρτημα L. Διπλή σημασία της «ψυχοφυσικής σχέσης» (περ. 1918) .......... 436
Αρ. 16. Η φυσικοποιημένη και η καθαρή υποκειμενικότητα και οι αντίστοιχοι τρόποι εμπειρίας: ο καθαρός αναστοχασμός, η γνήσια και η μη γνήσια ενσυναίσθηση. Η υπερβατολογική αναγωγή στη διυποκειμενικότητα (Ιούνιος 1920) .......... 438
§ 1. Η σε τρία στάδια ψυχοφυσική εμπειρία και το σύστοιχό της: η αποπνευματωμένη (entgeistigte) καθαρή φύση με τα υποκείμενα ως παράρτημα .......... 439
§ 2. Η αναστοχαστική εμπειρία του «Εγώ Είμαι» .......... 441
§ 3. Η μεσολάβηση της αυτοεμπειρίας ως άνθρωπος και το ξένο «Εγώ Είμαι» στον καθαρή του αναστοχασμό .......... 442
§ 4. Η γνώση του ξένου «Εγώ Είμαι» μέσω του μέσου της ζωώδους (ψυχοφυσικής) εμπειρίας. Η απολύτως ενσυναισθητική λήψη γνώσης .......... 443
§ 5. Το απόλυτο Εγώ ως προσωπικότητα και οι απόλυτοι τρόποι της στιγμιαίας χορήγησής του .......... 446
§ 6. Η διπλή στάση στην ενσυναίσθηση. Η διυποκειμενική αναγωγή .......... 447
§ 7. Η στάση της πρακτικής ζωής και των επιστημών. Η είσοδος της «καταργημένης πνευματικότητας» στη φύση .......... 449
§ 8. Τα όρια του ψυχοφυσικού παραλληλισμού: η απροσδιοριστία (Unberechenbarkeit) του Εγώ .......... 452
§ 9. Η γνήσια ενσυναίσθηση ως πηγή μιας ιδιαίτερης θεμελιακής μορφής εμπειρίας. Ενσυναίσθηση και επανενθύμηση .......... 455
§ 10. Το Εγώ ως υποκείμενο ενεργημάτων και «υπόσταση» .......... 457
§ 11. Η μη γνήσια ενσυναίσθηση ως εμπειρία της φυσικο-επιστημονικής ψυχολογίας — η γνήσια ενσυναίσθηση ως εμπειρία των ανθρωπιστικών επιστημών .......... 457
§ 12. Συμπληρώσεις: Η σωματικότητά (Leiblichkeit) μου ως πρώτη ψυχοφυσική δεδομενικότητα. Φυσικοεπιστημονική έρευνα του ανθρώπου και «εσωτερική» έρευνα των υποκειμένων .......... 458
§ 13. Περαιτέρω σημειώσεις: Το είναι της υποκειμενικότητας ως καθ’ εαυτό είναι και ως δι´ εαυτό είναι πριν από την φυσικιστική συναντίληψη της ενσυναίσθησης (naturalisierenden Apperzeption der Einfühlung). Προσδιορισμός της φύσης και κατανόηση της υποκειμενικότητας .......... 459
Παράρτημα LI. Ο άνθρωπος ως ενότητα εξωτερικής εμπειρίας (περ. 1920) .......... 466
Παράρτημα LII. Πρόσωπο ως πραγματικό θέμα και οι Άλλοι θεματικά ως Εγώ-υποκείμενα που επικοινωνούν μαζί μου (περ. 1920) .......... 466
Παράρτημα LIII. Προσδιορισμένο από Άλλους ως αντικείμενα και προσδιορισμένο από Άλλους ως πρόσωπα (περ. 1920) .......... 469
Παράρτημα LIV. Ενσυναίσθηση ως «εσωτερική εμπειρία». Οι Μονάδες έχουν παράθυρα (εαρινό εξάμηνο 1920) .......... 470
Παράρτημα LV. Σχέδιο για μια σοβαρή «θεωρία» της ενσυναίσθησης. Η θεμελίωση της μη γνήσιας ενσυναίσθησης μέσω απλού συνειρμού (μεταξύ 1920 και 1922) .......... 475
Παράρτημα LVI. Γνήσια και μη γνήσια αντίληψη του ξένου (μάλλον 1927) .......... 478
Παράρτημα LVII. Ο άνθρωπος ως αντικείμενο και συγκροτών υποκείμενο. Το Απόλυτο ως διυποκειμενική αλληλοσυσχέτιση απολύτων υποκειμενικοτήτων (αναθεώρηση της υποσημείωσης της σελ. 463) (μάλλον 1927) .......... 479
Παράρτημα LVIII. Αναγκαιότητα και λειτουργία μιας νατουραλιστικής ανθρωπολογίας. Συνέχεια του Αρ. 16 (αντίγραφο μάλλον από το 1927 ενός κειμένου του 1920 ή λίγο αργότερα) .......... 481
Παράρτημα LIX. Η σχέση εσωτερικής και εξωτερικής θεώρησης. Το «για-αλλήλους» των υποκειμένων και το «για-αλλήλους» των σωμάτων (Körpern) (μάλλον περ. 1920) .......... 483
ΚΕΙΜΕΝΟΚΡΙΤΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή του Εκδότη ............. xvii
ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΗΜΟΣΊΕΥΤΑ ΈΡΓΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: 1921–1928
ΕΝΟΣ «ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ» (ΑΝΟΙΞΗ 1921 ΕΩΣ ΑΝΟΙΞΗ 1922) ................ 1
Αρ. 1. Η συναντίληψη του ίδιου του έμψυχου σώματος ως η πρωταρχική συναντίληψη του έμψυχου σώματος και η μεσολάβηση της συναντίληψης του ξένου έμψυχου σώματος. Η συγκρότηση της πρώτης αληθινής υπερβατικότητας μέσω της ενσυναίσθησης (εαρινό εξάμηνο 1921) .......................... 3
Αρ. 2. Το προσωπικό εγώ και η ατομική ιδιομορφία (Eigenart). Πρόβλημα της γένεσης και του καθορισμού μέσα στη γένεση: πώς μπορεί ένα υποκείμενο μονάδα (monadisches Subjekt) να είναι σαφώς καθορισμένο και αναγνωρίσιμο; (Σεντ Μέργκεν, 1920 ή 1921) .......... 11
Παράρτημα Ι. Φαινομενολογία της μοναδολογικής ατομικότητας (monadischen Individualität) και φαινομενολογία των γενικών δυνατοτήτων και συμβατοτήτων (Verträglichkeiten) των βιωμάτων. Στατική και γενετική φαινομενολογία (Ιούνιος 1921) ............ 34
Παράρτημα ΙΙ. Σχετικά με την έννοια της «μονάδας». Η συγκεκριμενοποίηση του εγώ (μάλλον Ιούνιος 1921) ............ 42
Παράρτημα ΙΙΙ. Ο εαυτός ως μη-θεμελιωμένη ενότητα (Ιούνιος 1921) .... 48
Παράρτημα IV. Η μονάδα στη γενική της δομή (Ιούνιος 1921) ..... 50
Αρ. 3. Έμψυχο σώμα – πράγμα – ενσυναίσθηση. Σύνδεση (Anknüpfung) ψυχής–έμψυχου σώματος (Σεντ Μέργκεν, μεγάλες διακοπές, 1921) .......... 55
§ 1. Η «υποκειμενιστική» στάση και η νατουραλιστική πρόσληψη (naturalistische Auffassung). Η αυτοεμπειρία και η συγκρότηση της σωματο-ψυχικής (leiblich-seelischen) πραγματικότητας ως ψυχοφυσικής ενότητας ............ 55
§ 2. Η φασματική αντίληψη (Phantomwahrnehmung) του «έμψυχου σώματος» ως θεμέλιο της συναντίληψης του έμψυχου σώματος (Leibapperzeption) αφενός και της συναντίληψης του έμψυχου-φυσικού-σώματος (Leibkörperapperzeption) αφετέρου .......... 57
§ 3. Το έμψυχο σώμα ως το κατεξοχήν δικό μου. Ενοποίηση του εγώ με το σώμα στην σολιψιστική αυτοεμπειρία ............ 57
§ 4. Η επίδραση της αυτοεμπειρίας του έμψυχου σώματος από την εμπειρία του άλλου. Η πρωτοκαθεδρία της σωματολογικής αντίληψης έναντι της φυσικής αντίληψης του έμψυχου σώματός μου ............ 60
§ 5. Η μεσολάβηση της εμπειρίας του ίδιου έμψυχου σώματος ως φυσικού πράγματος. Η συγκρότηση της παγκόσμιας φύσης (Allnatur) ή της αντικειμενικής υποκειμενικότητας ............ 63
§ 6. Η σύνδεση (Verbindung: combination [C], connexion [C, BG]) έμψυχου σώματος (Leib) και ψυχής (Seele) ............ 66
§ 7. Οι κανονισμοί στη συγκρότηση του πράγματος. Το έμψυχο σώμα ως δείκτης ψυχικής κανονικότητας/ομαλότητας και ανωμαλίας ............ 67
§ 8. Η φυσιολογική ψυχολογία (physiologische Psychologie) και το όριό της: ο intellectus agens ............ 70
Παράρτημα V. Υποκείμενο ως αντικείμενο και λειτουργούν υποκείμενο (Σεντ Μέργκεν, Σεπτέμβριος 1921) ............ 74
Παράρτημα VI. Το πρόβλημα της συγκρότησης του έμψυχου σώματος ως φυσικού πράγματος στη σολιψιστική εμπειρία (1921 ή λίγο αργότερα) ............ 75
Παράρτημα VII. Ως περιγραφή: ο άνθρωπος στην καθαρή εμπειρία, ως αντικείμενο στον αντικειμενικό κόσμο (γύρω στο 1921) ............ 78
Παράρτημα VIII. Στάδια της συγκρότησης της ψυχής ως φυσικής ενότητας, καθώς επίσης της σολιψιστικής και της ανθρώπινης προσωπικότητας και της ψυχοφυσικής ενότητας άνθρωπος (γύρω στο 1921) ............ 81
Παράρτημα IX. Ενσυναίσθηση και έμψυχο σώμα (γύρω στο 1921) ............ 88
Παράρτημα X. Προσωπική πνευματικότητα του εγώ (Personale Ichgeistigkeit) και υποεγωική (unterichliches), σωματική ζωή (leibliches Leben) (δεκαετία του 1920) ............ 89
Αρ. 4. Μπορεί να υπάρχουν χωριστά υποκείμενα σε σχέση με χωριστούς κόσμους; Όροι δυνατότητας της συνύπαρξης των υποκειμένων. Απόδειξη ότι μπορεί να υπάρχει μόνο ένας κόσμος, μόνο ένας χρόνος, ένας χώρος (Σεντ Μέργκεν, 1 Σεπτεμβρίου 1921) ............ 91
Παράρτημα XI. Σημειώσεις στο πρόβλημα της συνύπαρξης των υποκειμένων (μάλλον Σεπτέμβριος 1921) ............ 103
Αρ. 5. Η σολιψιστική υποκειμενικότητα (το σολιψιστικά εμμενές και το σολιψιστικό περιβάλλον) και τα στάδια της αντικειμενοποίησης του σολιψιστικού. Η συγκρότηση μιας επικοινωνιακής υποκειμενικότητας, που λέγεται αντικειμενικότητα, αντικειμενικό είναι κτλ. Η κατηγοριακή μορφή της αντικειμενικής εμπειρίας (St. Märgen, Σεπτέμβριος 1921) ......... 105
Αρ. 6. Διαφορές στη οντολογική δομή των περιβαλλόντων διαφόρων υποκειμένων. Ενσυναίσθηση σε παιδιά και ζώα ως ερμηνεία μέσω αποδόμησης (Interpretation durch Abbau) (St. Märgen, 1921) .... 112
Παράρτημα XII. Σημειώσεις: Συναντίληψη της κανονικότητας και συναντίληψη της ανωμαλίας. Παιδί, ζώο, παραλλαγές της παραφροσύνης (Verrücktheit) (μάλλον περ. το 1921) ..................... 119
Παράρτημα XIII. Κανονικότητα και ζωικά (animalische) είδη (προφανώς St. Märgen 1921) ...................... 120
Παράρτημα XIV. Το πρόβλημα της ταυτότητας και της αλήθειας του κόσμου στις εμπειρίες διαφορετικών υποκειμένων (St. Märgen, 1 Οκτωβρίου 1921) ..................... 131
Παράρτημα XV. Σχετικά με τη διδασκαλία περί της ενάργειας. Κάθε άνθρωπος «μπορεί» να σκέπτεται λογικά κτλ. (από 1920/1921) ............ 136
Αρ. 7. Ως εισαγωγή στη διδασκαλία περί της ενσυναίσθησης: Η δυνατότητα σκέψης άλλων εγώ — το σύμπαν δυνατών (αλλά μεταξύ τους ασυμβίβαστων (unverträglicher)) υποκειμένων-εγώ μέσω μυθοπλασίας (Umfiktion) του εγώ μου (μάλλον 1921) ................ 138
Παράρτημα XVI. Σχετικά με τη διδασκαλία περί της ενσυναίσθησης. Εγώ και άλλα εγώ (Μάιος 1919) ....................... 141
Παράρτημα XVII. Ο τρόπος χορήγησης πολλών εγώ στην εποπτεία (Anschauung) (μάλλον 1921/1922) ................ 142
Παράρτημα XVIII. Η μυθοπλασία (Umfiktion) του ρεύματος της συνείδησής μου και η δυνατότητα μιας πολλαπλότητας εγώ (μάλλον 1921) ...... 143
Παράρτημα XIX. Αναγκαιότητα και ενδεχόμενα γεγονότα. Ενάργεια του εγώ και «εγώ ζω» κατά το είναι και το ούτως-είναι (περ. 1922) .... 151
Παράρτημα XX. Το σύμπαν των δυνατοτήτων του να είμαι διαφορετικός (Möglichkeiten meines Andersseins) ταυτίζεται με το σύμπαν των δυνατοτήτων ενός εγώ γενικώς. Το εγώ δεν μπορεί να προκύψει και να χαθεί (7 και 8 Ιανουαρίου 1922) ..................... 154
Παράρτημα XXI. Όλες οι μοναδολογικές δυνατότητες είναι σχετικές προς τις μοναδολογικές πραγματικότητες (περ. 1922) ........ 158
Παράρτημα XXII. Σχετικά με μυθοπλασία (Umfiktion) του εγώ μου (μέσα δεκαετίας του 1920) 160
Αρ. 8. Εγώ και άλλο εγώ σε αντίθεση και συνύπαρξη (περ. 1922) ....................... 161
Αρ. 9. Κοινό-πνεύμα Ι. — Πρόσωπο, προσωπική ολότητα, προσωπικές κοινότητες επιδράσεων (Wirkungsgemeinschaften). Κοινότητα (Gemeinschaft) — κοινωνία (Gesellschaft) (Freiburg, 1921) ..................... 165
§ 1. Το ενστικτώδες υποκείμενο πριν και μετά την ενσυναίσθηση .... 165
§ 2. Κοινωνικά ενεργήματα και σχέσεις. Η σχέση εγώ–εσύ .... 166
§ 3. Η πρακτική κοινότητα βούλησης .... 169
§ 4. Η απόκτηση προσωπικής αυτοσυνείδησης στη σχέση εγώ–εσύ .... 170
§ 5. Η αγάπη .... 172
§ 6. Η ηθική αγάπη .... 174
§ 7. Η αγάπη και η κοινότητα αγάπης .... 175
§ 8. Η προέλευση της προσωπικότητας στην κοινωνικότητα. Η κοινότητα της απόλαυσης, η φροντίδα, το κοινό γεύμα και η οικογένεια .... 175
§ 9. Κοινωνικότητα και ηθική. Η λειτουργία στην κοινότητα και το καθήκον (Pflicht). Κοινότητα (Gemeinschaft) και κοινωνία (Gesellschaft) .... 180
Παράρτημα XXIII. Αλληλεπίδραση εγωικών υποκειμένων μεταξύ τους (περ. 1920) ......................... 184
Παράρτημα XXIV. Ενσυναίσθηση και συμπάθεια. Συμπάθεια και επιτέλεση ενεργημάτων σύμφωνων (gleichstimmigen) με ενσυναισθημένα, αναμνησθέντα κτλ. Ενσυναίσθηση και η ενσυναισθητική εμβίωση (das Sich-hineinversetzen) στη φαντασία και στην τέχνη (περ. 1920, ίσως θερινό εξάμηνο 1920) .... 185
Αρ. 10. Κοινό-πνεύμα ΙΙ. — Προσωπικές ενότητες ανώτερης τάξης και τα σύστοιχα αποτελέσματά τους (Bernau, 1918, ή St. Märgen, 1921) ....................... 192
§ 1. Κοινοτικά ενεργήματα (Gemeinschaftsakte), πράξεις (Handlungen) μέσα στην κοινωνική κοινότητα .... 192
§ 2. Συγκρότηση προσωπικών ενοτήτων ανώτερου βαθμού .... 194
§ 3. Το εξιακό (habituelle) στο μεμονωμένο υποκείμενο και το προσωπικό .... 195
§ 4. Συγκρότηση ενός κοινού αισθητού κόσμου .... 196
§ 5. Η συγκρότηση του κοινού προσωπικού κόσμου και των κοινοτικών επιτευγμάτων. Μονόπλευρες και αμοιβαίες επικοινωνιακές σχέσεις .... 198
§ 6. Η επικοινωνιακή πολλαπλότητα προσώπων ως υπόστρωμα των κοινοτικών πράξεων ή επιτευγμάτων. Κοινό-πνεύμα .... 200
§ 7. Η συγκρότηση της υποκειμενικότητας .... 203
Παράρτημα XXV. Κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα ως υπερπροσωπική ολότητα (1921/1922) .................. 205
Παράρτημα XXVI. Κοινό-πνεύμα ΙΙ. — Πολιτισμική και κοινοτική ζωή (Φθινόπωρο 1922) .................... 207
Παράρτημα XXVII. Ο προσωπικός χρόνος ζωής και ο ιστορικός χρόνος, ο χρόνος ζωής της κοινότητας. Τυπική των εποχών. Ιστορική παράδοση (φθινόπωρο 1922)............217
Παράρτημα XXVIII. Προβλήματα: Υποδοχή (παράδοση) και πρωταρχική-θέσμιση. Οι σκέψεις δεν συγκρούονται στην διυποκειμενικότητα, αλλά οι σκοποί ενδέχεται να συγκρούονται (δεκαετία του 1920).....222
Παράρτημα XXIX. Συμβατικές πράξεις ως πολιτισμικές πράξεις (1921/1922)...........225
Αρ. 11. Ούτε το ξένο έμψυχο σώμα ούτε η ξένη υποκειμενικότητα δίνονται σε μένα πρωτογενώς, κι όμως ο άνθρωπος εκεί, στον κόσμο-περιβάλλον μου, μου δίνεται γνήσια (περ. 1921)......233
Παράρτημα XXX. Το ξένο έμψυχο σώμα δεν είναι αρχική ενότητα ταυτότητας μέσα στην παραγωγή μου, ερμηνεύεται μέσω αναλογίας (Σεπτέμβριος 1921).................234
Αρ. 12. Η δυνατότητα της συμπαρουσίασης (Appräsentation) του Άλλου (η
Αρ. 13. Η υπέρβαση του άλλου εγώ (alter ego) έναντι της υπέρβασης του πράγματος. Απόλυτη Μοναδολογία ως διεύρυνση (Erweiterung) της υπερβατολογικής Εγωλογίας. Απόλυτη ερμηνεία του κόσμου (Ιανουάριος/Φεβρουάριος 1922)........244
§ 1. Η υπέρβαση της φύσης και η υπέρβαση των ξένων υποκειμένων. Αδιαχώριστο (Untrennbarkeit) του εγώ και του μη-εγώ. Διάφορες έννοιες της εμμένειας........244
§ 2. Το πρόβλημα της αντικειμενικότητας και της διυποκειμενικότητας των εμφανίσεων/φαινομένων (Erscheinungen) (όψεων (Anblicke))...........250
§ 3. Η υποδεέστερη οντολογική αξιοσύνη (Seinsdignität) της πραγματικότητας και της ιδεατότητας έναντι της οντολογικής αξιοσύνης των υποκειμένων........256
§ 4. Η εκδήλωση (Bekundung) ενός αντι-εγώ μέσα στην υποκειμενικότητα και η διυποκειμενική ταυτοποίηση των συγκροτητικών ενοτήτων. Οι μονάδες έχουν παράθυρα.....258
§ 5. Η φαινομενολογική αναγωγή στη δική μου μονάδα και σε μια δυνατή μονάδα εν γένει. Άνθρωποι και ζώα ως αποβλεπτικά σύστοιχα..........261
§ 6. Η μοναχική/σολιψιστική αναγωγή και η περιττότητα (Erübrigung) του αποκλεισμού (Ausschaltung) της φύσης........263
§ 7. Μετάβαση στη πολλαπλότητα των μονάδων ως το απόλυτο........265
§ 8. Η συνάφεια (Zusammenhang) των μονάδων στη συγκρότηση της ταυτόσημης φύσης........266
§ 9. Η προσωπική ενέργεια (Wirken), το συμβίωμα (Miteinanderleben) και το διαβίωμα (Ineinanderleben)................268
§ 10. Διάφοροι τρόποι σύνδεσης των μονάδων. Η απόλυτη πραγματικότητα ως ένα όλο κοινοτικής και τελεολογικής ανάπτυξης.......270
Παράρτημα XXXI. Άλλο εγώ. Το είναι της φύσης και το είναι των υποκειμένων, από το συγκροτητικό τους νόημα, θεμελιωδώς διακεκριμένα. Η πολλαπλότητα των υποκειμένων ως το συγκεκριμένο Απόλυτο (πιθανώς 1921/1922)........272
Παράρτημα XXXII. Η έκταση της γνώσης πέραν του εαυτού της στην ενθύμηση (Erinnerung) και στην αναμονή (Erwartung), σε σύγκριση με τη γνώση ξένων εγώ (πιθανώς 1921/1922)........279
Παράρτημα XXXIII. Συγκρότηση του έμψυχου σώματός μου στο φασματικό στάδιο (Phantomstufe) μέσω συμπαρουσίασης (Kompräsentation). Σε τι συνίσταται η ομοιότητα του ξένου έμψυχου-φυσικού σώματος (Leibkörpers) με το δικό μου που καθιστά δυνατή την ενσυναίσθηση; (πιθανώς 1922)........281
Παράρτημα XXXIV. Αντικειμενικότητα των σκιάσεων (Abschattungen), των εμφανίσεων των πραγμάτων (πιθανώς 1922)........285
Παράρτημα XXXV. Η διυποκειμενικότητα της πολλαπλότητας των εμφανίσεων του κοσμικού αντικειμένου (αρχές δεκαετίας 1920)........289
Παράρτημα XXXVI. Μοναδολογία. Αρμονία των μονάδων ή ψυχών (πιθανώς 1921/1922)........290
Παράρτημα XXXVII. Υπόσταση και μονάδα. Λειτουργική συνάφεια των μονάδων ως προς τη φύση και το-για-αλλήλους-είναι. Αυτοτέλεια της μεμονωμένης μονάδας. Απόλυτη αυτοτέλεια του όλου των μονάδων (1922)........292
Παράρτημα XXXVIII. Υπόσταση και πρόσωπο (δεκαετία 1920)........296
Παράρτημα XXXIX. Σημειώσεις για την έννοια της υπόστασης (δεκαετία 1920)........297
Παράρτημα XL. Κατοπτρισμοί (Spiegelungen) (= Αναπαραστάσεις (Repräsentationen)) στον Λάιμπνιτς (μάλλον 1922) .......... 298
Παράρτημα XLI. Δυνατότητα συγχώνευσης (Verschmelzung) Μονάδων. Δυνατότητα μίας (θείας) Υπερμονάδας (μάλλον 1922) .......... 300
II. Κείμενα από τα έτη 1923 έως 1925 .......... 303
Αρ. 14. Η διυποκειμενική ισχύς της φαινομενολογικής αλήθειας (ενδεχομένως αρχές 1923) .......... 305
Αρ. 15. Πώς είναι η ψυχή μαζί με το φυσικό έμψυχο σώμα (physischen Leib); Η σχέση της ενσυναισθητικής εμπειρίας και της αυτοεμπειρίας. Καθολικά συγκροτούσα υποκειμενικότητα και καθολικά συγκροτούμενη αντικειμενικότητα. Μεταφορά στον Άλλον και αναστοχαστική θεματοποίηση του Άλλου (Ιούλιος ή Αύγουστος 1923) .......... 309
Αρ. 16. Εμφανίσεις του πνεύματος (Geistererscheinungen), ενσυναίσθηση, εμπειρία του ξένου. Η έμψυχη σωματικότητα (Leiblichkeit) και το πρόβλημα της έκφρασης. Ένστικτο και κενή παράσταση (1924) .......... 324
Παράρτημα XLII. Εμφανίσεις του πνεύματος. Το Έξω ως όρος της δυνατότητας του άλλου εγώ (μάλλον 1924) .......... 336
Παράρτημα XLIII. Σχετικά με τις εμφανίσεις του πνεύματος. Πρόβλημα: ποια αντικειμενικότητα της εμπειρώμενης έμψυχης-φυσικής σωματικότητας (Leibkörperlichkeit) προϋποθέτει η ενσυναίσθηση ως εμπειρία του ξένου ανθρώπου; (από ένα σύνολο κειμένων που χρονολογείται από το 1921) .......... 338
Αρ. 17. Το παράλογο του υπερβατολογικού ρεαλισμού. Ενάντια στην ένσταση του σολιψισμού (τέλος 1924) .......... 341
Αρ. 18. Οι ενικές μονάδες και το σύνολο των μονάδων ως κοινότητα μονάδων. Η μονάδα δεν έχει «παράθυρα», αλλά κάθε μονάδα βρίσκεται σε αιτιακή σχέση με τις άλλες μονάδες. Ολοκληρώνοντας την αναυθεντική παρουσίαση (Vergegenwärtigung) και την ενσυναίσθηση (περίπου 1925) .......... 357
Παράρτημα XLIV. Ενδομοναδική συνάφεια και διαμοναδική συνάφεια (περίπου 1925) .......... 367
Παράρτημα XLV. Το συγκεκριμένο Εγώ και η πλήρης συγκεκριμενοποίηση: το σύνολο των Εγώ. Κατασκευή πραγμάτων και πνευματική επίδραση σε πρόσωπα (εαρινό εξάμηνο 1925) .......... 372
Παράρτημα XLVI. «Πραγματική» σχέση όλων των πραγμάτων με το έμψυχο σώμα μου και «πραγματική» σχέση του έμψυχου σώματος με τον εαυτό του ως προϋπόθεση της αποβλεπτικότητας του κόσμου και ως θεμέλιο της ενσυναίσθησης (1925, θερινές παραδόσεις) .......... 374
Αρ. 19. Σχετικά με την έννοια της πρωταρχικότητας (Originalität) (μεταξύ 1925 και 1928) .......... 378
a) Στην πρωταρχική αυτοεμπειρία η διάκριση ανάμεσα στην ειδικά εγωική (Ichlichen) και στην αλλοεγωική (ichfremden) ύλη και τελικά στον «κόσμο» ως πρωτογενώς εμπειρούμενο από μένα. Μια έννοια της συγκεκριμένης υποκειμενικότητας. Πρωταρχική γνωστοποίηση/εκδήλωση (Bekundung) και αποκάλυψη (Enthüllung) των Άλλων εντός μου κτλ. .......... 378
b) Η πρωταρχική εμπειρότητα (Erfahrbarkeit) ως αυθεντική αντιληπτότητα ενός αντικειμένου και ως καθορισμός της υπερβατολογικής μου υποκειμενικότητας .......... 381
c) Περαιτέρω και πιο σαφής έννοια της «πρωταρχικής εμπειρίας» (originalen Erfahrung). Ανασκευή της εσφαλμένης εκκίνησης της «πρωταρχικής εμπειρίας» ως μίας που περιλαμβάνει τους Άλλους. Για τη θεμελίωση της υπερβατολογικής αισθητικής .......... 384
d) Πρωτογενής πρωταρχικότητα (Primordinale Originalität) (αρχική πρωταρχικότητα) και δευτερογενής ή τριτογενής πρωταρχικότητα .......... 389
III. Κείμενα από το πλαίσιο του δεύτερου μέρους των παραδόσεων «Εισαγωγή στη φαινομενολογία» του χειμερινού εξαμήνου 1926/1927 .......... 393
Αρ. 20. Συνοπτική επισκόπηση του πρώτου μέρους των παραδόσεων (Νοέμβριος και Δεκέμβριος 1926): Οι δομές του κόσμου της καθαρής εμπειρίας. Η καθαρά φυσική εμπειρία και η καθαρά ψυχική εμπειρία. Η «εγωλογικά» καθαρή αυτοεμπειρία και η φαινομενολογική αναγωγή (μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, 10 Ιανουαρίου 1927) .......... 395
Αρ. 21. Η φαινομενολογική αναγωγή στο άλλο εγώ και στην διυποκειμενικότητα. Η κοινωνική και ενστικτώδης συνδεσιμότητα (Verbundenheit: combinedness [C], connectedness [C]) των υποκειμένων ως καθαρά υποκειμενική ενότητα στην καθαρά ψυχολογική εμπειρία (σε συνέχεια του κειμένου του προηγούμενου αριθμού 20 της 10ης Ιανουαρίου 1927) .......... 400
Παράρτημα XLVII. Εγώ και ο κόσμος. Εμείς και ο κόσμος. Λειτουργούσα και πραγματοποιημένη διυποκειμενικότητα. Σύνδεσμος στη λειτουργία (Konnex im Fungieren) (χειμερινό εξάμηνο 1926/1927) .......... 409
Αρ. 22. Το πρόβλημα της συγκρότησης της ψυχοφυσικής ενότητας. Η αναχθείσα πρωταρχική εμπειρία δεν περιέχει καμία συνάρθρωση (Verknüpfung) έμψυχου σώματος (Leib) και ψυχής (Seele). Η συναντίληψη «Εγώ-ο-Άνθρωπος» διαμεσολαβείται μέσω της ενσυναίσθησης. Σχετικά με τη διδασκαλία της ενσυναίσθησης (17 Ιανουαρίου 1927) .......... 410
Παράρτημα XLVIII. Σημείωση: Εγώ ως άνθρωπος δεν είμαι, σύμφωνα με αυτήν την πρόσληψη (Auffassung), το Εγώ της πρωταρχικής εμπειρίας, αλλά, έστω και κατά τρόπο έμμεσο, Εγώ-Άνθρωπος μέσω ερμηνείας, τόσο ως προς το έμψυχο σώμα (Leib) όσο και ως προς την ψυχή (μέσα δεκαετίας του 1920) .......... 417
Παράρτημα IL. Η σύγχυση της πρωταρχικής αυτοεμπειρίας και της αντικειμενικο-ψυχολογικής αυτοεμπειρίας ως θεμέλιο του μεταφυσικού δυϊσμού. Ο πρωταρχικός διυποκειμενικός ορίζοντας του νοήματος του φυσικού αντικειμένου. Συγκρότηση της δικής μου και της ξένης ψυχής (Ιούλιος ή Αύγουστος 1927) .......... 418
Παράρτημα L. 1) Πώς είναι ο άνθρωπος, στη φυσιολογική ζωή, μια ενότητα εμπειρίας; 2) Πώς προκύπτει η συναντίληψη (Apperzeption) της ψυχοφυσικής πραγματικότητας ως φυσικής ενότητας ανώτερης τάξης; (Εαρινό εξάμηνο 1925 ή χειμερινό εξάμηνο 1926/27) ..................... 422
Αρ. 23. Η πορεία των παραδόσεων (Ιανουάριος 1927) .......... 426
Αρ. 24. Το εγώ μου, η ζωή μου, το «ψυχικό» μου, που μου ανήκει εγωικά, σε αντίθεση προς το μη-εγώ. Εγώ ως η απολύτως ατομική πρωταρχική σφαίρα, την οποία μπορώ να αποκαλύψω μέσα στην αναγκαιότητά της (ενδεχομένως Ιανουάριος 1927) .......... 428
Παράρτημα LI. Για τη διευκρίνιση της αναγωγής στο εγώ, δηλαδή για τον καθορισμό της πρωταρχικής εμπειρίας. Η καθαρή μου ζωή ορίζεται ως για μένα αυτόνομα προσιτή (ενδεχομένως Ιανουάριος 1927) .......... 435
Παράρτημα LII. Στοχασμός πάνω στις δεδομένες καταστάσεις της «πρωταρχικής εμπειρίας» (Ιανουάριος 1927) .......... 438
Παράρτημα LIII. Εμμένεια και υπέρβαση στην πρωταρχική σφαίρα. Πώς είναι δυνατή η αυθεντική και αληθινή υπέρβαση, η διυποκειμενική; (στις παραδόσεις Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 1927) .......... 439
Παράρτημα LIV. Καθαρά υποκειμενική εμπειρία (αρχικά) μόνο συγκροτούμενη ως εγωλογική. Καθαρά φυσική εμπειρία (αρχικά) μόνο δυνατή στη μορφή της πρωταρχικής εμπειρίας της φύσης μου (μάλλον Ιανουάριος 1927) .......... 443
Παράρτημα LV. Φυσική αναγωγή, αναγωγή στον τομέα της πρωταρχικής εμπειρίας, αναγωγή στην πρωταρχική φύση και αναγωγή στην πρωταρχική υποκειμενικότητα (μεταξύ 1925 και 1928) .......... 444
Αρ. 25. Η εσωτερική έμψυχη σωματικότητα (Innenleiblichkeit). Το «ψυχοφυσικό» στην πρωταρχική εμπειρία (προετοιμασία για τις 26 Ιανουαρίου 1927) .......... 447
Παράρτημα LVI. Το έμψυχο σώμα ως προϋπόθεση κάθε «καθ’ εαυτού», αλλά όχι το ίδιο ένα «καθ’ εαυτό» στη σφαίρα της πρωταρχικής εμπειρίας (δεκαετία του ’20) .......... 453
Παράρτημα LVII. Η συγκρότηση της ψυχοφυσικής ενότητας. Ο άνθρωπος δεν είναι απλώς μια επαγωγική σύνδεση έμψυχου σώματος και εγώ (δεκαετία του ’20) .......... 454
Παράρτημα LVIII. Η επαγωγική γνώση του ανθρώπου στην ενσυναίσθηση προϋποθέτει μία μη επαγωγική υποκειμενική γνώση (μάλλον από το 1926) .......... 458
Αρ. 26. Η συναντίληψη ως Εγώ-Άνθρωπος και η πρωταρχική αυτοεμπειρία. Μετάβαση στην υπερβατολογική αναγωγή (30 Ιανουαρίου 1927) .......... 461
Παράρτημα LIX. Η άμεση αυτο-συναντίληψη ως θεμέλιο για την συναντίληψη του ξένου και για τη δευτερεύουσα αυτο-συναντίληψη Εγώ-Άνθρωπος. Προσωπική σύνδεση (Verbindung: combination [C], connexion [C, BG]) και πραγματικότητα. Τερματική (θεματική) εμπειρία και μεταβατική εμπειρία (Durchgangserfahrung) (μάλλον τέλος Ιανουαρίου 1927) .......... 468
Παράρτημα LX. Η ερμηνεία της καθαρής υποκειμενικότητας ως ψυχής στην ενσυναίσθηση (προετοιμασίες για τη διάλεξη, 1926/1927) .......... 470
Παράρτημα LXI. Ο κόσμος στον ψυχολογικό στοχασμό (από το πλαίσιο των παραδόσεων Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 1927) .......... 471
Αρ. 27. Πώς εμφανίζεται το κίνητρο, το οποίο μέσα στην πρωταρχική εμπειρία προωθεί τη συγκρότηση των μη πρωταρχικώς αντιληπτών καθορισμών του Άλλου; (μάλλον αρχές Φεβρουαρίου 1927) .......... 473
Παράρτημα LXII. Το πρόβλημα της ενσυναίσθησης ως πρόβλημα μιας φαντασιακής γένεσης (fiktiven Genesis) και ως πρόβλημα της στατικής φαινομενολογίας (ενδεχομένως αρχές Φεβρουαρίου 1927) ............... 477
Παράρτημα LXIII. Εισαγωγικές γενικές σκέψεις για τη διδασκαλία της ενσυναίσθησης. Η πρωταρχική σφαίρα και τα προβλήματα της ψυχολογικής και της υπερβατολογικής γένεσης (αρχές Φεβρουαρίου 1927) ...................... 478
Παράρτημα LXIV. Πώς είναι δυνατή μια συμπαρουσίαση (Appräsentation), η οποία υπερβαίνει τη δική μου πρωταρχική σφαίρα και θέτει μια ολοκληρωτικά ξένη πρωταρχική σφαίρα; Η αναλογία ενός εξωτερικού πράγματος με το έμψυχο σώμα μου είναι αναλογία από την πλευρά της φύσης (Ιανουάριος/Φεβρουάριος 1927) ........ 481
Παράρτημα LXV. Αρχή της ενσυναίσθησης. Κατ’ αρχήν κάθε έμψυχο σώμα είναι όπως το έμψυχο σώμα μου, κάθε Εγώ όπως το ίδιο το Εγώ μου (μάλλον Φεβρουάριος 1927) .......... 483
Παράρτημα LXVI. Ενσυναίσθηση. Η συγκεκριμένη υποκειμενικότητά μου φέρει εντός της ερμηνείες ξένων υποκειμενικοτήτων (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ............. 484
Αρ. 28. Σημαντική σκέψη! Συμπαρουσίαση, συνείδηση-εικόνας και παρουσία του Άλλου (καταγεγραμμένο μάλλον Ιανουάριος/Φεβρουάριος 1927) ............ 486
Αρ. 29. Η ενσυναίσθητη συμπαρουσίαση ως μεσολαβημένη και η πλήρωσή της (μάλλον Φεβρουάριος 1927) .......... 488
Παράρτημα LXVII. Το πρόβλημα της ενσυναίσθητης συμπαρουσίασης. Κριτική της θεωρίας του επιχειρήματος της αναλογίας και της συναντιληπτικής (apperzeptiven) συμπλήρωσης (Ergänzung) από τον Benno Erdmann και τον Erich Becher (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ....................... 495
Παράρτημα LXVIII. Αδυνατότητα μιας απλής συναντιληπτικής μεταφοράς (Appräsentation) της σωματικής ιδιομορφίας (leiblicher Eigenheit) (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ............... 496
Αρ. 30. Η αφύπνιση (Weckung) της παράστασης «σαν να ήμουν εκεί» μέσω ενός εξωτερικού σώματος (Aussenkörper) και η πλήρωσή της (επικύρωση αυτής της ως-εάν ερμηνείας). Ο Άλλος ως φαντασιακή παραλλαγή (vergegenwärtigende Abwandlung) του εαυτού μου σε επικάλυψη (αντανάκλαση (Spiegelung)) (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ............ 498
Αρ. 31. Έσχατη πλήρωση τής ενσυναίσθησης μέσω της σύνθεσης τής πρωταρχικής αυτοεμπειρίας μου με μια ενσυναισθητική εμπειρία του Άλλου από τον ίδιο τον εαυτό μου (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ........ 503
Αρ. 32. Πώς μπορώ να έχω παραστατικά ένα εξωτερικό σώμα (Aussenkörper) στον μηδενικό προσανατολισμό; Ο χώρος ως σύστημα των τόπων όπου μπορώ να μετατεθώ. Η ενσυναίσθητη συμπαρουσίαση στην πρόσληψη του δικού μου έμψυχου-φυσικού σώματος (Leibkörpers) ως ενα σώμα (Körper)(μάλλον Φεβρουάριος 1927) ............ 505
Παράρτημα LXIX. Κάθε πρόσληψη-καθρέφτης (Spiegelauffassung) του εαυτού μου στηρίζεται ήδη στην ενσυναίσθηση (μετά τις 7 Φεβρουαρίου 1927) ........ 508
Αρ. 33. Σχετικά με τα παλαιά χειρόγραφα: Η εξίσωση του μηδενικού σώματος (Nullkörper) και του εξωτερικού σώματος (Aussenkörper) ως προϋπόθεση της αποτελεσματικότητας της αναλογίας έμψυχου σώματος (Leib) και εξωτερικού πράγματος (Aussending) (6 Φεβρουαρίου 1927) ............ 510
Παράρτημα LXX. Η συγκρότηση του έμψυχου σώματος ως χωρικού πράγματος όπως κάθε άλλο και συνεπώς του από κάθε άποψη ομογενούς χώρου είναι το θεμέλιο για την, μέσω της ομοιότητας ενός ξένου έμψυχου-φυσικού σώματος (Leibkörpers) με το δικό μου, μεσολαβούμενη συναντίληψη ενός ξένου έμψυχου σώματος και ανθρώπου εκεί (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ........ 515
Παράρτημα LXXI. Ενσυναίσθηση. Το πρόβλημα της ομοιότητας του εξωτερικού σώματος (Aussenkörper) και του μηδενικού σώματος (Nullkörper) (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ........ 516
Παράρτημα LXXII. Η συμπαρουσίαση μη πραγματοποιήσιμων φαινομένων του έμψυχου-φυσικού μου σώματος (Leibkörpers) (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ........ 518
Αρ. 34. Συγκρότηση του χώρου. Έρευνα της «παλαιάς» ερμηνείας της ενσυναίσθησης: Χρειάζεται για την εξήγησή της η αντιφατική εξωτερική παράσταση της αυτοκίνησής μου; (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ............ 520
Αρ. 35. Ο Άλλος ως παραλλαγή του εαυτού μου. Συνειρμός, επικάλυψη, σύζευξη (Paarung) στην εμπειρία του Άλλου. Πρόβλημα της σύζευξης μηδενικού σώματος (Nullkörper) και εξωτερικού σώματος (Aussenkörper) (προετοιμασία για τη διάλεξη της 22 Φεβρουαρίου 1927) ........ 523
Αρ. 36. Η συγκρότηση του χώρου στη σφαίρα της πρωταρχικής εμπειρίας. Η αναφορά (Bezogenheit) της εξωτερικής κίνησης στην αυτοκίνηση και η εμπειρία που καθίσταται έτσι δυνατή ενός αναλόγου του Εγώ (Φεβρουάριος 1927) ........ 534
Παράρτημα LXXIII. Η συγκρότηση του χώρου στη συνθετική μετάβαση από κοντινό χώρο σε κοντινό χώρο (Φεβρουάριος 1927) ........ 546
Παράρτημα LXXIV. Κόσμος χωρίς έμψυχο σώμα (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ........ 547
Παράρτημα LXXV. Απτικός χώρος καθαυτός σε δύο βαθμίδες: χωρίς συγκροτητική συνδρομή των απομακρυσμένων κιναισθήσεων και με αυτήν (μάλλον Φεβρουάριος 1927) ........ 547
Παράρτημα LXXVI. Η πραγματοποίηση (Verwirklichung) της αληθινής ύπαρξης του χωρικού στον εγγύς χώρο. Διάκριση μεταξύ των συγκροτητικών φασμάτων (Phantom) κιναισθητικών εμπειριών και των κιναισθητικών εμπειριών που είναι συγκροτητικές για την κίνηση και τη χωρική θέση (πιθανόν Φεβρουάριος 1927) … 550
Παράρτημα LXXVII. Στρώματα της συγκρότησης του χώρου. Η μακρινή κινήση του έμψυχου σώματος με την έννοια της αλλαγής θέσης στον ομοιογενή χώρο (πιθανόν Φεβρουάριος 1927) … 554
Παράρτημα LXXVIII. «Απόσταση» (Entfernung) σε σχέση με το έμψυχο σώμα μου και απόσταση (Abstand) μεταξύ πραγμάτων (πιθανόν Φεβρουάριος 1927) … 556
Παράρτημα LXXIX. Το πρόβλημα της ισοδυναμίας της περιστροφής ενός εξωτερικού σώματος (Aussenkörpers) και της κιναισθητικής περιστροφής του έμψυχου σώματός (Leibes) μου (πιθανόν Φεβρουάριος 1927) …
Nr. 37. Καθολικός αναστοχασμός (για το κλείσιμο των διαλέξεων 1926/27) …
ΚΡΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Σχετικά με τη διαμόρφωση του κειμένου … 565
Σημειώσεις κριτικής του κειμένου … 567
Απόδειξη των πρωτότυπων σελίδων … 622
Ευρετήριο ονομάτων … 624
Περιεχόμενα
Εισαγωγή του επιμελητή.............xv
ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΥΠΟΚΕΙΜΕΝΌΤΗΤΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΗΜΟΣΊΕΥΤΑ ΈΡΓΑ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: 1929-1935
ΠΡΩΤΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ «ΚΑΡΤΕΣΙΑΝΩΝ ΣΤΟΧΑΣΜΩΝ» ΜΑΡΤΙΟΣ 1929 ΕΩΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 1930 ........... 1
Αρ. 1. Πρώτη εκδοχή του πέμπτου Καρτεσιανού Στοχασμού (τέλος Μαρτίου/αρχές Απριλίου 1929)............ 3
§ 1. Παρουσίαση του προβλήματος της εμπειρίας του Ξένου σε αντιπαράθεση με την ένσταση του σολιψισμού... 3
§ 2. Ο νοηματικός-οντικός τρόπος χορήγησης του Άλλου ως υπερβατολογικός οδηγός για τη συγκροτητική θεωρία της εμπειρίας του Ξένου......... 4
§ 3. Αναγωγή της υπερβατολογικής εμπειρίας στη σφαίρα του δικού μου (Eigenheitssphäre)................ 6
§ 4. Ο βασικός χαρακτήρας της ιδιαιτερότητας των βιωμάτων και των δυνατοτήτων βιωμάτων: η αυθεντικότητα/πρωταρχικότητα (Originalität) στην αποδεικτική αυτοαντίληψη........ 8
§ 5. Διεύρυνση του πεδίου του δικού μου: η πρωταρχικότητα εκείνου που, εντός του αποδεικτικού εγώ, συγκροτείται αναπόσπαστα από το ίδιο το εγώ................. 10
§ 6. Τα βιώματα της αντίληψης του Ξένου και οι συγκροτημένες υπερβάσεις του έναντι του πρωτογενούς/αρχέγονου (Primordinalen)................. 11
§ 7. Το αληθινό νόημα του καθήκοντος μιας «θεωρίας της ενσυναίσθησης» ................... 12
§ 8. Το υπερβατολογικά συγκροτημένο ως πρωτογενές (primordinal) δικό μου και ως μη-δικό μου. Η χορήγηση του μη-δικού μου μέσω της αναυθεντικής παρουσίασης (Vergegenwärtigung)...... 15
§ 9. Η κατανόηση της υπερβατολογικής υποκειμενικότητας ως διυποκειμενικότητα.............. 16
§ 10. Συγκρότηση της διυποκειμενικής φύσης. Η σύνδεση της Μονάδας μου με όλες τις άλλες..... 17
§ 11. Συγκρότηση κοινωνικών κοινοτήτων και πολιτισμικών περιβαλλόντων................. 19
§ 12. Το νόημα του φαινομενολογικού-υπερβατολογικού «ιδεαλισμού»................. 20
Αρ. 2. Η εξάρτηση της ύπαρξης όλων των υπαρκτών, πρώτα όλων των υπερβατολογικών υποκειμένων από μένα και μετά της δικής μου ύπαρξης από αυτά (δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1920)........ 22
a) Θεωρία της ενσυναίσθησης - Διυποκειμενικότητα. Ένσταση της τρέλας (Verrücktheit), ιδέα της κανονικότητας ως προϋπόθεση που εμπεριέχεται στο εγώ............. 22
b) Υπερβατολογική εξάρτηση των Άλλων, της γενιάς, του κόσμου από το εγώ μου.......... 38
Αρ. 3. Προτεραιότητα της ύπαρξης της συγκροτούσας υποκειμενικότητας. Αδιανόητη η απουσία της από τον συγκροτούμενο κόσμο στην κοσμική αντικειμενικότητα του εαυτού. Αποδεικτική ισχύς του εγώ και υποθετική αποδεικτική ισχύς του άλλου εγώ (τέλος Οκτωβρίου έως 4 Νοεμβρίου 1929)................ 40
Παράρτημα I. Πρωτογενής/Αρχέγονη (Primordinale) και σολιψιστική αναγωγή (Οκτώβριος/Νοέμβριος 1929).................... 50
Παράρτημα II. Διάκριση μεταξύ τροποποίησης και ασυμφωνίας μεταξύ κανονικών και ανώμαλων ανθρώπων σε επαφή (μετά το 1930)...................... 52
Αρ. 4. Προσωπικό περιβάλλον στη διάρθρωσή (Gliederung) του. Αναγωγή στην καθαρή διυποκειμενικότητα και αναγωγή στο εγώ. Για την αρχή του Δεύτερου Καρτεσιανού Στοχασμού (7-9 Μαρτίου 1930)....................... 54
Αρ. 5. Σχετικά με το πρόβλημα της διυποκειμενικότητας στους Καρτεσιανούς Στοχασμούς (πιθανόν 1930)............... 70
a) Η πορεία της φαινομενολογικής αναγωγής. Στον Πρώτο Στοχασμό, πιθανώς ως τελευταία ανασκόπηση..... 70
b) Ειδικά στον Πέμπτο Στοχασμό. Η πορεία της φαινομενολογικής αναγωγής.......... 73
c) Σχετικά με τον Πέμπτο Στοχασμό.............. 74
d) Αναστοχασμός για τον Πέμπτο Στοχασμό.......... 76
Παράρτημα III. Διπλό θεματικό πλαίσιο μετά την υπερβατολογική εποχή (πιθανόν 1934)................... 77
ΙΙ. Κείμενα από το πλαίσιο των προετοιμασιών ΤΟΥ «ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ» (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1930 ΕΩΣ ΑΝΟΙΞΗ 1931) ............ 79
Αρ. 6. Σχετικά με τη διδασκαλία της εμπειρίας του ξένου. Εποπτική και μη-εποπτική μορφή πλήρωσης της αντίληψης του ξένου (Αύγουστος 1930) ............ 81
Παράρτημα IV. Εμπειρία του πνευματικού στον κόσμο, προπάντων του ψυχικού. Ενσυναίσθηση ως αντίληψη. Συμπεριφορισμός (χειμερινή περίοδος 1930/1931) ............ 91
Αρ. 7. Πρωτογενής πυρήνας και εμπειρία του ξένου ως στρώσεις της υπερβατολογικής παρουσίας (Καλοκαίρι 1930) ............ 99
Αρ. 8. Το υπερβατολογικό πρόβλημα, πώς υπάρχουν για μένα υπερβατολογικοί Άλλοι (Δεκέμβριος 1930) ............ 111
Παράρτημα V. Ψυχολογική και υπερβατολογική ενσυναίσθηση (αρχές δεκαετίας του ’30) ............ 116
Αρ. 9. Πρωτογενής αναγωγή (αφαίρεση) στον κόσμο της εμπειρίας μου, κατ’ αρχάς στον κόσμο της αντίληψής μου. Παρουσίαση και συμπαρουσίαση. Για την καλύτερη αποσαφήνιση της έννοιας της πρωτογενικότητας (Primordialität) (μάλλον Δεκέμβριος 1930) ............ 117
Παράρτημα VI. Η φαινομενολογική εποχή. Το σε μένα ανήκον και το υπερβατικό (μάλλον Δεκέμβριος 1930) ............ 131
Αρ. 10. Ο κόσμος των φυσιολογικών (Normalen) και το πρόβλημα της συμμετοχής των μη-φυσιολογικών (Anomalen) στη συγκρότηση του κόσμου (10 Ιανουαρίου 1931) ............ 133
Παράρτημα VII. Κανονικότητα (Normalität) στην επικράτεια του προσωπικού κόσμου (ήθη κ.λπ.) (Ιούλιος–Αύγουστος 1930) ............ 142
Αρ. 11. Αποδεικτική δομή της υπερβατολογικής υποκειμενικότητας. Πρόβλημα της υπερβατολογικής συγκρότησης του κόσμου εκκινώντας από την κανονικότητα (μάλλον τέλος 1930 ή 1931) ............ 148
Παράρτημα VIII. Πρόβλημα: γενεαλογικότητα – γέννηση και θάνατος ως ουσιώδη συμβάντα για τη συγκρότηση του κόσμου (αρχές δεκαετίας του ’30) ............ 171
Παράρτημα IX. Σημαντικός στοχασμός πάνω στην συγκροτητική γένεση. Ουσιαστικά διαφορετικές έννοιες της ενσυναίσθησης (μάλλον αρχές 1931) ............ 172
Παράρτημα X. Κόσμος και εμείς. Ανθρώπινο και ζωικό περιβάλλον (1934) ............ 174
ΙΙΙ. Κείμενα από το πλαίσιο της δεύτερης αναθεώρησης ΤΩΝ «ΚΑΡΤΕΣΙΑΝΩΝ ΣΤΟΧΑΣΜΩΝ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΠΡΟΕΛΘΟΥΣΑΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΟΣ «ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ» (ΙΟΥΛΙΟΣ 1931 ΕΩΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1932) ............ 187
Αρ. 12. Στον Πέμπτο Στοχασμό: Συγκρότηση πραγματικοτήτων στην πρωτογενικότητα ως «μορφωμάτων» (Gebilde) του «εγώ» και συγκρότηση Άλλων, όχι ως εγωικών μορφωμάτων, αλλά υπερβατικών σε όλα αυτά τα μορφώματα και συνυπαρχόντων με το εγώ μου (1931 ή αργότερα) ............ 189
Αρ. 13. Η συγκροτητική οικοδόμηση του κόσμου και η συγκροτούσα διυποκειμενικότητα. Η αυτοερμηνεία του εγώ οδηγεί μέσα στο εγώ προς τα άλλα εγώ. Σχετικά με την υπερβατολογική διδασκαλία των μονάδων (16 Ιουλίου 1931) ............ 192
Αρ. 14. Ο προδεδομένος κόσμος σε εποπτική αποκάλυψη – η συστηματική της επέκτασης (Erweiterung) (μέσα Αυγούστου 1931) ............ 196
Παράρτημα XI. Οικείος κόσμος, ξένος κόσμος και «ο» κόσμος (1930 ή 1931) ............ 214
Παράρτημα XII. Γλώσσα, αλήθεια κρίσης, περιβάλλον (οικείος κόσμος). Η λειτουργία της γλωσσικής επικοινωνίας για τη συγκρότηση του περιβάλλοντος (μάλλον Καλοκαίρι 1931) ............ 218
Παράρτημα XIII. Κανονική ανθρώπινη κοινότητα και η βαθμιδωτή τάξη (Stufenordnung) σχετικών κανονικοτήτων και ανωμαλιών. Το πρόβλημα του ταυτόσημου κόσμου για τον καθένα (μάλλον Καλοκαίρι 1931) ............ 227
Παράρτημα XIV. Σχετικά με το πρόβλημα της κοσμοθεώρησης (Weltanschauung). Μετατροπή ξένης εμπειρίας σε δυνατή δική μου (2 Οκτωβρίου 1932) ............ 236
Παράρτημα XV. Αναυθεντική παρουσίαση (Vergegenwärtigung) της απρόσιτης (unzugänglicher) φύσης και ενσυναίσθητη αναυθεντική παρουσίαση (Αύγουστος ή Σεπτέμβριος 1931) ............ 242
Αρ. 15. Σχετικά με τη διδασκαλία της ενσυναίσθησης, και με βάση ακριβείς αναλύσεις του έμψυχου σώματος. Φαντασιακή εμβίωση (Hineinphantasieren), συνειρμός ζευγοποίησης (Paarungsassoziation), παραλλαγή ενθύμησης (Erinnerungsabwandlung) (Αύγουστος 1931) ............ 245
Αρ. 16. Η συναντίληψη της χωρικής σωματικότητας (Raumkörperlichkeit) του έμψυχου σώματός (Leibes) μου ως προϋπόθεση για την ενσυναίσθηση (μάλλον Αύγουστος ή Σεπτέμβριος 1931) ............ 259
Παράρτημα XVI. Σχετικά με τη συστηματική συγκρότηση της κατώτατης φυσικής φύσης (physischen Natur). Έμψυχο σώμα και εξωτερικό πράγμα σε συσχέτιση (τέλος Μαΐου 1932) ............ 266
Παράρτημα XVII. Ψυχοφυσική συναντίληψη. Πώς γίνεται το έμψυχο σώμα να βιώνεται σαν ένα άλλο πράγμα – ως κινούμενο και ακίνητο όπως τα άλλα, άρα μέσα στον χώρο; (μάλλον Ιούνιος 1932) ............ 277
Αρ. 17. Η πρωτογενής ύπαρξή μου ως «άνθρωπος» και η υπερβατολογική της συγκρότηση. Το πρόβλημα του χωρισμού εγώ και μη-εγώ και το έμψυχο σώμα. Η δυνατότητα ενός μη-κοσμικού εγώ μέσα στην πρωτογενικότητα (Primordialität) (αρχές Σεπτεμβρίου 1931) ............ 282
Παράρτημα XVIII. Ο τρόπος με τον οποίο το έμψυχο σώμα (Leib) συγκροτείται ως φυσικό σώμα (Körper) και έμψυχο σώμα (Leib), καθώς και οι τρόποι με τους οποίους γενικά η συγκρότησή του και η συγκρότηση του εξωτερικού πράγματος είναι αδελφωμένες (μάλλον Σεπτέμβριος 1931) ............ 295
Αρ. 18. Πώς θεμελιώνει η απλή σωματική ομοιότητα (körperliche Ähnlichkeit) ενός εξωτερικού σώματος (Aussenkörpers) με το δικό μου σώμα (Leib) μια τροποποίηση, η οποία υπερβαίνει την πρωτογενικότητα; Η καθολική διπρόσωπη όψη του συγκροτημένου κόσμου. Φύση και πνεύμα. Με την ευρύτερη έννοια εξανθρωπισμένος κόσμος (1, 2 και 3 Σεπτεμβρίου 1931) ............ 314
Παράρτημα XIX. Κιναισθησία ως ορεγόμενη (begehrendes) κατεύθυνση (Hinstreben) και ως πορεία βούλησης (μάλλον Σεπτέμβριος 1931) ............ 329
Αρ. 19. Συγκρότηση της ενιαίας χρονικότητας και του ενιαία αντικειμενικού κόσμου μέσω της ενσυναίσθησης (τέλος Σεπτεμβρίου 1931) ............ 331
Αρ. 20. Συγκρότηση της διαμοναδικής (intermonadischen) χρονικότητας. Επανενθύμηση (Wiedererinnerung) και ενσυναίσθηση (20./22. Σεπτεμβρίου 1931) ............ 337
Παράρτημα XX. Εγώ και καθετί που μου ανήκει. Το εγώ στην εθιστική του ιδιομορφία (το εγώ των αποφάσεων). Το σύμπαν του δικού μου σε διάκριση προς τον Άλλο (Μάιος 1932) ............ 350
Παράρτημα XXI. Κόσμος ως κοινή ισχύς. Η διάρρηξη του δικού μου μέσω ενσυναίσθητης αναυθεντικής παρουσίασης και αυτο-φαντασίας (Απρίλιος ή Μάιος 1932) ............ 357
Αρ. 21. Πορεία των συστηματικών περιγραφών έως τη διδασκαλία των μονάδων, μετά την αναγωγή (Οκτώβριος 1931) ............ 362
Παράρτημα XXII. Αποβλεπτική αλληλένθεση (Ineinander) και πραγματική αλληλεξώθεση (Aussereinander) των μονάδων. Μοναδική ατομικότητα και αιτιότητα (δεύτερο μισό Οκτωβρίου 1931) ............ 371
Αρ. 22. Τελεολογία. Η εμπλοκή του είδους «υπερβατολογική διυποκειμενικότητα» στο είδος «υπερβατολογικό εγώ» (με βάση σημειώσεις της 5ης Νοεμβρίου 1931) ............ 378
Αρ. 23. Η ιστορική μορφή ύπαρξης της υπερβατολογικής διυποκειμενικότητας. Η συγκαλυμμένη της μαρτυρία (verhüllte Bekundung) στην ιστορία της ανθρωπότητας και στη φυσική ιστορία (9./12. Νοεμβρίου 1931) ............ 387
Παράρτημα XXIII. Τελεολογία (περίπου 13 Νοεμβρίου 1931) ............ 403
Παράρτημα XXIV. Επιστήμη στον προδεδομένο («ιστορικό») κόσμο. Οντική και ιστορική επιστήμη (13 και 14 Νοεμβρίου 1931) ............ 407
Παράρτημα XXV. Διαφέρον και κατάσταση (13 Δεκεμβρίου 1931) ............ 414
Αρ. 24. Προσωπική (εγωική) κοινότητα με τον εαυτό μου ως παράλληλο προς την κοινότητα με τους Άλλους (20 Νοεμβρίου 1931) ............ 416
Αρ. 25. Δομή κανόνων (Normstruktur) των προσωπικοτήτων (22 Νοεμβρίου 1931) ............ 421
Αρ. 26. Κάθε υποκειμενικό, ακόμη και το ξένο υποκειμενικό, προσπελάσιμο μόνο μέσω αναστοχασμού (τέλος Νοεμβρίου 1931) ............ 425
Αρ. 27. Οικείο – ξένο. Εγώ – οι Άλλοι, Εμείς. Η για μένα πρωτογενής ανθρωπότητα, η εμείς-ανθρωπότητά μου – άλλες ανθρωπότητες – νέο Εμείς. Αντίστοιχη σχετικότητα του κοινού κόσμου (Χριστουγεννιάτικες διακοπές 1931/1932) ............ 428
Παράρτημα XXVI. Τα στάδια στη συγκρότηση του κόσμου, ο οποίος πάντα ήδη είναι καθεαυτός. Καθεαυτότητα και ομοφωνία/συμφωνία (Einstimmigkeit) (μάλλον Χριστουγεννιάτικες διακοπές 1931/1932) ............ 438
Παράρτημα XXVII. Εμπειρία και πράξη – περιβάλλον. Το όριο της κατανόησης (Πρωτοχρονιά 1931/32) ............ 440
Αρ. 28. Σχετικά με την ενσυναίσθηση: ο Άλλος ως ένα κοσμικό αντικείμενο και συνυποκείμενο ήδη βάσει της ενσυναίσθητης επικάλυψης. Παράλληλο: επανενθύμηση (Wiedererinnerung) και ενσυναίσθηση. Αποδεικτικότητα του εγώ από την επανενθύμηση. Πρόβλημα της αποδεικτικότητας του άλλου ή ενός σύμπαντος συνυποκειμένων (27 και 29 Ιανουαρίου 1932) ............ 444
Παράρτημα XXVIII. Η αποδεικτικότητα του εγώ στη προβληματικότητά της. Κοινότητα με εμένα και με Άλλους (μάλλον 1932) ............ 454
Παράρτημα XXIX. Στο θέμα εγώ ανήκει, εξίσου με το παρελθόν μου, και η συγχρονία των Άλλων ως συνυποκειμένων για τον κόσμο. Υπερβατολογικό εγώ και άνθρωπος (μάλλον Φεβρουάριος 1932) ............ 456
IV. Κείμενα από την περίοδο από την άνοιξη 1932 έως το έτος 1935 ............ 460
Αρ. 29. Φαινομενολογία της επικοινωνιακής κοινότητας (ομιλία ως προσφώνηση (Anrede) και πρόσληψη (Aufnehmen) της ομιλίας) σε αντιδιαστολή προς την απλή κοινότητα ενσυναίσθησης (απλή συνύπαρξη). Σχετικά με τη φαινομενολογική ανθρωπολογία, για την εμπειρία (δόξα) και την πράξη (13 Απριλίου 1932 και νωρίτερα, ολοκλήρωση στις 15 Απριλίου 1932) ............ 461
Αρ. 30. Καθολική επιστήμη του πνεύματος ως ανθρωπολογία. Νόημα μιας ανθρωπολογίας (Νοέμβριος–Δεκέμβριος 1932· από 11 Νοεμβρίου 1932) ............ 480
§ 1. Ο καθολικός χαρακτήρας της ανθρωπολογίας ............ 480
§ 2. Η στάση της ανθρωπολογίας και η παραδοξότητά της. Εγώ και οι Άλλοι ως θέμα ............ 481
§ 3. Εμπειρία των Άλλων και σύνδεση (Konnex). Στροφή προς τους Άλλους και προς ό,τι λένε ή εννοούν. Η σύνδεση με τους Άλλους μέσα σε μένα ............ 484
§ 4. Αναλογία: σύνδεση με τον εαυτό μου, ενθύμηση και ενσυναίσθηση. Χρονικότητα του εγώ και σύστοιχη χρονικότητα του κόσμου ............ 487
§ 5. Η αντικειμενικότητα του έμψυχου σώματος ως θεμέλιο κάθε αντικειμενικότητας. Συγκροτητική ερμηνεία και γένεση (Konstitutive Auslegung und Genesis) ............ 490
§ 6. Συγκροτητική συνείδηση και συγκροτημένη εμπειρία ............ 491
§ 7. Η συγκροτητική τάξη του κόσμου. Η πρωτογενής σφαίρα αντίληψης και η διεύρυνση του κόσμου μέσω των Άλλων (κοσμοθεωρία) ............ 492
§ 8. Υπόστρωμα και εξήγηση (Substrat und Explikation). Απλή και θεμελιωμένη εμπειρία ............ 502
§ 9. Αντίληψη μέσω έκφρασης και απλή αισθητηριακή αντίληψη ............ 505
Παράρτημα XXX. Ασχολία με πράγματα – ασχολία με ανθρώπους (ως με πράγματα και ως άνθρωποι). Σύνδεση – αναστολή, καταναγκασμός, συμφωνία βούλησης, διαμάχη (Νοέμβριος 1932) ............ 508
Παράρτημα XXXI. Προσωπική ζωή. Κοινωνική σύνδεση μέσω εκούσιας ίδρυσης/θέσμισης (Stiftung) – μέσω ενστίκτου – μέσω συμπάθειας. Η συμμετοχή («συμπάθεια») (Νοέμβριος 1932) ............ 510
Παράρτημα XXXII. Ενσυναίσθηση και ενθύμηση (Νοέμβριος–Δεκέμβριος 1932) ............ 514
Παράρτημα XXXIII. Σχετικά με τη διάταξη (Umfingierung) του εγώ και του κόσμου: η πρωτοκαθεδρία της πραγματικότητας έναντι της δυνατότητας. Το εγώ στην αυτοκοινωνικότητα και αυτοσυντήρηση (17 Απριλίου 1933) ............ 518
Παράρτημα XXXIV. Υπόστρωμα και καθορισμός με απόλυτη και σχετική έννοια (Νοέμβριος–Δεκέμβριος 1932) ............ 520
Αρ. 31. Αναγωγή στην πρωτογενικότητα. Η σχέση πρωτογενούς και υπερβατολογικής αναγωγής. Η σχέση ψυχής και υπερβατολογικής συνείδησης (26 και 28 Φεβρουαρίου 1933) ............ 526
§ 1. Ο κόσμος – η φύση στις υποκειμενικές της μορφές. Η οδός της διυποκειμενικής εμπειρίας ως βάση για τη διυποκειμενική γνώση ............ 520
§ 2. Αναγωγή στην πρωτογενικότητα ............ 528
§ 3. Η αναγωγή στην πρωτογενικότητα στη φυσική και στην υπερβατολογική στάση ............ 530
§ 4. Θέμα και εποχή. Οι τρόποι εκτέλεσης της υπερβατολογικής στάσης, από την άλλη της φυσικής. Οι τρόποι εκτέλεσης των ανώνυμων σταδίων συγκρότησης ............ 538
§ 5. Εγώ–άνθρωπος και υπερβατολογικό εγώ. Ψυχή ως υπερβατολογική αυτοαντίληψη της απόλυτης συνείδησης ............ 541
§ 6. Αποβλεπτική τροποποίηση ως γενική «αναστοχαστικότητα» της συνείδησης και η εκκοσμίκευση (Verweltlichung) του υπερβατολογικού εγώ ............ 543
§ 7. Παραδοξότητες ............ 546
§ 8. Νέα αρχή: Ψυχή και υπερβατολογική συνείδηση. Η συγκρότηση των Άλλων. Το πρόβλημα της αφελούς γνώσης και το κίνητρο της υπερβατολογικής αναγωγής ............ 549
Παράρτημα XXXV. Η οδός προς την ανακάλυψη (Entdeckung) και θεματοποίηση της δικής μου και της δικής μας υπερβατολογικής υποκειμενικότητας (μάλλον πριν τις 26 Φεβρουαρίου 1933) ............ 556
Παράρτημα XXXVI. Η πρωτογενής αναγωγή βάσει του ερωτήματος για το πραγματικά αντιληπτό (Wahrgenommenen: perceived) και δυνατά αντιληπτό (Wahrnehmbaren: perceivable) (αρχές δεκαετίας 1930) ............ 557
Παράρτημα XXXVII. Πρωτογενικότητα (Primordialität) ως απόλυτη πρωταρχικότητα (Uroriginalität), περιλαμβάνοντας επίσης τους τρόπους ενσυναίσθησης και κατανόησης της συνείδησης (αρχές δεκαετίας 1930) ............ 559
Παράρτημα XXXVIII. Αναγωγή στο πρωτογενές πρωταρχικό (Uroriginale) με την έννοια αυτού που δεν είναι πλέον φαινόμενο: η απόλυτη αντίληψη (αρχές δεκαετίας 1930).................560
Παράρτημα XXXIX. Δύο προβλήματα του σολιψισμού: 1) Στο εσωτερικό μου αποκλειστικά συγκροτημένος κόσμος, σημαίνει αυτό σολιψισμό; 2) Απόλυτα υπάρχων και μοναδικά υπάρχων πρωτογενής «κόσμος». – Εκτενείς σπηλιές (Höhlen) (Φεβρουάριος ή Μάρτιος 1933)...........561
Παράρτημα XL. Το ίδιο (Πρωτογενές) και το Γενικό. Όλα τα πρωταρχικά (πρωτογενή) πράγματα μεσολαβούνται μέσω του έμψυχου σώματος (πιθανόν 1935)......................563
Αριθ. 32. Κοινότητα με τον εαυτό μου και κοινότητα με άλλους ως συμφωνία πόλου-εγώ και σύστοιχη συγκρότηση μιας ενιαίας φύσης. Πόλος-εγώ, προσωπικό εγώ και χρόνος (Μάιος 1933).......................574
Αριθ. 33. Μια νυχτερινή συνομιλία: Αναγωγή στο απόλυτο «εγώ» της πρωτόγονης (urtümlichen) ροής, που περιέχει την ύπαρξη του δικού μου και των άλλων εγώ. Η απειρία των πρωτόγονων εγώ. Μοναδολογία (22 Ιουνίου 1933)...........580
Παράρτημα XLI. Ενθύμηση και ενσυναίσθηση ως αυτοχρονολογούμενες παρουσίες (Μοναδοποίηση) του απόλυτα μοναδικού, πρωτόγονου εγώ. Μοναδική χωρικότητα και φυσικά-κοσμική χωρικότητα (1932 ή 1933) .... 588
Παράρτημα XLII. Η συγκρότηση της ύπαρξης ως συγκρότηση ισχύος (Der Aufbau des Seins als Geltungsaufbau) (1932) . 590
Αριθ. 34. Καθολική τελεολογία. Η διϋποκειμενική ορμή που περιλαμβάνει όλα τα υποκείμενα υπερβατολογικά. Ύπαρξη της μοναδικής ολότητας (Schluchsee, Σεπτέμβριος 1933).......................593
Παράρτημα XLIII. Σημειώσεις για την κοινότητα της ορμής (Trieb), αγάπη κ.λπ. (Schluchsee, Σεπτέμβριος 1933)...............597
Παράρτημα XLIV. Προσωπικό και συγκροτημένο εγώ. Εγώ στην πρωτογενή αλληλεπίδραση της προσωπικής χρονικότητας, της αυτογένεσης και της αυτογέννησης. Εγώ στη συνύπαρξη, αλληλεπίδραση της γένεσης στον σύνδεσμο (Konnex) (πιθανόν πρώτη μισή Οκτωβρίου 1933) . . . 602
Παράρτημα XLV. Το παιδί. Η πρώτη ενσυναίσθηση (Ιούλιος 1935). . . . 604
Παράρτημα XLVI. Μοναδολογία (αρχές δεκαετίας 1930).....606
Παράρτημα XLVII. Ανθρώπινες και ζωικές μονάδες. Το μοναδικό καθολικό πρόβλημα (δεκαετία 1930)............611
Αριθ. 35. Στατική και γενετική φαινομενολογία. Ο οικείος κόσμος και η κατανόηση του ξένου. Η κατανόηση των ζώων (Schluchsee, τέλη Αυγούστου ή αρχές Σεπτεμβρίου 1933) . 613
Παράρτημα XLVIII. Οικείος κόσμος ως κόσμος πλήρους προσβασιμότητας. Ξενικότητα ως προσβασιμότητα στην ουσιαστική απροσβασιμότητα (Schluchsee, 10 Σεπτεμβρίου 1933)..........627
Παράρτημα IL. Ατελής γνώση του άλλου στη «ιστορικότητά» του (πιθανόν Σεπτέμβριος ή Οκτώβριος 1933). . . 631
Αριθ. 36. Μοναδική χρονικότητα και κοσμική χρονικότητα. Από τη θεωρία της ενσυναίσθησης στη μοναδο-υποκειμενικότητα και από εκεί στην έμψυχη σωματικότητα (Leiblichkeit), φύση, κόσμο. Φυσικά προς τη μοναδολογία (μέσα Ιανουαρίου 1934)...............634
Παράρτημα L. Ενσυναίσθηση και επανενθύμηση (Wiedererinnerung) ως τριτογενής και δευτερογενής πρωταρχικότητα. Επικάλυψη στη διαφορά. Τροποποίηση της κεντρικότητάς μου (Ιανουάριος 1934) ..............641
Παράρτημα LI. Εκκοσμίκευση (Verweltlichung) (τοπικοποίηση (Lokalisierung)) του εγώ και αντικειμενοποίηση της λειτουργίας στην ενσυναίσθηση (πιθανόν Ιανουάριος 1934) . 644
Αριθ. 37. Πρόβλημα ενσυναίσθησης: η συναντίληψη του έμψυχου σώματός (Leibes) μου ως σωματικού πράγματος (körperlichen Dinges) ως προϋπόθεση της ενσυναίσθησης – η χωροθέτηση (Verräumlichung) του έμψυχου σώματος μέσω της ενσυναίσθησης (πιθανόν 1934)....................648
Παράρτημα LII. Το πρόβλημα της ενσυναίσθησης. Η σημασία της αναγωγής του κόσμου στο πρωτογενές στο πλαίσιο μιας καθολικής ανάλυσης ισχύος του κόσμου (πιθανόν 1934) .......657
Παράρτημα LIII. Το πρόβλημα της συγκρότησης του ομοιογενούς και αντικειμενικού χώρου στην πρωτογένεια και μέσω της ενσυναίσθησης (πιθανόν Μάρτιος/Απρίλιος 1934).................659
Παράρτημα LIV. Ενσυναίσθηση (Einfühlung) και αναγνώριση (Wiedererkennen). Ζεύξη (Paarung). Η συναντίληψη του έμψυχου σώματός (Leibes) μου ως φυσικού σώματος (Körpers) ως πρώτη προϋπόθεση της ενσυναίσθησης (πιθανόν Μάρτιος/Απρίλιος 1934)...........660
Παράρτημα LV. Η, στην αντίληψη του ξένου έμψυχου σώματος, εμπλεκόμενη συναντίληψη του έμψυχου σώματός μου ως φυσικό σώμα (Körpers) (πιθανόν Μάρτιος/Απρίλιος 1934)...661
Παράρτημα LVI. Σχετικά με τη φαινομενολογία της έκφρασης. Επίσης σχετικό για τη διδασκαλία της ενσυναίσθησης. Αντικειμενικότητα του σώματος (Körpers), αντικειμενικότητα της «έκφρασης», των εκφραστικών στιγμών στο σώμα (Kappel, 9 Σεπτεμβρίου 1935)............663
Αριθ. 38. Χρονισμός (Zeitigung) – Μονάδα (21./22. Σεπτεμβρίου 1934)......666
ΚΕΙΜΕΝΟΚΡΙΤΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Για τη διαμόρφωση του κειμένου . . . . 673
Κειμενοκριτικές σημειώσεις 674
Τεκμηρίωση των πρωτότυπων σελίδων 740
Ευρετήριο ονομάτων........742